වාප්පු ලිපිකරු ( Wharf Clerk ) ගේ කතාවෙන් ගත හැකි පාඩම ....

සුළු මොහොතකට කලින් මගේ ඉහල නිලධාරියා (Immediate Boss) ගෙන් මට ඇමතුමක් දී තිබුණා. ඒ වනවිට මා මගේ අසුනේ හිඳ නෑ. මම ආ විගස ඔහු අමතන ලෙස පණිවුඩයක් තබා තිබුණා. එය සාමාන්‍ය දෙයක් වුවත්, සර්වර් කාමරය (Server Room) තුල ඇති දුරකථනයෙන් එය ලබා ගන්නා ලෙසසද දන්වා තිබුණා. ඉතිං මම කියපු ආකාරයට ඔහු ඇමතුවා. ඔහුට දැන ගැනීමට අවශ්‍ය වී තිබුණේ අපගේ එක් සර්වරයක තිබෙන Windows Edition එක. එය ඉතාම සරල දෙයක් වුවත්, ඔහු සහභාගී වී තිබූ රැස්වීමට එය වැදගත් තොරතුරක්.

මෙවැනි දේවල් සාමාන්‍යයෙන් මතක තබා ගත යුතු වුවත්, සමහර පුද්ගලයන්ට මේ වගේ තාක්ෂණික දේවල් මතකයේ රැඳෙන්නේම නෑ. එහෙත් නළු නිලියන් සම්බන්ධ ඕපා-දුපයක් නම් අනිවාර්යයෙන්ම මතක තිබෙනවා. හොඳයි රැස්වීමකට සහභාගී වන කෙනෙක් ළඟ තමන් සේවය කරන ස්ථානයට අදාළ Executive Information වල මුද්‍රිතයක් තබා ගත්තත් වරදක් නෑ. මේ කතාවත් එක්ක අපේ බැංකුවේ ක්‍රිකට් ක්‍රීඩා කර විශ්‍රාම ගත් කිචිලාන් මහතා වරක් කාගේ හෝ අමතක වීමක් දුටු තැන පැවසූ කතාවක් මතකයට නැගුනා. 

පින්තුරය ගත්තේ : lankapura.com

වාප්පු ලිපිකරු කියන වචනය අපට පොඩ්ඩක් නුහුරු වචන වුනත්. Wharf Clerk කියන නම අපට හුරුයි. සමහර සිංහල වචනයට වඩා පහසු ඉංග්‍රීසි වචන ගොන්නක් තිබෙනවා. මේ ඒ අතුරින් එකක්. මේ වාප්පු ලිපිකරුවන් ඉන්නේ රේගුවේ. එයට අමතරව ඔවුන් සමග ගනුදෙනු කරන ආයතන ඒ වෙනුවෙන් යොදවා ඉන්න සේවකයනුත් හඳුන්වන්නේ මේ නමින්.

මේ කියන කතාව බොහොම ඉස්සර සිද්ද වුණු එකක්. ඒ ඉංග්‍රීසි ආණ්ඩුව ලංකාව පාලනය කරන කාලේ. එක්තරා සමාගමක, හිතන්නකෝ කුරුඳු රට යවන තැනක කියලා, මේ වගේ වොර්ෆ් ක්ලාක් කෙනෙක් හිටියා. ඔහු ඉතා දක්ෂ, ඒ වගේම හිමිකරුට ලැදි, පුද්ගලයෙක්. හිමිකරුවාත් ඔහුට ඒ වගේම කැමතියි. ඒ ඔහු කරදර අඩුම සේවකයෙක් නිසා. මේ කියන වොර්ෆ් ක්ලාක්ට හිමිකරුවා ඉතා ඉහල වැටුපක් ලබා දෙනවා. 

එතන ඉන්න අනෙක් අය ඔහුට මේ කාරණය නිසා ඉරිසියයි. කුරුඳු එකතු කරලා මිටි ගැටගහන සේවකයෙක් ඔහු දිහා ඇහැ ගහගෙන හිටියා. ඔහුටත් උවමනා වුණා ඉරිසියා නොකර මේ වගේ වෙලා වැඩි වැටුපක් ලබා ගන්න. ඉතිං මේ සේවකයා අර වොර්ෆ් ක්ලාක්ගේ වැඩපල දිහා හොඳින් ඇහැ ගහගෙන හිටියා. විශේෂයෙන්ම හිමිකරුවා සහ ඔහු අතර ඇතිවන සංවාද වලට මේ කියන සුළු සේවකයා ඇහුන්කන් දුන්නා. 

ඒ කාලේ අද වගේ කියුබිකල් නොතිබුණ නිසා ඒ කටයුත්ත පහසු වුණා. අවුරුද්දක් විතරම මේ දේ කලාම අර සුළු සේවකයාට මෙන්න මෙහෙම හිතුනා "මේ මිනිහා මොනවද කරන්නේ, මටත් බැරියැයි ඔය ටික නම්. ෆයිල් එකක් අරන් වරායට යනවා. ආපහු එනවා. ලොක්ක අහන ලේසි ප්‍රශ්ණ වලට උත්තර දෙනවා".

එහෙම හිතලා මේ සේවකයා ඊළඟ දවසේ ජැන්ඩි පහට ඇඳලා අර සේවකයා එන්නත් කලින් ගිහින් හිමිකරු මුණගැහුනා. 

 "මුදලාලි, මමත් මේ වැඩපලට ඇවිත් දැන් අවුරුදු 10ක් විතර වෙනවා. මෙතැන කෙරෙන දේවල් ගැන හොඳට දන්නවා. අර වොප් ක්ලාක් මහත්තයා කරන වැඩේ කරන්න මටත් පුළුවන්. මම මේ ආවේ, මටත් ඔය වොප් ක්ලාක් වැඩේ කරන්න දෙන්න කියන්න"

"හරි තමුසේ හෙට ඉඳලා ඒ වැඩේ කරනවා". මුදලාලි ගත කටටම කිව්වා. දැන් මේ සුළු සේවකයාට හරිම සතුටුයි. හිතපු නැති විදියට මුදලාලිත් කැමති වුණා. මිනිහා එදා වගේම ජැන්ඩි පහට ඇඳලා වැඩට ආවා. ටිකක් උජාරුවෙන් වටපිට බල බල ගිහිං ඔෆිස් එකේ වෝෆ් ක්ලාක්ගේ පුටුවේ වාඩි වුණා. මුදලාලි ඇවිත් අනිත් කට්ටියට කිව්වා අද ඉඳලා වරායට යන්නේ මෙයා කියලා. ඒකට මිනිහට ඊටත් වඩා සන්තෝසේ. කලින් වෝෆ් ක්ලාක් දවස් කිහිපයකට නිවාඩු ගත්තා.

පලවෙනි දවසේ අලුත් වෝෆ් ක්ලාක් වරායට ගිහිං ඇවිදලා කරලා ආවා. මුදලාලි මිනිහා ගෙන්වල ප්‍රශ්න කරන්න පටන් ගත්තා.

මුදලාලි : අද වරායට නැව් කීයක් ඇවිත් තිබුනද ?

(අපේ මිත්‍රයා වරායට ගිහින් ලියකියවිලි ටික අත්සන් කරලා. සල්ලි ටික ගෙවලා ආවට. වෙන මොනවත් බලා ගත්තේ නෑ."

"පොඩ්ඩක් ඉන්න මුදලාලි මම ගිහින් බලන් එන්නම්" කියලා මිනිහා හනිකේ දිව්වා වරායට.

"මුදලාලි නැව් හතක් ඇවිත් තියෙනවා"

මුදලාලි : එතන එංගලන්තෙන් ආපු නැව් කීයක් තිබුනද ?

"පොඩ්ඩක් ඉන්න මුදලාලි මම ගිහින් බලාගෙන එන්නම්" අපේ මිත්‍රයා ඉහිං-කනින් දාඩිය දාගෙන ආපහු වරායට දිව්වා.

         "නැව් දෙකක් එංගලන්තෙන් ඇවිත් තියෙනවා"

මුදලාලි : "හොඳයි. අද සීනි නැව් කීයක් ආවාද ?"

"පොඩ්ඩක් ඉන්න මුදලාලි." ආපහු වරායට

"සීනි නැව් එකක් වත් නෑ" 

"හරි. අද කුරුඳු ගන්නේ කීය ගානේද?"

දැන් නම් අපේ මිත්‍රයට වැඩේ එපා වෙලා. ඇයි දෙයියනේ ගිණි මද්දහනේ, වරායට දුවනවා වැඩපලට දුවනවා. ඉවරයක් නෑ. "මේ යකාට මේක එක පාරකට කියන්න බැරි හැටි". අන්තිමට මුදලාලි ප්‍රශ්ණයක් අහන අහන පාරක් ගානේ වරායට දුවන්න අපේ අර උසස් කල සුළු සේවකයාට වුණා. මුදලාලි අන්තිමේ මිනිහගෙන් මෙහෙම ඇහුවා

"දැන්, තමුසේ දිගටම වෝෆ් ක්ලාක් වැඩේ කරනවද කරපු රස්සාවම කරනවද ?"

"අනේ මුදලාලි මම කරපු රස්සාවම කරගෙන යන්නම්".

ඊළඟ දවසේ පරණ වෝෆ් ක්ලාක්ටම නැවත ඒ රාජකාරිය පැවරුවා. පරණ ක්ලාක් වරයා ගිහින් ආව ගමන් අර සුළු සේවකයාට කථා කරලා බලාගෙන ඉන්න කියලා මුදලාලි ප්‍රශ්ණ ටික ඇහුවා.

කොහොමද අද වරායේ තත්වේ ?

මුදලාලි අද වරායට අලුතෙන් නැව් 5ක් ඇවිත් තියෙනවා. ඊයේ ඉඳන් නැංගුරම් දාලා තිබුන තුනත් එක්ක අටයි. දෙකකට කුළුබඩු පටවනවා. ඒ දෙක එංගලන්තේ. වාහන බාන ඒවා තව සතියක් විතරම තියෙයි. අද කුරුඳු මිල පොඩ්ඩක් වැඩි වෙලා. ඊයේ ආපු සීනි නැව් දෙක අද පිටත් වෙලා. අද ආව එක නවක විතරක් රෝගියෙක් ඉඳලා තියෙනවා. අපි ගෙවන්න තියෙන මුළු මුදල රුපිය හාරසිය දහ තුනයි.

මේ විදියට එක දිගට විස්තරය කරගෙන ගියාට පස්සේ මුදලාලි අර සුළු සේවකයාගෙන් අහල තියෙනවා

"දැන් පේනවා නේද වෝෆ් ක්ලාක් කෙනෙක් දැන ගන්න ඕනේ දේවල්" කියලා.

මේ කතාවෙන් අපිට ගන්න ඕන පාඩමක් තියෙනවා. තමන් ඉන්න තැන පිලිබඳ ධල අදහසක් ඕනෑම් සෙවකයෙකු ළඟ තියෙන්න ඕනේ. ඒ වගේම ඊට පරිභාගිර දේ වුනත් දැනන් ඉන්න එක වටිනවා. අනෙක් දේ තමයි පිටින් බලලා කෙනෙකුගේ දැනුම් ගැන තක්සේරුවකට එන එක හොඳ නෑ.