සිරියලතා ...... සිරියලතා ......

ලංකාවට මොකක් ආවත් ඒක කෑලි යන්න පට්ට ගහන එක අපේ තරුණ පරම්පරාවේ සිරිත. මගේ මුල්ම මතකය තියෙන්නේ ඩිස්කෝ, ඊට පස්සේ බ්රේක් ඩාන්ස්, යෝ - යෝ. ආයි ඉතිං වසංගත ගානට ගිය ඒවා තමයි. තව දාහක් දේවල් තියෙනවා. මොනවා ආවත් ලංකාවේ අස්සක් මුල්ලක් නෑර පැතිරිලා යන්න ගතවෙන්නේ දවස් කිහිපයයි. ෆේස්බුක් එකත් ඒ වගේ පැතිරිලා බිමට වැටෙන්නේ නැතිව එක වගේ නැගලා යන අලුත්ම වසංගතේ. බොරු කියන්න ඕනේ නෑ මේ මමත් ඕකට ඇබ්බැහි වෙලා තියෙන්නේ. 

ඒ වගේම මොනවා ආවත්, ඒක දෙකේ කොලේට වට්ටන්න අපේ අයට ගත වෙන්නෙත් සුළු කාලයයි. දැන් ඒ වගේ නැති වෙන්නම නැගල යන සීන් එකක් තමයි ෆොටෝ කමෙන්ට්. "ආඩම්බරයි පුතේ", "අම්මප කියහන්කෝ", "කුමක්ද ඔබ පවසන්නේ" මේ වගේ නැගලා යන (මට) ෆොටෝ කමෙන්ට්. ෆේස්බුක් එකේ ගෘප් හැදිල්ලත් එච්චරයි. නිර්මාණශීලී ඒවා ගොඩක් අතරේ කොප්ප ගහන එවුනුත් නැත්තේම නෑ. මුලින්ම කජුවත්ත එක්සත් ක්‍රිකට් සමාජය ආවා. පස්සේ කජු කියන එකට ආදේශක කීයක් නම් ආවාද ? එතකොට තමයි අර මම ටික කාලෙකට කලින් ලියපු, තරුණයා පත්තරෙත් ඵල වෙච්ච තෙල් බෙහෙත් වෙළෙන්දාගේ පාපොච්චාරණය ලොල් කතාව  සිහියට එන්නේ. මේ වගේ තව ටිකක් නිර්මාණශීලී ග්රූප් එකක් තමයි සිරියලතා. කවුරුත් පාවිච්චි කරන්නේ නැති නමක් ඒ අය යොදාගෙන තියෙන්නේ. 

සිරියලතා කිව්වහම මට නිතරම හිනා යන කතන්දරයක් මතක් වෙනවා. මේක වෙලා බොහොම කාලයක් වුණත්, සිද්දිය මට අද වගේ මතකයි. අපේ ගමෙන් ගෙදර ඉස්සරහම ගෙවල් තුන හතරක් එකටෙක යාබදව තියෙනවා. හරියට නගරයක කඩ සාප්පු පේලියක් සිහි ගන්වමින්. වත්ත මැදට වෙන්න ගේ ගානේ තිබ්බ ඒ කාලේ අපිට මේක හරි මැජික් වගේ දෙයක්. මේ ගෙවල් වලින් දෙවෙනි ගෙදර හිටියේ බොහොම අහිංසක පිරිමියෙක්, යකඩ හයියක් තියෙන ගැහැණියෙක් සහ හදා ගත්ත දරුවෙක්. අර අහිංසක මනුස්සය වැඩ කරේ අලුත්ගම නගරයේ තියෙන පෙට්‍රල් ෂෙඩ් එකේ. නිතරම හිස නවලා අහිංසක හිනාවක් පාන මනුස්සයා. අර කාන්තාව වගේ චරිතයක් මම දැකලා තියෙන්නේ චිත්‍රපටි වල විතරයි.

Photo Credit : http://www.flickr.com/photos/humanityashore/

උදේ හතරට විතර ඇහැරෙනවා, අනුන්ගේ වතු වල වැටිලා තියෙන පොල් අතු දහයක් පහළොවක් අහුලාගෙන කෙලින්ම ගඟට යනවා. පොල් අතු ටික ගඟේ තෙමෙන්න දාලා කඹයකින් ගැට ගහලා, ඊලගට යන්නේ අපේ නැන්දලාගේ වත්තට. ඒ රෑ තිස්සේ වැටෙන දිවුල් ඇහිඳින්න. එහෙම නැති කාලෙට පාරේ වලවල් වල ගැලවිලා තියෙන කළුගල් ඇහිඳීනවා. මෙහෙම එකතු කරපු ගල් වලින් තමයි ඒ ගෙදරම බිමට සිමෙන්ති දාන්න අවශ්‍ය ගල් එකතු කරේ. පිලිගන්නත් අපහසුයි නේද ? ගෙදර එක පොල් ගහක් නැති වුණාට පොල් අතු දෙසීයක් විතර මාසෙකට විකුණනවා. ගෙදර තියෙන පුංචි කඩේ ආදායමෙන් ඒ ගෙදර හැම වරිච්චි බිත්තියක්ම කඩලා සිමෙන්තියෙන් හැදුවා. අවසානයේ වහලත් පිළිසකර කළා. අර ප්‍රියංකර කොලුවාගේ වාසනාව කියලා තමයි ගමේ හැමෝම කිව්වේ. නමුත් ඇත්ත කතාව, අර යකඩ ගැහැනියගේ අප්‍රතිහත දහිරිය.  අන්තිමට ගමේ ඉන්න පෝසත්ම අය වෙන්නත් මේ කාන්තාවගේ දහිරිය හේතුවක් වුණා. 

විවිධ ඉලෙක්ට්‍රොනික භාණ්ඩ තරගයට වගේ අරගන්නත් මේ අය පසුබට වුණේ නෑ. ගමේ අයට පොලියට මුදල් දීමත්, සීට්ටු ආරම්භ කිරීමත් මේ කාන්තාවගේ ඊළඟ ව්‍යාපාරික අංශ වුණා. නමුත් මේ කාන්තාවගේ නරක පුරුදු කිහිපයකුත් තිබුණා. ඒ අර අහිංසකයා ගෙදර නැති අවස්ථා වල ගමේ තරුණයන් සමග හාද පවත්වපු එක. ඒකට අහිංසක සැමියා සිරිල්ගේත් වැඩි විරුද්දත්වයක් තිබුණ පාටක් නෑ. එහෙම හිතෙන්න එක  හේතුවක් තමයි කට ගොන්නක් බීගෙන එන සිරිල්ගේ  අයියා වෙච්ච පියදාස(අපේ තාත්තාගේ පොතේ එන චරිතයක්) එතන නිතරම කරන ගෝරනාඩුවේදී අඩු වැඩි වශයෙන් මේ නම් කිහිපයක් කියවීම. නමුත් ඔහු ආපු වෙලාවට සිරිල්, ලතා හෝ සිරිල්ගේ මව එලියට එන්නේ නෑ. අපේ තාත්තා කියන විදියට සිරිල්ට මේ ගේ ලියා දී පියදාස පාරට බැස්සවීම තමයි මේකට හේතුව. පියදාස සේවය කරේ නගරසභාවේ. ඉතිං මේ වගේ හැසිරීමක් අර නැගී එන ව්‍යාපාරික යුවලට දරා ගන්න ටිකක් අමාරු වුණා. ඒත් කිසිමදාක ඔහුට විරුද්දව ක්‍රියා කරන්න ඔවුන් ඉදිරිපත් වුණේ නෑ. 

පියදාසගේ හිතේ වැඩිපුරම වේදනා දුන්න කාරණේ එලියට ආවේ පොඩ්ඩක් සප්පායක් වෙච්ච වෙලාවට. ඔහු ඒ නිවසට කිට්ටු කරන විට ගායනා කරන එකම එක සින්දුවක් තිබුණා. ඒ මිල්ටන් මලල්ලවාරච්ච් ගායනා කරන 

සමාව දෙනු මැන - සමාව දෙනු මැන වරදක් වූවානම්

ගීතය. ඒ කාලේ මේ ගීතය අසා නොතිබුන අපි හිතුවේ මෙය මව් ගුණ ගීතයක් කියලා.  පියදාසගේ වැඩ-කිඩ වෙනම ලියන්න වටිනවා. පියදාස සොහොනේ කොටසක අටවගත්ත පැල් කොටයක තමයි ජීවත් වුණේ. පොඩි කාලේ මම ආසම චරිතයක්. ගමේ ඕනෑම මල ගෙදරක, මගුල් ගෙදරක ස්වේච්චාවෙන් වැඩ කරන්නේ. 

ඉතිං අර ගෙදරට ගෙනාපු ඉලෙක්ට්‍රික් භාණ්ඩ අතරේ නැගලම යන එක වුණේ කැසට් රෙකොර්ඩර් එක. හේතුව තමයි මෙහා පැත්තේ ගෙදරත් එක්ක තරගෙට කැසට් වාදනය කරපු එක. අපිටත් ඉතිං මාර චාන්ස් එක. මල්වත්ත පාරේ ගියා වගේ. දවසක් ප්‍රියංකර, ඒ කියන්නේ මේ යුවලගේ පුත්‍රයා ඇන්ටන් ජෝන්ස්ගේ කැසට් පටයක් වාදනය කර එහි යන ගීතයකට මහ හයියෙන් අත්වැල් අල්ලාගෙන ඉන්නකොට, එතනින් බයිසිකලයක් පදවාගෙන ආවා කට කැඩිච්ච කොල්ලෙක්. 

ප්‍රියංකර : පොළොන්නරුවේ පොඩි විජේ ....

බයිස්කල්කරු : බොලැ අම්මගේ පොඩි විජේ ..

කියමින් මුළු ප්‍රදේශයම හින්ස්වමින් පලා ගියා. ලපටි කොලු පැටියකු වූ ප්‍රියංකරට මේකේ හයක් හතරක් නොතේරී "අම්මේ" කියාගෙන ගෙට දිව්වත්, අහල පහල අය සිනහා උපදවා ගත්තේ අර කාන්තාවගේ රහස් සබඳතා ගැන දන්නා නිසා. 

ප්‍රියංකරත් මගේ ලොකු මල්ලීත් එකම පන්තියක අධ්‍යාපනය කරපු නිසා, මල්ලී නිතරම ප්‍රියංකරගේ කතාවල් ගෙදර ඇවිත් කියනවා. මෙහෙම එක දවසක් ලජ්ජාවෙන් මුහුණ රතුකරන් ආව මල්ලි නියම කතාවක් දිග ඇරියා.

මේගොල්ලෝ ඉස්කෝලවල ප්‍රින්සිපල්ලා - ටීචර්ලා ඒ වුනාට සිංදුවක් වත් නෑ. බලන්න ඕනේ ප්‍රියංකරලගේ අම්මලා-තාත්තලා ගැන සිංදුවකුත් තියෙනවා. ඒගොල්ලෝ පොඩි පොඩි වැඩ කරාට, අලුත් කැසට් එහෙක ඒ දෙන්නා ගැන සිංදුවක් යනවලු.

හරි දැන් මොකක්ද සිංදුව ? ඒගොල්ලෝ ඔය මහා හයියෙන් දාගෙන ඉන්න සිංදු ඔක්කොම මගේ කාමරේට ඇහෙනවනේ. මම නොදන්නා එකක් වෙන්න බෑ.

වෙන මොකක්ද ඉතිං සිරිල්-ලතා... සිරිල්-ලතා.... සිරිල්-ලතා ...

මේක අහලා මට හිනාව නවත්තගන්න පැය කාලක් විතර ගියා. අන්තිමට අපේ අම්මගේ සැර කිරිල්ලට තමයි මම හිනාව නවත්තලා කතාව කිව්වේ. මොකක්ද දන්නවද සිංදුව 

සිරියලතා - සිරියලතා මගේ සිත ගත් සුදු කෙල්ලේ ...

මගේ පෙම් ලොව එලිය කලේ ...

ඔබේ පෙම් සිනාවයි - ඔබේ සිනාවයි  

 ලස්සන වීඩියෝ එකක් තියෙනවා යූ ටියුබ් එකේ. බැලුවට පාඩු නෑ.

______________________________________________
මේක මුලින්ම ලොල් කතාවකට ලියාගෙන ගියේ පස්සේ ඔන්න ඔහේ සිරියලතා කළා.