නාමේ නොදිරනා.....

මේ අප කුඩා කාලයේ ඇසූ ගීතයක පළමු වදන් කිහිපයයි. ඉන් කියවෙන්නේ, "කෙනෙක් මල පසු ඔහුගේ ශරීරය දිරා පත් වුවත්, ඔහු සිටි කාලයේ කලදෙවල් මත ඔහුගේ නම චිරාත් කාලයක් කථාබහට ලක් වනවා ඇත" යන්නයි. එම කතාවේ කිසි වරදක් අදටද අපට නොපෙනේ. එහෙත් මට ඇති ගැටලුව  සිංහල බෞද්ධ අප, අපේ දරුවාට නම් තැබුයේ මේ කියමන වැරදියට වටහාගෙනදැයි යන සැකයයි. 

පින්තුරය ගත්තේ : www.123rf.com

මේ දේ මගේ සිතට ඇති වී බොහෝ කලක් වෙතත්, මෙය යලිත් මගේ සිතේ ඉහල තැනකට ගෙන එන්නට ආසන්නම හේතුව පසුගිය ඉරිදා පොලිස් ක්‍රීඩාංගණයේ පැවති මහජන බැංකුවේ අලුත් අවුරුදු උළෙලයි. එහිදී මට පැවරුන රාජකාරිය, ජයග්‍රාහක/ජයග්‍රාහිකාවන්ගේ නම් මුද්‍රණය කර අපගේ ලේකම් තුමා වෙත ලබා දීමයි. මෙය බැලූ බැල්මට ඉතා පහසු රාජකාරියක් නොවේද යන සිතිවිල්ල, මෙය කියවන ඔබට පමණක් නොව, එදින අව්වේ කර වෙමින් විනිශ්ච කටයුතු වල යෙදුන මගේ මිතුරන්ටද, එදින එයට සහභාගී වී මාදෙස බලා ඔරවාගෙන ගිය බොහෝ අයටද ඇති වෙන්නට ඇත. 

මේ රාජකාරිය මට කල හැකිදැයි මගෙන් ක්‍රීඩා සමාජයේ ලේකම් අජිත් රත්නායක මහතා විමසා සිටි විට මා පවසා සිටියේ "බෙන්තොට ක්‍රීඩා සමාජයේ අවුරුදු ගණනාවක් මට ඔය රාජකාරිය ගැන හොඳ පළපුරුද්දක් තියෙනවා" කියාය. පරිඝනකයක් ඇහැකට දකින්න නොතිබූ ඒ කාලයේ සියලු තරග සඳහා ඇතුලත් වීමේ නමාලේඛන සහ ජයග්‍රාහී නාමලේඛණ මගේ අතින් සැකසිනි. ඒවායේ කිසිදු වරදක් නොවන්නට මා වග බලා ගන්නට හැකි වුවේ, එහි එන බොහෝ නම් මගේ දෙසවනට හුරු වූ නිසාවෙනි. ඇත්තටම එහි පොල්අතු විවීම, පොල්ගෑම සහ සූප්පුවෙන් කිරිබීම තරග සඳහා සෑම වසරකම ලියවෙන නම් තුනක් ඇත. මා ඒ ලැයිස්තු වල ඒ නම් තුන කලින්ම ලියාගෙන සිටීමට පුරුදු වී සිටියා. ඒ නම් තුන අදටත් මට මතකය ඒ. කේ. පුංචිනෝනා, ලිලී ඒකනායක, පී. ජොසලින් ඒ තිදෙනාය. බොහෝවිට මේ නම් තුන ලබා දෙන්නේ තිදෙනාගෙන බාලයා වූ ලිලී ඒකනායකය. ඒ වනවිටත් මා ඒ නම් තුන ලියා අවසන්ය. 

එම නම් ගැන මා විශේෂයෙන් සඳහා කිරීමට හේතුවක් ඇත. ඒ නම් මා අසා ඇත්තේ පස්-හය වතාවක් . ඒ වගේම  අවුරුද්දට එක වතාවක්. නමුත් මේ නම් මගේ හිතේ සටහන් වන්නට හේතු මා සිතා බැලුවෙමි. ඒ ඒවා සරල වීම, රටේ පොදු නම් වීම යන කාරණයා. නමුත් අද අපට කුඩා දරුවන් දහ දෙනෙකුගේ නම් මතක තබා ගත හැකිද? ඒ තරමට එකිනෙකට වෙනස් නම් දහස් ගණනක් ඇත. ඒ වාගේම කුඩා දරුවකුට තමන්ගේ නම හරියට උච්චාරණය කිරීම සහ නිවැරදිව ලිවීමට අඩුම තරමේ අවරුදු දහයක් වත් පසු විය යුතුය. නමුත් ලිවීම සම්බන්ධයෙන් නම් පැරණි නම් වලද ගැටළු ඇත. ඒ ඥානවතී, ඥානපාල වැනි නම් වලය. 

මහජන බැංකු සේවක පිරිස් දස දහසකට කට ආසන්නය. මින් තුන්දහසකට වඩා වැඩි පිරිසක මෙයට සහභාගී වුවා යන්න මගේ විශ්වාසයයි. අප එක තරගයකට ඇතුලත් කර ගත උපරිම සංඛ්‍යාව සියයකි. ඒ නම් සියල්ල අප ඇතුලත් වීමේ ලැයිස්තු වශයෙන් ඇතුලත් කර නොගත යුතුයි යන්න මා කමිටු රැස්වීමක කල ඉල්ලීමකි. අප කලේ ඔවුන්ට කුඩා තුන්ඩුවක් ඒ වෙනුවට ලබා දී, ජයග්‍රාහ කයන්ගේ නම් පමණක් සටහන් කර ගැනීමය. එහෙත් එසේ ලියාගෙන එන ජයග්‍රාහකයන්ගේ නම් ඇතුලත් කර ගන්න ගොස් මා විඳි දුක දන්නේ මා අසල සිටි අකිල පමණකි. බොහෝ විට මේ නම කුමක්දැයි අකිලගෙන් විමසුවේ සක හැර දැන ගැනීමටයි. කෙනෙකුට තමන්ගේ නම වරදවා ආමන්ත්‍රණය කරනවා තරම් වේදනාකාරී දෙයක් නොවන බව මා දනිමි. 

ලෝකයක් දේවල් කියා මා ඔබ ඇදගෙන ආවේ මෙන්න මෙතනටය. මෑතකාලීනව අප දරුවන්ට නම් තැබීමේදී වඩා උනන්දු වුවේ, කාටවත් නැති අනන්‍ය නමක් තබන්නටය, ඉතා ඉහල තේරුමක් ඇති නමක් තබන්නටය. නමුත් මේ නම තැබූ ඔබට වැඩිහිටි වූ පසු ඔවුන් සාප කරාවී යයි ඔබ සිතුවාද ? මේ නම පහසුවෙන් ඔවුන්ට උච්චාරණය කල හැකිදැයි ඔබ සිතුවාද ? පහසුවෙන් ලියන්න හැකිදැයි ඔබ සිතුවාද ? 

මහජන බැංකුව පරිඝනකගත කිරීමේ කාර්යට සක්‍රීයව දායක වූ මට, ශ්‍රී ලංකාවේ බොහෝ පළාත් වල තිබෙන නම්, ගම්, වාසගම් පිලිබඳ හොඳ අවුබෝධයක් ඇත. එහෙත් අද කුඩා දරුවන්ගේ නම් කියවන්නට ගොස් වැටෙන අමාරුව මා අමුතුවෙන් විස්තර කල යුතු නැත. අනාගතයේ සියලුම අයට කෙටි(නික් නේම්) නමකින් ආමන්ත්‍රණය කරන්නට සිදු වනවා සිකුරුය. 

මට හමු වූ නම් කිහිපයක් මෙසේ ඔබ හමුවේ තබන්නේ ඒවායේ තිබෙන හාස්‍යෝත්පාදක ගතිය හාඅසීරු බව ඔබට පසක් කිරීමටය. තනුලි, මන්දිනි ,කලේන්ද්‍ර, රිද්මින්, සත්නිධු, මෙහඳු, මේතුප, බිම්පත්,  කවීජ, යෙහන්සා ,බිනන්දී, හෙහන්සා. මේ නම් සියල්ල වයස අවුරුදු 10ට අඩු දරුවන්ගේය. සියළු නම් ලේඛනගත කළා නම අද මෙම සටහන අංග සම්පූර්ණ කරන්න හේතු වනවා ඇත. ඒත් මා කියාගෙන යන දේ කුමක්දැයි මේ වනවිටත් ඔබට වැටහී ඇත. 

මේ මාතෘකාවට අදාළ නැති වුවත් මට රාජකාරි දිවියේදී හමු වූ, උප්පැන්න ලේඛණගත කිරීමේ ගැටළු ඇති වූ කාන්තා නම් දෙකක් ගැන නොකියාම බැරිය. එක් මහත්මියගේ නම රෝහණ බව පැවසු විට මා කිහිප වතාවක් ඇසූවත් එය ඇයගේ නමම විය. තවත් ශාඛාවක හමු වූ සමනා නමැති මහත්මිය මුස්ලිම් හෝ දෙමළදැයි මා වෙනත් සේවකයකුගෙන් ඇසූ විට පවසා සිටියේ එය ප්‍රින්ටින් මිස්ටේක් එකක් බවය. මෙවැනි දේද සමාජයේ සුලභය. 

නමුත් උප්පැන්නයේ තිබෙන නම් කුමක් වුවත් කටට එන නමෙන් කෙනෙකු ආමන්ත්‍රණය කරන අවස්ථාද මා දැක ඇත. එවැනි විටක අර දෙවෙනි නම ඔවුන්ගේ නියම නම ලෙස ලියාපදිංචි වනවා ඇත. මගේ දෙපාර්තමේන්තුවේ සේවය කරන ධම්මික එවැනි අයෙකි. නමුත් ඔහුගේ නියම නම දම්මිත් ය. එය දන්නේ බොහොම කලාතුරකින් කෙනෙකි. 

දිනක් දරුවාට නමක් තැබීමට ප්‍රසිද්ධ ලේඛිකා යමුනා මාලනී පෙරේරා මහත්මිය හමුවට පැමිණි කෙනෙක් තමාගේ දරුවාට "ෂ" යන්න තිබෙන නමක අවශ්‍ය බව පවසා ඇත. එවිට ඇය ලබා දී තිබෙන උත්තරය වී ඇත්තේ "වොෂින් මැෂින්" කියා නම් තබන ලෙසය. 

මේ සටහන අවසන් කරන්නට මා කදිම කතාවක් තෝරා ගත්තා. සමහර දෙමව්පියන් තමන්ගේ දරුවන්ට තමන්ගේ ආශාවන් අනුව නම් තැබීමට උනන්දු වනවා. මගේ මිතුරෙක් වන වසන්ත මහතා සෞන්දර්ය විශ්ව විද්‍යාලයේ සිතාර් භාණ්ඩය වාදනය ප්‍රගුණ කල අයෙක්. ඔහු තම දියණියට නම් තැබුයේ සිතාරා කියාය. එහි කිසි වරදක් මම නොදකිමි. ඇත්තටම එය ලස්සන නමකි. නමුත් සුහද හමු වලදී ඇය දකින මගේ මිත්‍ර චුලන්තට සිහියට එන කතාවක් ඇත. ඔහු ඒ සෑම විටකකම ඇයට ඒ කතාව කියයි. ඒ 

"කොහොමද තාත්තට ඒ කාලේ සිතාර් ගහන්න හිතෙන්නේ නැතිව ගැටබෙරේ ගහන්න හිතුණා නම්"

මට හිතුනේ ඒක නොවේ, දවුල, තම්මැට්ටම වගේ තවත් සංගීත භාණ්ඩ බොහොමයක් ඇත. ඉන් එකක් වසන්තගේ ඇස නොගැටීම සිතාරාගේ වාසනාවක් කියාය. 

මෙහි නම් ගම සඳහන් කිරීමෙන්, මෙහි නම් සඳහන් වන කිසිවකුට අගතියක් කිරීමට බලාපොරොත්තු නොවූ අතර, තවමත් දරුවන් නොලැබූ, ඉදිරියේදී දරුවාට නම් තැබීමට අවස්ථාව ඇති ඔබට කරන කාරුණික ආයාචනය නම ඔබේ දරුවාට පහසුවෙන් කියවන්න, ලියන්න හැකි නමක් තබන ලෙසය.