කෙටිම කෙටි ලොල් කතා අංක 33 - ඕක තියපන් ...... Keep It aside

අපේ සිංහල රාජ් මගෙන් අහලා තිබුණා ලොල්ද මන්දා සීරීස් එක පටන් ගත්තේ, කෙටිම කෙටි ලොල් කතා ලිවිල්ල නතර කරලද කියලා. ඇත්තටම මටත් ඒකට දෙන්න උත්තරයක් තිබුණේ නෑ. පොස්ට් එකක් ලියලා, කියවන අයව හිනා ගස්සනවා කියන්නේ ලේසි වැඩක් නෙවෙයි. සමහර කතා තියෙනවා, කියනකොට මාර හිනා නමුත් අකුරු කළොත් මෙලෝ රහක් නෑ. ඉතිං ඒ වගේ ඒවා නම් ගොඩක් තියෙනවා. කොහොම  දාන්නද කියලා හිත හිතා ඉන්නකොට තමයි මට මේ කතාව මතක් වුණේ. ඒ වගේ ඒවා දානවා නම් වීඩියෝ කරලා දාන්න ඕනේ.

ලංකාවේ නමගිය දානපතියෙක්, ඒ වගේම හොඳ ව්‍යාපාරිකයෙක්ට තමයි මේ සිද්ධියට මුහුණ දෙන්න වෙලා තියෙන්නේ. මේ කතාව අවුරුදු විස්සක් විසි පහක් විතර පරණ එකක්. අද කාලේ මේක ඒ හැටි දැනෙන දෙයක් නෙවෙයි. අපේ මේ දානපති ව්‍යාපාරිකය කොළඹ ජීවත් වුණාට, කොළඹ එතුමාගේ ව්‍යාපාර කරගෙන ගියාට, කොළඹ එතුමාගේ සමාජ සේවා කටයුතු කරගෙන ගියාට එතුමාගේ ගම බොහොම පිටිසර එකක්. ඒ කාරණා මේ කතාවේ රසයට වැදගත් නැති නිසා මම ඒවා සඟවලාම ලියන්නම්. ඉතිං මේ ව්‍යාපාරිකයා අවුරුද්දකට සැරයක් විතර තමන්ගේ ගමේ යනවා තමන්ගේ නෑ පරපුරට තෑගී - බෝග අරගෙන. එහෙම ගිය වෙලාවට ගමේ පන්සලටත් ගොඩ වෙන්න, පස් පව් වලින් වැළකිලා, පෝයට සිල් ගන්න එතුමා අමතක කරන්නේ නෑ. 

අවසාන වතාවට ගමේ ගිය වෙලාවේ, එතුමා නායක ස්වාමීන් වහන්සේ  බැහැදකලා, තමන් ගෙනගිය පිරිකර එහෙම පූජා කරලා, වැඳ නමස්කාර කරලා, කුඩා බංකුවක අසුන් ගෙන නායක ස්වාමීන් වහන්සේ සමග ගුණ දොස් විචාරනවා. මෙන්න මේ වගේ දෙබසක් තමයි ඇති වෙලා තියෙන්නේ

දානපතියා : අවසර අපේ හාමුදුරුවනේ, කොහොමද ඔබ වහන්සේට, මොනවද මගෙන් පන්සලට කෙරෙන්න ඕනේ ?

නා.ස්.ව. : දැන් ඉතිං බොහොමයක් කළමනා සම්පූර්ණයි උපාසක මහත්මයා. අපිට තව එක පොඩි අඩුවක් නම් තියෙනවා.

දානපතියා : ඒ මොකක්ද අපේ හාමුදුරුවනේ, මට කරන්න පුළුවන් දෙයක් නම් මම නොකර ඉන්නේ නෑ.

නා.ස්.ව. :  මේකයි උපාසක මහත්මයා, දැන් බොහොමයක් පන්සල් වලට ටැලිෆෝන් එකක් තියෙනවා. අපේ විහාරස්ථානෙට තවම එකක් නෑ. දැන් පෙළක් පන්සල් වලින් දාන, පිරිත් පිංකම් වලට ආරාධනා කරන්නේ ටැලිෆෝන් එකෙන්. කීපයක්ම පන්සල් වල ලොකු නමවල් මගෙන් ඇහුවා, තවම ගත්තේ නැද්ද කියලා. ඒ විතරක්ද දැන් දායක මහත්තුරුත් ටැලිෆෝන් පාවිච්චි කරනවනේ. ඉතිං මොනවා හරි කළමනාවක් ගැන දැන ගන්න හරි විශේෂ තොරතුරක් දැන ගන්න හරි ටැලිෆෝන් එකක් තිබුණා නම් හරි වැදගත් වෙනවා. 

දානපතියා : ඔබ වහන්සේ කලබල වෙන්න එපා. මම ලබන සතිය වෙනකොට වැඩේ කෙරෙන්න සලස්වන්නම්. ඕනනම් කණු හතක් අටක් දාන්න වෙයි.

නා.ස්.ව. :  මම නොදන්නවැයි. උපාසක මහත්මයා ගැන. කවදාවත් අපේ ඉල්ලීමක් අහක දානවද ? ඔබ තුමාට සුළු පටු පිං කන්දරාවක් නෙවෙයි රැස් කොර ගන්නනේ. 

ඉතිං අර දානපති ව්‍යාපාරිකයා කොළඹ ආ ගමන් කරපු පළමු රාජකාරිය තමයි ගමේ පන්සලට දුරකථනයක් ලබා දෙන්න කටයුතු කරපු එක. අදාළ ආයතන වලට කථා කරලා, විෂය භාර ඇමැතිවරයාටත් දැනුම් දීලා වැඩේ කරවා ගත්තා. ඒ විතරක් නෙවෙයි මේක හරි ගියාද බලන්න දුරකථන අංකයත් එතුමා ඉල්ලා ගත්තා. සති අන්තයේ විවේකීව ඉන්න ගමන් එතුමාට හිතුණා ලොකු හාමුදුරුවන්ට "සර්ප්‍රයිස්" එකක් දෙන්න. එතුමා ගත්තා දුරකථන ඇමතුමක්. ඔන්න මුලින්ම ෆෝන් එක රිංග් වෙනකොට නායක ස්වාමීන් වහන්සේට පුදුමාකාර චිත්තප්‍රීතියක් ඇති වුණා. ඒ වෙනකොට රැස්  වෙලා ඉන්න දායක පිරිස දෙසත් බොහොම උජාරුව්න් බලලා, පෙට්ටගම උඩ තිබ්බ දුරකථනයට පිළිතුරු දුන්නා. 

නා.ස්.ව. :  හැලෝ 

දානපතියා :  මම මේ ..... කතා කරන්නේ.

මේ වෙනකොට නායක ස්වාමීන් වහන්සේට පේනවා පන්සලේ ඇබිත්තයා දානෙකට ගෙනා පලන්ගානම් දහයක් විතර එක පිට එක අට්ඨි ගහගෙන, රබන් කරකවනවා වගේ අරං එනවා. එහාට මෙහාට වැනෙන්නේ හරියට කරටි කැඩෙන්න ගහලා ගෙදර එන කෙනෙක් වගේ. දැක්ක කෙනෙක්ට හිතෙන්නේ දැන් වැටෙයි, දැන් වැටෙයි කියලා. උපාසකම්මලාගේ අත කම්මුලට ගියේ නොදැනුවත්වම.  මේ දර්ශනය දැක්කම අපේ නායක ස්වාමීන් වහන්සේට උන් හිටි තැන් අමතක වුණා. උන් වහන්සේ දැන් මෙහෙම කියනවා

මුල් පින්තූර : http://tragicocomedia.com/
    tanamatales.com

"මගේ යකා අවුස්සන්නැතුව ඕක තියාපන්"

මේක අහගෙන හිටිය අපේ දානපති-ව්‍යාපාරිකයාට හීන් දාඩිය දැම්ම. උගුරත් නිකන් වේලිලා වගේ ගියා. එතුමාට දැනුණේ වඳින්න ගිය දේවාලේ ඉහේ කඩා වැටුනා වගේ වැඩක්. එතුමා දුරකථනය තිබ්බා. ආයෙමත් ඩයරිය අතට අරගෙන පන්සලේ අංකෙ බොහොම සීරුවෙන් ඩයල් කරා. නායක ස්වාමීන් වහන්සේ දෙපාර වදිනකොට ෆෝන් එක අරන් කනේ තියා ගත්තා. ඒත් උන් වහන්සේ ඉන්නේ උතුරා ගිය කේන්තියකින්. අර පිඟන් කෝප්ප  අට්ඨිය ඇබිත්තයා කොයි වෙලාවේ බිම දායිද කියලා. මේවා නිකං පිඟන් කෝප්ප නම් කමක් නෑ. පරම්පරා ගානක ඉඳන් භාවිතා කරන ඒවා. උන් වහන්සේ ආයෙමත් කොල්ලට කෑ ගැහුවා යටිගිරියෙන්

"මම දැන් එක පාරක් උඹට සිංහලෙන්ම කිව්වා නේද ? තවත් බලාගෙන් ඉන්නේ ඕක තියාපන් පොල් බූරුවා" 

මේක අහලා, හොඳටම කලකිරුණු දානපති ව්‍යාපාරිකයා ෆෝන් එක තියලා ඔළුවේ අත ගහ ගත්තා.