IDD ගණන් කාලේ වෙච්ච් සීන් එකක්....

ඊයේ මගේ නංගිගේ පුත්‍රයා වෙච්ච් කසුන්, ඒකාගේ දිවි දෙවෙනි කොට තකන, රටේම තියෙන සල්ලි වලින් රීලෝඩ් දානා ජංගමේ මං ගාවට උස්සගෙන ඇවිත් පෙන්නලා කියනවා

"ලොකු මාමේ මේ බලන්න මේ නම්බර් එක, මේකෙන් මට කෝල් එකක් ආවා, මමත් කථා කළා. අන්තිමට විනාඩියකට 25ක් විතර මගෙන් කැපිලා"

මම ඒ වෙලාවේ හිටියේ චැම්පියන්ස් කුසලානය වෙනුවෙන් කෙරීගෙන යන, CricTurf වෙබ් අඩවියේ සිදත් සමීරගේ ඕව(ර්)ත්රෝ කියන +Google Hangout සාකච්ඡාවට පෙර සුදානම් වෙමින්. මම ඒ වෙලාවේ හැටියට වැඩිය කථා කරන්න යන්නේ නැතිව දුන්න උත්තරේ තමයි

"දන්නැති නම්බර් වලින් එන කෝල්ස් වලට ආන්සර් කරන්න යන්න එපා" කියන එක. 

දැන් දුරකථන ඇමතුමකට කොයි තරම අඩුවෙන් අය කරනවාද කියලා දන්නේ එක්දාස් නමාසිය අනු පහේදී වගේ ජංගම දුරකතනයක් පාවිච්චි කලානම්. ඒ කාලේ කෝල් එකක් ආවහම විනාඩිය යන්න කලින් කට් කරන්න මාර සටනක් දුන්නේ. ඇයි එන ඒවා කියලා නෑ අස්ප ගණන් තමයි අය කලේ. මේ ළඟදී මගේ ත්‍රී වීල් හිතවතාගෙන් මට කෝල් එකක් ආවා. මම සාගර... සාගර... ගෑවට අනිත් පැත්තෙන් සුවීට් වොයිස් එකක් තියෙන තරුණියක් කථා කළා. මම ආයෙත් ෆෝන් එක කණෙන් අරන් බැලුවා කවුද කතා කරන්නේ කියලා. සාගරම තමයි. 

එටිසලාට් වලත් මේ කෙරුවාව තියෙනවා. ඒ ගන්න කෙනාගේ ෆෝන් එකේ ක්‍රෙඩිට්ස් නැත්තම ලබන එකාගෙන විමසනවා යාලුවට සල්ලි හිඟයක්, තමුසේ ගෙවන්න කැමතිද ? කියලා. හැබැයි ඔය මම කිව්ව් විදියට රළුවට නෙවෙයි අහන්නේ. අර කලින් කිව්වා වගේ සුවීට් වොයිස් තියෙන කෙල්ලෙක් දම්මලා අහන්නේ. එතකොට ඉතිං අනේ ඔන්න ඔහේ කමක් නෑ කියලා හිතෙනවා. ගෑනු ඉස්සරහ හිට්ලරුත් දන ගැහුවා කියනවනේ. 

මේ කතා දෙක හින්දා මගේ මතකය ඇදිලා ගියේ මම බැංකුවට ආපු අලුත් වෙච්ච සිද්දියක්. ඒ කාලේ හොඳ ලස්සන, අඟර - දඟර අක්කා කෙනෙක් හිටියා. පස්සේ එයා බැංකුවෙන් අස් වෙලා විදෙස් ගත වුනා. මම මුලින්ම සති අන්තෙක බැංකුවේ වැඩ කරපු දවසේ. අපි වැඩ කරපු හරිය තිබුණේ පොඩ්ඩක් ඇතුලට වෙන්න. ඇතුල් වෙන තැනම තියෙනවා අපේ එම්. කේ. මහත්තයාගේ ෆෝන් එක. ඒකෙන් කවුරුවත් කෝල් එකක් නොගන්නේ, කී පෑඩ් එකට උඩින් ලෝක් එකක් අලවලා, ඉබ්බෙක් දාලා තිබ්බ නිසාම නෙවෙයි. එම්. කේ. කියන්නේ ආයි සුද්ද සිංහලෙන්ම කථා කරන බැංකුවේ ආරම්භක සාමාජිකයෙක්. එතුමා ගැන අපි පස්සේ කතා කරමු.

අපේ ඉරෝෂා හරි ආසයි කෝල් එකක් අරන් ටිකක් කථා කර කර ඉන්න. අපි ඒ කාලේ ඔෆිස් ෆෝන් වලින් කෝල් ගන්න හිතන්නේ වත් නෑ. අපි හැමෝම අතේ පේ ෆෝන් කාඩ් තිබුණා. මගේ ගාවත් ජාති තුනකින්ම තිබ්බා. නිතරම ගෙදරට පණිවිඩයක් දෙන්න මේවා නැතුව බෑ. ඔන්න ඔය වගේ වාතාවරණයක් තිබ්බ කාලෙක තමයි මේ සිද්දිය වුණේ. අහම්බෙන් කෙනෙක් ගාව ගඩොල් භාගයක් තිබ්බත් කවුරුත් ඒවා කථා කරන්න භාවිතා කලේ නෑ. ඒවා වැඩි හරිය පාවිච්චි කලේ මෙසේ උඩ තියෙන කඩදාසි හුළඟට යන එක නවත්තන්න. 

ඉරෝෂා නිතරම මේ ෆෝන් එක පැත්තේ හොර ගල් ඇහිඳින්නේ, කාගෙන් හරි කෝල් එකක් එයි කියන බලාපොරොත්තුවෙන්. මෙහෙම ෆෝන් එක පැත්තට ගිය ඉරෝෂා පැය කාලකින් විතර හති දාගෙන දුවන් ඇවිත් කිවා 

"අන්න කැනඩා ගිය මානෙල්ගෙන් කෝල් එකක් මමත් මෙච්චර වෙලා කථා කර කර ඉඳලා ආවේ. ඔගොල්ලන්ටත් කථා කරන්න ඕනේ කිව්වා"

මේ ටික ඇහුවා විතරයි කට්ටිය හැල්මේ දුවල ගිහින් පෝලිමේ පොර කනවා කථා කරන්න. කොහොමින් - කොහොමින් හරි වැඩේ නැගලම ගියා. වැඩට ඇවිල්ල මාස දෙකක්වත් නැති මා එක්කත් කතා කරන්න තරම් මානෙල් අක්කා හරි නිහතමානී වෙච්ච එක ගැන මට ඇති වුණේ පුදුමාකාර සතුටක්. ඇයි ලංකාවේ ඉන්නකොටවත් මං එක්ක ඔච්චර වෙලා කථා කරලා නෑ. 

මේ සිද්දිය වෙලා ටික දවසක් ගත වුණා. ඒ කාලේ අපේ සෙක්ෂන් එක භාරව හිටිය මිස්ට ගුණසේකර ඇවිත් කියනවා 23න් වෙනි සෙනසුරාදා වැඩ කරපු ඔක්කොම කට්ටියට මිස්ට කුමාරපතිරණ(අපේ සහකාර  සාමාන්‍යධිකාරී වරයා) කථා කරනවා කියලා. එයාගේ පොත් වගයක් පෙරලලා නම් ලිස්ට් එක කියවාගෙන ගියා. මගේ නමත් ඔය අතරේ තිබුණා. මම, රොහාන්, හරන් ඇතුළු අලුතෙන් ආපු කීප දෙනෙන්ක්ගෙම නම් කියවුණා. අපිව ගෙන්නපු කුමාරපතිරණ මහත්මයා කටහඬ අවධි කළා

"මේ වැඩේ කරපු කෙනා ඉදිරිපත් වුනේ නැත්තනම් මට සිද්ධ වෙනවා ඔයාලා කට්ටියගේ පඩියෙන් මේ ගණන අය කරන්න. චීෆ් එකවුන්ටට් ඩිපාට්මන්ට් එකෙන් අහල එවල තියෙනවා මේ ගැන. එක කෝල් එකකට රුපිය දහදාස් හත්සිය පනහක්. කවුද මේ කෝල් එකක් ගත්තේ"

අපි කවුරුවත් කථා කලේ නෑ. කුමාරපතිරණ මහත්මයා නැවතත් කථා කළා

"හරි මට කියන්න මේ කෝල් එකට මුලින්ම ආන්සර් කරපු කෙනා කවුද කියලා"

ඔන්න එතකොට ඉරෝෂා "මම සර්" කියලා ඉදිරිපත් වුණා.

"හරි මේ කෝල් එක ඔයාලා ගත්තේ නැත්නම්, ඒකත් එකටම මේක ආපු කෝල් එකක්. එහෙම කෝල් එකක් ආවහම අහනවා අපි ගෙවන්න කැමතිද කියලා. එහෙම ඇහුවේ නැද්ද ?"

ඉරෝෂා : "නෑ සර් එහෙම ඇහුවේ නෑ"

"මට දැන් තේරෙනවා වෙලා තියෙන දේ. ඉන්කමින් කෝල් එකක් කියලා කථා කලේ නේද ? එතකොට ඔයගොල්ලෝ කට්ටියම කථා කලාද ?"

සැවොම : "ඔව් සර්"

"තමුසෙලා හරි මිනිස්සු කට්ටියක් නේ. ඔහේ ආව නිසා කතා කර කර හිටියා. කාගෙන්ද ? කොහෙන්ද ? මේ කෝල් එක"

ඉරෝෂා "සර්. මානෙල් අක්කාගෙන් ආවේ. අර ඉස්සර මෙහෙ ඉඳලා කැනඩාවට ගියේ"

ඔන්න ඒ කථාව අහලා එතුමා අන්දුන් කුන්දුන් වෙච්ච ගාණයි. 

"හරි ඔයාලා යන්න මම පොඩ්ඩක් චීෆ් එකවුන්ටන්ට කථා කරලා බලන්නම් ඔයාලා මේකට ගෙවන්න ඕනෙද කියලා. නොදැනුවත්ව වෙච්ච දෙයක් හින්දා මම පලවෙනි වතාවට මෙහෙම කරන්නේ. ආයි එහෙම මෙහෙම වෙන්න බෑ. හරිද ?"

"හරි සර්"

අපි එක හඩින් එහෙම කියලා ආවා. මම ආපු ගමන්ම ගාන හදලා බැලුව. එක්කෙනෙකුට  1790ක්. අන්තිමට මේක ගෙවන්න නොවුනේ පූරුවේ වාසනාවකට. 

මේකෙන් මම කියන්න ආවේ ඉස්සර විතරක් නෙවෙයි දැනුත් මේ වගේ ලබන්නාගේ කැමැත්ත විමසලා දුරකථනය සම්බන්ධ කරන ක්‍රමය තියෙනවා. එහෙම කෝල් එකක් ආවොත් බොහොම පරිස්සමට තමයි තෝරා ගන්න ඕනේ. මොකද මේ වගේ වැඩක් වුනොත් ඉතිං සොරිම තමා. තනියම ගෙවන්න වුනොත්.

බලාගෙන යනකොට මේක ලබන්නා ගෙවන දුරකථන ඇමතුමක්(Receiving Party Pay).