ලැබෙනවානම සම්මාන ලැබිය යුත්තේ මේවාටය ......

දෙවන වරටත් පවත්වන්නට යෙදුණු නෙළුම්යාය බ්ලොග් සම්මාන උළෙලින් පසුවද, පළමු වරට පැවැත්වීමෙන් අනතුරුව පැවතියාට පසු ඇති වූවාට වඩා වෙනස් කතිකාවක් ඇති වී තිබෙන බව පෙනෙන්නට තිබේ. ඒ එයට විවිධ මට්ටමෙන් සහභාගී වුවන් ලියා තිබෙන බ්ලොග් පොස්ට් සහ ඊ-මේල් පණිවුඩ මගින් කෙරෙන සංවාද හරහාය. ඊයේ මමත් අටමාත් මේ ගැන තරමක දුරකථන සංවාදයක් කරනු ලැබූ අතර ඉන්පසුව මෙහි ඇති සංකීර්ණ තත්වය පිළිබඳ යම් තරමක අවුබෝධයක් ඇති වුවා යැයි මට විශ්වාසයක් ඇති විය. 

අපි බ්ලොග් ලියන්නේ ඇයි ?

අප කිසිම කෙනෙක් සම්මාන බලාපොරොත්තුවෙන් බ්ලොග් ලියන්නට පටන් ගත් අය නොවේ යන්න මගේ විශ්වාසයයි. එහෙත් පසුගිය සහ මෙවර සම්මාන උළෙලවල් දැක, ඒ නිසා යම් කෙනෙකු ලිවීම ආරම්භ කළානම් එයද සම්මාන උළෙල ලද ජයක් වේ. මන්ද තමාගේ සැඟවුණු හැකියාවක් ඇතැයි විශ්වාස කරන තවත් කෙනෙකු මේ අවකාශයට එකතු වීම නිසාය. ඔහුට හෝ ඇයට ඔහු පිළිබඳව ඇති තක්සේරුව සම්මාන නොලැබුනද එයට ලැබෙන ප්‍රතිචාර වලින් අවුබෝධ කර ගත හැක. අප සැවොම අයත් වන්නේ ලියන්නට යමක් තිබුණද ,ප්‍රධාන ධාරාවේ මාධ්‍ය තුළ අවකාශයක් නොලැබෙන පිරිසටය. මෙය ලෝකය පුරා හඳුනාගෙන තිබෙන්නේ පුරවැසි මාධ්‍ය ලෙසය. ඒවාට ප්‍රධාන දහරාවේ අයට කල නොහැකි බිම් මට්ටමේ වාර්තාකරණයක යෙදිය හැකිය. නමුත් වාර්තාකරණය බ්ලොග් වල කෙරෙන්නේ ඉතා ස්වල්පවය. නමුත් ෆේස්බුක් ආදී වෙනත් වඩා ඉක්මන් මාධ්‍ය වල ඒවා යහමින් සිදු වෙමින් පවතී. 

කාලයක් තිස්සේ බ්ලොග් කියවීමෙන් මා ලද අවුබෝධය නම් සමහර ප්‍රධාන මාධ්‍ය වලට වඩා රසවත්, ගවේෂණාත්මක, ඉහළ ප්‍රමිතියකින් යුක්ත ලිපි රචනා, කවි, ගීත, පරිවර්තන මේවායේ පළ වන බවය. ප්‍රධාන ධාරාවේ මාධ්‍ය වලට වඩා මමනම් බ්ලොග් වලට විශේෂ කැමැත්තක් දක්වන්නේ, මේවා කැපිලි කෙටිලි වලට ලක් කිරීමෙට කිසිවෙකුටත් නොහැකි නිසාය. ඒ පිළිබඳ අත්දැකීම් කිහිපයක්ම මටද ඇත. ලිවීමේ නිදහස මේවායේ උපරිමයෙන් තිබේ. නමුත් ප්‍රධාන මාධ්‍ය ඉක්මවා යාමට තරම් ඉහළ ප්‍රමිතියක් පවත්වා ගැනීම අපගේ වගකීමය. ලැබෙන අවකාශය අවභාවිතා කරන්නන්ද උපරිමයෙන් ඇත. නමුත් ඒවාට වාරණ දමන්නට කිසිවෙකුට නොහැකිය. කෙසේ වෙතත් බ්ලොග් යන්න අන්ධයන් දුටු අලියාට සමාන කල හැක. මා බ්ලොග් යනුවෙන් අවුබෝධ කරගෙන සිටින දෙයට වඩා සහමුලින්ම වෙනස් දෙයක් තවත් කෙනෙකු අවුබෝධ කරගෙන තිබීම අනිවාර්ය සිද්ධියකි. ඒ අය පසුකාලීනව කණ්ඩායම් වශයෙන් ගොනු වීමද වැලක්විය නොහැකි කරුණකි. ඒ රසවින්දනය පැත්තෙන් දක්වන සමානතාවය නිසාය. පහළින් මා දක්වන්නේ එසේ එක්-එක් අය අවුබෝධ කරගන්නා කාණ්ඩ කිහිපයකි

• තමාගේ රසවින්දනය කවි, රචනා, නිසදැස්, කෙටිකතා, නවකතා (කොටින්ම සාහිත්‍ය )පැත්තට යොමු වුවන් සිතා සිටින්නේ හෝ නැතිනම් සිතන්නට පෙළඹෙන්නේ බ්ලොග් කරණය වඩා ඉහළින් යොදා ගත යුත්තේ එම කටයුතු වලට බවය. ලංකාවේ සාහිත්‍ය සහ පාසල් තරග කෙරෙන්නේ මෙයට අඩු වැඩි වශයෙන් සමාන පදනමකින් බව මගේ විශ්වාසයයි. සම්මාන ලැබෙනවානම් ලැබිය යුත්තේ මේවාට බවය.

• තමන්ගේ රසවින්දනය විද්‍යා සහ තාක්ෂණික පැත්තට යොමු වුවන් සිතන්නේ වඩා හොඳ සහ වටිනා ලියවිලි කළ යුත්තේ මේ අංශයෙන් බවය. වඩා ඉහළ පරාසයක් තිබෙන්නේ මේ පැත්තෙන් ලියන්නන්ට බවය. වැඩියෙන් පරිවර්තනයන් සිදු විය යුත්තේ මේ අංශයෙන් බවය. සම්මාන ලැබෙනවානම් ලැබිය යුත්තේ මේවාට බවය. 

• තමන්ගේ රසවින්දනය විනෝදාත්මක සහ සරල පැත්තට යොමු වුවන් සිතා සිටින්නේ වැඩි-වැඩියෙන් ලිපි සම්පාදනය විය යුත්තේ මේ පැත්තෙන් බවය. මේ අංශයෙන් ලියවෙන දෙයට ඉහළ ප්‍රතිචාර ලබා දීමට සහ ඒවා සම්පාදනය කරන කොටස විශ්මිත පිරිසක් බව ඔවුන් විශ්වාස කරති. සත්‍ය වශයෙන්ද ලියවීමකින් කෙනෙකු තුළ සිනහ ඇති කිරීම දක්ෂතාවකි. ඔවුන් සිතන්නේ සම්මාන ලැබෙනවානම් ලැබිය යුත්තේ මේවාට බවය. 

• වැඩි වශයෙන් ගුප්ත, අභිරහස්, සහ සැඟවුණු දේ පිළිබඳ ඇල්මක් දක්වන්නන් සිතා සිටින්නේ, වැඩි වශයෙන් මේ කාණ්ඩයේ බ්ලොග් කරුවන් බිහි වෙනවානම් කදිමයි යන්නය. එසේ ලියන අය ඉතා ඉහළ රසවින්දනයකින් යුක්ත පිරිසක් බව ඔවුන් විශ්වාස කරයි. ලොව පුරා සැඟවුණු හෝ අභිරහස් පිළිබඳ නිරන්තර සෙවිල්ලකින් පසුවන මෙම පිරිස වඩ-වඩාත් මේ අංශයෙන් ලියවෙන සහ පරිවර්තනයන් සිදු වීම අපේක්ෂා කරයි. ඔවුන්ද සිතන්නේ සම්මාන ලැබෙනවානම් ලැබිය යුත්තේ මේවාට බවය.

• 18+ ආරේ රසවින්දනයක් සහිත පිරිසක්ද අප අතරේ සිටිති. සමහරවිට බහුල වශයෙන් සිටින්නේ ඔවුන් විය යුතුය. මන්ද ඒ පිළිබඳ ප්‍රසිද්ධියේ කථා කරන්නට බොහෝ දෙනා මැලි වන්නන් වුවද, රසවින්දනයට ඕනෑම කෙනෙකු අකමැත්තක් නොමැති බැවිනි. නමුත් ප්‍රසිද්ධයේ ඒ පිළිබඳ දිරිගන්වන්නට නොයන්නේ, තමන්ගේ කාඩ් එක කුඩු වන නිසාය. මගේ විශ්වාසයනම් වැඩිම මාකට් එකක් ඇත්තේ මේ ආරෙන් ලියන්නන්ට බවය. ඉතිං ඒවාට ප්‍රසිද්ධියේ ඇලූම් කරන, ඒවාම ජීවිතය කරගෙන සිටින්නන් සිතා සිටින්නේ සම්මාන ලැබෙනවානම් ලැබිය යුත්තේ මේවාට බවය.

• දේශපාලනය තම ජීවිතය කරගත් පිරිසක්ද අප අතර ඇත. ඔවුන්ට හිරු උදා වන්නේද, හිරු නොව සඳ බැස යන්නේද දේශපාලන කරුණු මත්තෙන්ය. ප්‍රධාන ධාරාවේ මාධ්‍යයේද වඩා බහුලව ඇති මේ අංශයේ ලිපි හැකිතාක්(සමහරවිට තමන් සහයෝගය දක්වන පාර්ශවයට සාධාරණත්වයක් දක්වමින් ලියන) කියවීම ඔවුන්ගේ අරමුණයි. මුහුණුපොතෙහි ඒවාට වෙන්වුණු පිටු වල වැටෙන පොස්ට් වලට කෙස්-පැළෙන තර්ක තම තම නැණ පමණින් ඉදිරිපත් කරයි. ඒවා ඔස්සේ ලියවෙන බ්ලොග් ඉතා අගය කරයි. ලියනවානම් ලිවිය යුත්තේ මේ අංශයෙන් බවද, හොඳ ලියන්නන්ගේ අඩුවක් ඇතැයිද විශ්වාස කරයි. ඔවුන්ගේ විශ්වාසය සම්මාන ලැබෙනවානම් ලැබිය යුත්තේ මේවාට බවය.

• ක්‍රීඩාව විශේෂයෙන්ම ක්‍රිකට් තම ජීවිතය කරගත් පිරිසක්ද ඇත. ඒ වෙනුවෙන් ලියන පිරිසක්ද ඇත. ඒ අංශයෙන් ලියවෙන ප්‍රමාණය සහ පරිවර්තනය වන ලිපි ප්රාමනයේ මද කමක් ඔවුන් දක්වයි. වත්පොත් සමාජ ජාලයේ ඒ පිළිබඳව ඇති කාණ්ඩ වල වැටෙන පොස්ට් වලට තමන්ගේ ප්‍රිය ක්‍රීඩකයා/ක්‍රීඩිකාව පැත්තෙන් සිට කෙස් පැළෙන තර්ක ඉදිරිපත් කරති.සමහරවිට දේශාපාලනයද ඈඳාගෙන තර්ක විතර්ක ඉදිරිපත් කරති. ඔවුන්ටද හිරු උදා වන්නේද, සඳ බැස යන්නේද ක්‍රිකට් වලිනි. මේ පිළිබඳ ලියවෙන ප්‍රමාණයේ මදකමක් තිබෙන බව ඔවුන්ගේ මතයයි. නව ලියන්නන් එනවානම් ඒ පිළිබඳ මනා අවුබෝධයක් ඇති අය වියයුතු යයි විශ්වාස කරයි. නැතිනම් දැඩි සේ විවේචනය කරයි. ඔවුන්ගේද විශ්වාසය සම්මාන ලැබෙනවානම් ලැබිය යුත්තේ මේවාට බවය.

• සංගීතය ජීවිතය කරගත් පිරිසක්ද, සිනමාව ජීවිතය කරගත් පිරිසක්ද, යුද්ධය හෝ සාමය ජීවිතය කරගත් පිරිසක්ද, ඡායාරූපකරණය, රථවාහන, බස් කෝච්චි, පරිසර, ආහාර පාන, සංචාරය, ගැජට් සහ ස්මාර්ට් උපකරණ, විලාසිතා, නිෂ්පාදන, ප්‍රවෘති සහ කාලීන සංවාද, ආර්ථික, සුරතල් සතුන්, ආදී මෙකී නොකී සෑම අංශයකම බ්ලොග් එක්කෝ ලියවෙයි නැතිනම් කලක ලියවී වියැකී ඇත. මේ පිරිස්ද සිතන්නේ වඩාත් වැදගත් කාර්ය සිදු වන්නේ අප අතින් සහ මේ අංශයෙන් බැවින් වඩ-වඩාත් බ්ලොග් පොස්ට් ලියැවිය යුත්තේ මෙකී අංශයන්ගෙන් බවද සම්මාන ලැබෙනවානම සම්මාන ලැබිය යුත්තේ මේවාට බවය.

ඉතිං මෙය අන්ධයන් දුටු අලියාට සමාන කිරීමේ වරදක් තිබේද ? නමුත් මේ සියලුම අංශ වල සටහන් ඉතා උපේක්ෂාවෙන් කියවන පිරිසක්ද සිටී. තමන්ට අදාළ අංශයට ප්‍රතිචාරද දක්වයි. නොදන්නා දේ නොන්දන්නා බවද නිහතමානීව පවසයි. සමහරු නොදන්නා දේ දන්නා බව හඟවන්නට ගොස් අමාරුවේ වැටේ. සමහරුන් පෙන්වා දුන්පසු නිහතමානීව පිළිගනී. සමහරු තමන්ට වරදින බව පිළිගන්නට කැමති නැත. 

වරක් ප්‍රවීණ මාධ්‍යවේදී රංජන් පරණවිතාන මහතා මට ඉතා අගනා අවවාදයක් දෙනු ලැබිණි. ඒ "ඔබගේ කියවීම ප්‍රවෘත්ති, සාහිත්‍ය, දේශපාලනය, කලාව, විද්යාව, ක්‍රීඩා යන සියලුම අංශයන්ගෙන් සිදු කරන්න" යන්නයි. එතැක් පටන් මා කියවීම් සහ රූපවාහිනී රසවින්දනය ඒ අංශ වලට යොමු කරන්නට වග බලා ගන්නා ලද අතර, කාලානුරුපව මේවා ස්පර්ශ කරන ප්‍රමාණයන් අඩු වැඩි කළෙමි. මා දැන් වැඩි වශයන් කරන්නේ ගූගල් කිරීම බවද පැවසිය යුතුය. ඇත්තටම ගූගල් දෙවියෙකි. ගූගල් දෙවියෙකු කර ඇත්තේ එය ඇසුරු කරන ජනතාවමය.

ඉතිං මෙවැනි සංකීර්ණ පරාසයක විහිදුණු ලියැවිලි වලට සම්මාන දීම දැලි පිහියෙන් මීකිරි කනවාට වඩා ටී56න් මී පැණි බොනවා වගේ වැඩකි. එනිසා කෙදිනක සම්මාන උත්සව තිබුණද, තමන්ගේ සයිලෝවේ සිට තීන්දු ගන්නන් සිටින විට, විවේචන චෝදනා හෝ ගර්ජනා ඇති වීම ස්වභාවිකය. 

මගේ විශ්වාසය නම් "ඔබට කුමන අංශයෙන් සම්මාන ලැබුණොත් ඔබ සතුටු වන්නේද ?" යන්න තරගයේ යෙදී සිටින්නන්ගෙන් විමසිය යුතුය. ඉන්පසුව එකී බ්ලොග් කරු එම වර්ෂයේ ඒ අංශයෙන් ලියන ලද බ්ලොග් පොස්ට් විමසා බලා වඩාත් සුදුසු යයි හැඟෙන පොස්ට් තේරීම් කමිටුව විනිශ්චය මණ්ඩලයට යොමු කල යුතුය. එක අයෙකුට වර්ගීකරණ කිහිපයකට ඉදිරිපත් වීමට අවසර දිය යුතුය. ඒ ඒ සම්මාන අංශයට පතල දක්ෂතා දක්වන අය ලවා ඒ ඒ අංශ විනිශ්චය කර ගත යුතුය. එවිට අඩුම තරමෙන් සම්මාන ලබන්නා වත් සතුටට පත් වේ. සම්මානය සඳහා චිත්‍රපට යොමු කරන්නේද එලෙස බව මගේ විශ්වාසයයි. "තමන් පිළිබඳ නිසි තක්සේරුවක් තමන්ට තිබේ" යන්න මෙහි පූර්ව නිගමනයයි. අප බ්ලොග් ලියන අරමුණද එයයි. මේ වැඩි අංශ ගණනාවකට දස්කම් දක්වන්නා හොඳම බ්ලොග් රචකයා විය යුතුයි.ලෝක රූ රැජින තෝරන්නේ මෙවැනි පදනමකිනි. හොඳම චිත්‍රපට තොරන්නේද එවැනි ක්‍රමයකිනි. එක අංශයකට සුදුසුකම් ලැබීම වෙන අංශයකට ලැබෙන ලකුණු අඩු කිරීම ඔහුට හෝ ඇයට කරන අසාධාරණයකි. කණ්ඩායමක් විසින් රචනා කරනා බ්ලොග් පිළිබඳ වෙනමම සලකා බැලිය යුතුය. එවැනි තැනකදී ඒ ලියන අය වෙන, වෙනම තෝරාගැනීමට ලක් කල යුතුය. හොඳම ඒක පුද්ගල බ්ලොග් අඩවිය සහ හොඳම බ්ලොග් අඩවිය යන සම්මාන දෙකක් විය යුතුය. සමහරවිට තනි කෙනෙකුට මේ දෙකම ජය ගත හැකිය.