කෙටිම කෙටි ලොල් කතා අංක 5 - වෙත්තමුනි හා කන්ටිබල්

අපේ නැන්දාගේ පුත්තු අර කසින්ස් කියන්නේ,  පස් දෙනෙක් ඉන්නවා. ඉන්නවා කිව්වට හිටිය කියල කියන්නත් වෙනවා මොකද එගොල්ලන්ගෙන් වැඩිම්හළු අයියා අවුරුදු කිහිපයකට උඩදි මියැදුනා. දැන් ඉන්නේ හතර දෙනයි. නම් වශයෙන් කිව්වොත් ජයතිස්ස, රංජිත්, පියසිරි, විජේසේන සහ සුනිල්. අපේ තාත්තා මෙගොල්ලන්ගේ මාමා. මේ මාමාට මේගොල්ලෝ අපිටත් වඩා ආදරෙයි. මේ පස් දෙනා පලාතම හොල්ලගෙන ඒ කාලේ හිටියේ. පස් මහ යෝධයෝ කියල කියන්න තරම් වටිනවා. බාලයා වෙච්ච සුනිල් අයියා ඇරෙන්න අනිත් අය සද්දන්ත අය.  රංජි(ත්) අයියා සම්බන්ද කතාවක් මේ වෙනකොට ලිව්වා. ඒක නොබලපු අය ඉන්නවනම් මෙතනින් බලන්න (වෙසක් දොහේ අවසන් වූ කල්‍යණ මිත්‍ර සම්පත්(තිය )).   ලොල් කතා එකක් ලියනවට වඩා කතා දෙකක් එකට ලිව්වාම අමුතු ගතියක් තියෙනවා කියල මට හිතුනේ ලොල් කතා 4ට ලැබුන ප්‍රතිචාර නිසා. කොහොමත් මේ ලෝකේ බොහේ දේවල් යුගල වශයෙන තමා ජනප්‍රිය ආටක-නාටක, තොම්සන් ඇන්ඩ් තොම්ප්සන්, භාතිය සන්තුෂ්, එතුමයි මෙතුමයි. අනික ජනප්‍රිය දෙයක් හා ජනප්‍රිය නොවන දෙයක් එකට දුන්නාම දෙකටම හොඳ ප්‍රතිචාර ලැබෙනවා. අත්දුටුවයි - ප්‍රක්ත්‍යක්ෂයි. හරියට FM  වගේ. ශක්තිය වැඩියි. බොරු නම් ට්‍රයි කරල බලන්න. 

මෙන්න කතා දෙකෙන් පලවෙනි එක.

අපේ විජේසෙන අයියා හරි විහිළු කාරයා. වැඩ කලේ කෝකියෙක් විදියට බෙන්තොට මුහුදු තීරයේ තියෙන හෝටල් සමූහයේ. දැන් නම් චෙෆ් කෙනෙක්. ඔය කියන කාලයේ කෝකියා. හෝටලේ ඉන්න නිසා මිනිහා ඉංග්‍රීසි වචන කිහිපයක් දන්නවා. අපි ඉගෙන ගන්න කාලේ දවසේ ඉගෙන ගන්න අපේ ඉංග්‍රීසි පොත් බලන්න සංචාරක ව්‍යාපාරයේ යෙදිලා ඉන්න කිහිප දෙනෙක් එනවා. ඒ එන්නේ අපේ වයසේදී ඔවුන්ට අතපසු වූ ඉංග්‍රීසි දැනුම කුඩා අපේ පොත් වලින් උකහා ගන්න. එහෙම අපේ පොත් බලපු කෙනෙක් අද දැවැන්ත ව්‍යපාරිකයෙක් වෙලා. මේ අය අපිත් එක්ක ඉංග්‍රීසි කථා කරනකොට එතනට එන විජේසේන අයියා දානව මොකක් හරි බාල්දියක්. බාල්දියක් කිව්වට විහිළුවක් තමයි. ටික කාලයක් යත්දී මේ අයත් අපත් එක්කම යම්කිසි ඉංග්‍රීසි දැනුමක් වැඩිදියුනු කර ගත්තා. හැබැයි විජේසේන අයියා මේ වැඩේට එකතු වුනේ නෑ. මිනිහා ඉතිං හොටෙල් එකේ ඉන්න එකේ අපෙන් මොන ඉංග්‍රිස් දැනගන්නෙයි. ඔය වගේ එක දවසක අපි වචන තේරුම අහ-අහ ඉන්න තැනට ආපු මිනිහා මෙහෙම ඇහුවා


"හරි දැන් තමුසෙල ඔක්කොම මහ ලොකු ඉංග්ලිෂ් කාරයෝනේ. එහෙනම් කියනවා බලන්න කන්ටිබල් කියන වචනේ තේරුම"


මුලින්ම අපි තුෂ්නිම්භූත වෙලා මුණෙන්-මූණ බලාගෙන හිටියා. මාර ලැජ්ජාව අපි මාස ගාණක් එකතු වෙලා හදා ගත්ත ඉංග්ලිෂ් සංගමය විනාසයි. ජයවර්ධන අයියා කිව්ව උත්තරයක් 


"කන්ටිබල් කියන්නේ උඹට වැර්දිලා. ඕක කන්ට්‍රි-බල් වෙන්න බැරිද?"


"නෑ, නෑ කන්ටිබල්ම තමයි" මිනිහ අත් අරින්නේ නෑ. ඒ කාලයේ ඩික්ෂනරියක් අපි පරිහරණය කරලා තිබුනේ නෑ. අනිත් එක අන්තර්ජාල හෝ දුරකථන පහසුකම් තිබුනේ නෑ. මම මගේ යාළුවා සම්පත්ගෙන් අහල බැලුව. ඌත් දන්නේ නෑ. තාත්තාගෙන් අහන්න කිව්ව (අම්මයි තාත්තයි දෙන්නම ඉංග්‍රීසි ගුරුවරූ). උත්තර නෑ. අන්තිමේදි මේක අපේ ගමේ අයගේ මුවග රැව්දුන් වචනයක් බවට පත් වුනා. කටින්-කට  යද්දි වචනය වෙනස් වෙලා සමහරු "කන්සිබොල්","කාන්සිබල්", "කාන්තිබං" වගේ ඒවත් කියාගෙන ආව. ඒව අහල නම් අපි බඩ අල්ලගෙන හිනා වුනා. ඒත් හරි උත්තරය හොයා ගන්න කාටවත් බැරි වුනා. සම්පත්ලගේ  තාත්ත ඩික්ෂනරිය බලලත් නෑ කිව්ව. ඒ කාලේ අපේ පන්තියට ඉංග්‍රීසි උගන්වපු එල්මෝ ප්‍රනන්දු සර්  එකහෙලා කියා සිටිය මේක වෙනත් භාෂාවකින් ඉංග්‍රීසියට එක් වූ වචනයක් කියා. අපට එය පැවසූවේ සංචාරක හෝටලයක වැඩ කරන අයිය කෙනෙකු බව පැවසූ විට, එල්මෝ සර් තමාගේ නිගමනය හරි බව පවසා සිටියා. මමත් චන්ඩියා වගේ ගෙදර ආපු ගමන් ගියා විජේසෙන අයියා හම්බ වෙන්න. ඒත් මිනිහා හවස හයට ගෙදර එන බව දැන් ගත් පසු මට ඉස්පාසුවක් තිබුනේ නෑ. එදානම් විභාග දවසේ වගේ නෙවෙයි ඔරලෝසුවේ කටු බඩ ගානවා වගේ මට දැනුනේ. අන්තිමට ඔරලෝසුව ගැන් විශ්වාසය අත් ඇරල මම රේඩියෝව ලඟට වෙලා හිටියා. හයේ ප්‍රවෘත්ති පටන් ගන්නවත් එක්කම මම පාරෙන් පැනල විජේසෙන අයියගෙ ගෙදරට දිව්ව. 


"ආ දැන් මග එනව ඇති. හයට හෝටලෙන් එන්නේ" අක්ක කීවේ සිනාසෙමින්. මම එතනම පඩි පෙලේ වාඩි වෙලා බලාගෙන හිටිය. ඔන්න එනව. උත්තරෙ හරියට කිව්වොත් බයිසිකලේ රවුමක් යන්න ඉල්ල ගන්න පුළුවන්.


"ම්ම දන්නව කන්ටිබල් කියන එකේ තෙරුම අපේ සර් කිව්ව ඒක ජර්මන්, ප්‍රංශ, ඉතාලි, පෘතුග්‍රීසි, ලන්දේසි වගෙ භාෂාවකින් ආපු එකක් වෙන්න ඕනේ කියල (පෘතුග්‍රීසි ලන්දේසි කියන එක මම අතින් දාල කිව්වේ.). හරි නේ. මට බයිසිකලේ  ඕනේ රවුමක් යන්න"


ඒක අහල මිනිහා බඩ අල්ලගෙන හින වෙන්න පටන් ගත්ත.


"තමුසෙලාගේ සර් වැස්සකටවත් ඉස්කෝලේ ගිහින් නැද්ද? හහ්...හහ්, හහ්. හා. .හා. හා. වැරදියි. කන්ටිබල් කියන්නේ ..." 


නෑ  මේක එක පාරට කිව්වොත් හරි නෑනේ. මම මගේ පාඨක මිතුරුකැලටත් දෙනවා අවස්ථාවක් පොඩ්ඩක් සර්ච් පාරක් දාල බලන්න. එහෙනම් බලල කමෙන්ට් කරන්නකෝ. දෙවන කතාවට ඒක සම්බන්ද නිසා ඒක් ලියන්න වෙන්නේ ඔයාලගෙ උත්තර බලල. 

මෙන්න දෙවෙනි කොටස. වෙත්තමුනි මහත්තයා වැඩ කරන්නේ අපේ බැංකුවේ. එයාටත් මට වගේ නිතරම අකරතැබ්බ වෙනවා. අපේ මේ යාළුවාට මීට කලින් ශාඛාවකදි එයත් එක්ක එකට වැඩ කරපු යාළුවෙක්ගේ වෙඩිං එකට යන්න වුනා මහියංගනයේ. ඒක හරිම ප්‍රීතිමත් ගමනක්. හැබැයි යන්න වුනේ තනියම. ගියහම නම් යාළුවෝ ඕන තරම්. ඉතිං වෙත්තයත් සැදී පැහැදී ගියා මහියංගනේ. මිනිහාගේ බ්‍රීෆ් කේස් එකේ අවශ්‍ය කරන ඇඳුම සියල්ල දාගෙන උදේ පාන්දරින්ම පිටත් වුනා. මිනිහා හොඳ නින්දක් දාගෙන ගිය හින්ඳා වැඩිය ගානක් නැතුවම මහියංගණයට ගියා. පරණ යාලුවොත් එක්ක ආගිය කතා කතා කරල හවස් යාමයේ යාළුවෝ කට්ටියත් එක්ක සෙට් වෙල, අර යාලුවාගේ ගෙදර හොඳ නින්ඩක් දාල උදෙම අවදි වෙලා. යාළුවාගේ වෙඩිං එකේ ඉතිං කියන්න විශේෂයක් නෑ. සාමන්‍ය විදියට ගියා. අපේ යාලුවා පොඩි පොඩි බිස්නස් කරපු නිසා මහියංගණයේ හිටියට මිනිහගේ හිත තියෙන්නේ කොළඹ. දනි-පනි ගාලා කාලා දවල් එකේ බස් එකට නැග්ගා. අපේ යාලුවාට හොඳ සීට් එකකුත් හම්බ වුනා. හොඳ කියන්නේ  ඒ සීට් එකේ හිටිය අනිත් මගිය ලස්සන ගෑණු ළමයෙක්. වාඩි වෙද්දිම අපේ මිත්‍රයට පොඩි කේමල හිනාවක් දාල. අපේ මහත්තයත් පොඩි හිනාවක් දාගෙන ඉඳ ගත්තා. බස් එක හරියටම වෙලාවට පිටත් වුන්න. ටිකට් ගත්ත. අපේ යාළුවත් මොණර කොලයක් ඇදලා. ඉතිරි සල්ලි පස්සේ දෙන්න ටිකට් එක අනිත් පැත්තෙ ලියල දීලා.  දැන් ඉතිං බස් එක තාලෙයකට පැද්දි - පැද්දි කොළඹ බල යනව. අපේ යාලුව දැන් අර කෙල්ලත් එක්ක ටිකක් කුලුපග වෙලා අර මුලින්ම කවුර් හරි මුණ ගැහුනාම අහන ප්‍රශ්ණ ටික අහල. බස් එක ද-අට වංගුව පහු කරා විතරයි අපේ මිත්‍රයා එහෙන්-මෙහෙන් ඇඹරෙන්න පටන් අරන්. අර ගෑණු ළමය අහලා ඇයි අයියේ ප්‍රශ්ණයක්ද කියලා. නෑ මොකුට් නෑ කියල අපේ යාලුව ආයෙත් බොහොම අමාරුවෙන හරි-බරි ගැහිලා එක විදියකට ඉඳගෙන. අපේ යාලුවාට කාපු කෑමක් වැරදිලා බඩ එතුල නිකන් සුනාමියක් වගේ කරකැවීගෙන එනව. කරන්නම දෙයක් නැති තැන අපේ යාළුවා අර ගෑණු ලමයට තමන්ට වෙලා තියෙන අකර්තැබ්බය කියල. දැන් ඉතින් අයියට හුන්නස්ගිරියට යනකම් ඉන්න වෙනවා කියල අර ගෑණු ළමය කියලා. ඉතිරි කාලයත් අපේ මිත්‍රායා දත් මිටි කාගෙන ඉඳලා. හුන්නස්ගිරියෙදි බස් එක නවත්වන්නත් ඉස්සෙල්ලා බ්‍රීෆ් කේස් එක අර ළමය අතට දීලා දුවගෙන කඩේට ගිහින් ටොයිලට් එක තියෙන තැන අහගෙන කෙලින එතනට ගිහින්. මිනිහාගේ වාසනාවට වෙන කවුරුත් ඉඳල නෑ. එතන තිබ්බ බාල්දියකට වතුර එකක් පුරවගෙන අඩියට දෙකට ඇතුලට රිංගල. ඇඳුම් ගලවන්න තව තප්පර දහයකට වඩා ගිහින් නෑ. තිබ්බ බඩේ අමාරුවේ හැටියට ඒවා කොහොම සිද්ද වුනාද කියල මිනිහට අදවත් හිතා ගන්න බෑ. තවත් විනාඩි දෙකකින් බඩ සැහැල්ලු කරගෙන හෝදන්න කියල වතුර බාල්දිය ලං කර ගන්න යනකොට බාල්දිය උඩින්ම ඇවිත් මිනිහා ලඟට. වතුර පුරවල තිබ්බ හින්දා මිනිහත් බර දාල උස්සල අරං ඒඩ්ත් එක පාරටම ආවාම මිනිහා බාල්දිය දිහා බලල, අඩියේ යන්තමට වතුර චුට්ටක් විතරඉ තියෙන්නෙ. මිනිහට දවල් තරු පෙනිල. කරුමෙක මහත බාල්දියෙ හිලක්. මිනිහට එක පාරටම සිහියට ඇවිත් තියෙන්නේ අර "මරණ තුනක් ඇති මිනිහෙක් පැණි කෑය" කියන කවිය. ටිකක් මොඩිෆයි කරල මෙහෙම ලිව්වා.


බෑගය ඇය අතේ නොගියොත් එය නෑය
එලියේ මහ සෙනග හෙළුවෙන් නොම යාය
අතකින් බාල්දිය අතකින් ජෝ-කාය
කරුම තුනක් ඇති මිනිහෙක් වැසිකිලියේය


මේ වෙලාවේ මිනිහට ගණදෙවි නුවණ පහල වෙලා.ඉතිරි වෙලා තිබ්බ වතුර ටිකෙන් අර යට ඇඳුම තෙමල අරන් පිහ දාගෙන, දනි පනි ගාල ඇඳගෙන එලියට ගිහින් අත පය හෝදාගෙන. උන්න විදියට මලා මදිද කියල ගිහින් අසරණ හිනාවක් දාගෙන් ඇය ලඟින ඉඳ ගත්තාලු. බෑග් එකේ තව යට ඇඳුම් තිබුනත් ඒවා අදින්නේ කොහොමද? ඇත්තටම මෙතනට ගැලපෙන්නේ මරණ තුන ඇති මිනිහෙක් පැනි කෑය කියන පදය තමයි. 


තවමත් කට්ටිය කන්ටිබල් හොයනව වගේ. හොඳයි බලමු.

පින්තූරය ගත්තේ :  http://solidrockincorporated.com