කෙටිම කෙටි ලොල් කතා අංක 4 - සාරියයි - කාරයයි

ලොල් කතා ගොඩක් තිබ්බත් කොයි එක මුලින් ලියන්නද කියල හිත හිතා ඉද්දී මම මුහුණ දුන්න අකරතැබ්බයක් ඔෆිස් එකේ මගේ මිතුරු/මිතුරියොත් එක්ක කිව්ව. එතකොටම අපේ ඔෆිස් එකේ යෙහෙලියක් එයාට වෙච්චි මරු සිද්දියක් කිව්වා. මේ යෙහෙලිය හොඳට ස්ටයිල් එකට අඳිනවා. මේය දවසේ වැඩිම වෙලාවක් ගත කරන්නේ ස්ටයිල් වලට. ඉතින් මොකක් හරි අලුත් විලාසිතාවක් දැක්කොත් දෙපාරක්  හිතන්නැතුව ඒක ට්‍රයි කරල බලනවා. කොයි තරම හොඳට මැච් වෙන්න අඳිනවාද කිව්වොත් හැම ඇඳුම් සෙට් එකටම ගැලපෙන බෑග් හා සපත්තු එයාට තියෙනව. අනිත් ඒවත් ඒ වගේමයි කියලයි රට්ටු කියන්නේ. ඉතිං හිතා ගන්න පුළුවන් නේ මොන වගේ කෙනෙක්ද කියලා. අපිටත් හැමදාම එයාගේ විලාසිතා බලල කමෙන්ට් කරන්න තියෙනවා. ලස්සනට ඇඳල ඉන්න එකෙන් තමන්ට වගේම සෙසු සමාජයේ අයගේ ඇස පිනවීම නිසා පිනකුත් සිද්ද වෙනවා.

එයාගේ නංගි කෙනෙකුගේ  වෙඩිං එක තිබිල තියෙනවා අළුත්ගම පැත්තේ. ඒකට ගිහින් ඉන්නකොට එයාගේ හස්බන්ඩ් එයාට මෙහෙම කියල තියෙනවා

බලනවකො ඕයි අර කෙල්ල කළු වුනාට ඇඳන් ඉන්න සාරි එක කොච්චර ලස්සනද කියලා ?

කෝ කොයි කෙල්ලද ?

"අර..අර.. අතන, අර පීකොක් බ්ලූ කලර් සාරිය" කියල අපේ මිත්‍රය ඇඟිල්ල දික් කරල පෙන්නල තියෙනවා.

ආ.. ඔව් නේන්නං. ෂාහ් ! බලන්න කෙල්ල කළු කැත වුනාට සාරිය නියමයිනේ. ලොකු ගාණක් ගිහිනුත් නෑ. ඒ වුනාට ලස්සනයි. මමත් මහනවා ඔය වගේ එකක් ඔෆිස් අඳින්න.

හපෝ ... තමුසෙටත් ඉතිං. දකින්නේ මොකක්ද ඒ ක  ඕන.

අනේ මං කියන්නෑ.

කොහොමින්, කොහොමින් හරි ඔය වෙඩිං එක ඉවර වෙලා අපේ මිතුරිය ආවා ගෙදර. එදාම හවස එයාලගේ ගෙවල් ගාව ඇඳුම් මහන ඇග්නස් අක්කලාගේ ගෙදරට ගියා දුවගෙන. දැන් එයාට මේක ඇග්නස් අක්කත් එක්ක කියන කං ඉවසුමක් නෑ. ඇග්නස් අක්කත් මෙයා කියන ඕනෑම එකක් ඒ විදියටම මහල දෙන හින්දා අවුරුදු ගානක ඉඳන් දෙන්න ගජ මිතුරියෝ. 

ඇග්නස් අක්කේ මම අද උදේ මම ගියා වෙඩිං එකකට අළුත්ගම. කළු කැත කෙල්ලෙක් ඇඳගෙ ආව පීකොක් බ්ලූ මාර සාරි එකක්. අනේ මටත් ඒ වගේ එකක් මහ ගන්න ඕනේ. අපි වගේ එක්කෙනෙක් ඇන්දනම් හොඳටම ලස්සනයි.

අනේ නංගි ඒ සාරිය ඇඳගෙන ආවේ මගේ දුව. ඔයාලගේ නංගිත් එක්ක එකට සෞන්දර්‍ය විශ්ව විද්‍යාලේනේ මගෙ දුවත් ඉගෙන ගත්තේ.

මේක අහල අපේ මිතුරියට ඉහින් කනින් දාඩිය දාලා. 

අනේ සොරි ඇග්නස් අක්කේ මම හිතල නෙවෙයි කිව්වේ. අනේ සෝ සොරි මෙයා. අනේ මොනවත් හිතන්න එපා

හයියෝ මට ඇඳුම ගලවල එන්න හිතුනා ඒ වෙලාවේ. ඒත් වැඩේ තියෙන්නේ ඒ මනුස්සයාට ගානක් වත් නෑ. අර සාරිය මහපු රෙදි කෑල්ල අරගෙන ඇවිත් මට පෙන්නනවා. මට මොන සාරි මැහිලිද. මම පස්සේ එන්නම් ඇග්නස් අක්කේ කියල එන්න හදනකොටම ඇග්නස් අක්කා කියනවා.

නංගී ... අපේ දුව ඉතිං ඔයා වගේ කොහොමත් සුදු නෑනේ. ඒත් දැන් ඉස්සර තරං කළුත් නෑ. කියල.

පින්තූරය ගත්තේ :  http://www.sareetimes.com

දැං මට වුන ඒවගෙන් එකක්. කෙටිම කෙටි ලොල් කතා අංක එක කවුරුත් වගේ බලන්න ඇතිනේ (නොබැළුව අය මෙතැනින් බලන්න  ). ඒ කතාවෙදී මම කිව්ව මතකද මම කිව්වා මම කොළඹ බෝඩිමකට ආව කතාව. මතක නෑ. එහෙනම් අර ලින්ක් එක ක්ලික් කරන්නකෝ. මොනවද ? ආ.. වෙලාව නෑ. ඒකත් එහෙමද. කෙටි එකක් අනේ. ඉතිං ඔය බෝඩිමේ ඉන්න කාලේ ඒ අක්කත් එක්ක එක බ්‍රාන්ච් එකේ වැඩ කරපු තව ලේඩි කෙනෙකුයි එයාගේ මහත්තයයි (දෙන්නම මමත් අඳුරනවා මමත් ඉතිං ඒ බැංකුවේම නොවැ වැඩ කරන්නේ) එයාලගේ දුවයි පුතයි එනවා පාටීස් වලට. දුව හරිම ලස්සනයි. මට එයා ගැන පොඩි හිතක් පහල වෙලා තිබ්බ ඒ කාලේ. මමත් ඉතිං හිරි මල් යෞවනයේනේ හිටියේ ඔය කියපු යුගයේදී. හැඃ. ඒ වුනාට එතන පොඩි පරහකට හිටිය කාරණයක් තිබුනා. ඒ කෙල්ල ඒ දවස් වල ඉස්කෝලේ යනවා. දැන් හිතයි මූ වගේ මෝඩයෙක්. ඉස්කෝලේ ගියාම මොකද බහින්නනේ තිබ්බේ වැඩේට කියල. ඒකත් එහෙමයි කියමුකෝ. මම හිතුවා ඉතිං ඉවසන දනා රුපු යුදයට නැති කඩුව කොස් කොටන්නද කියලා. අක්කට කියලම වැඩෙ කොර ගන්න බැරියැයි ඒලෙවල් ඉවර උනහම. මම හිතුවේ එහෙම. බොහොම ඩීසන්ට් විදියට වැඩේට බහින්න. කොහොමින්, කොහොමින් හරි මේ ළමයා ඒ ලෙවෙල් කලා. ඇඩ් එකකටත් හිටියා. සම්පත් බැංකුවේ ජොබ් එකකටත් ගියා. බෝඩිමේ අක්ක මේ දේවල ගැන මට නිතරම අප්ඩේට් කලා. හරියට මගේ හිත කියවන්න පුළුවන් වගේ. අර කෙල්ල දිහා මම බලනවා අක්ක දැක්ක වත්ද කියලා මට හිතුනා. දැක්කත් මොකෝ "හැංගි-හැංගි වෙස් මූණු බැඳල කොහොමෙයි" මමත් ගත්ත හිතට වීරිය. ඔහොම ඉන්නකොට එක දවසක් අක්ක කිව්ව අන්න මිස්ට අබේපාලගේ දුව බඳින්න යනව කියල. මදැයි කොලා. මාව එතනම කඩාගෙන වැටුනා.  

ඉතිරි කොටස ලබන සතියේ දාන එක හරි නැති හින්ද දිගටම ලියන්නම්. ඔහොම කාලය ගෙවිලා ගියා. මම පස්සේ ඒ බොඩිමෙන් ආවා. අවුරුදු ගානකට පස්සේ මෙන්න අර ගර්ල්ගේ තාත්තා කථා කරනව මට. අපි දන්නෑනේ ඉතිං ඔය කම්පියුටර් ගැන. ඔගොල්ලෝ ඉතිං කම්පුටර් ඩිපාර්ට්මන්ට් එකේ ඉන්න අයනේ. අපේ පුතාට ඕන වෙලා තියෙනව කම්පියුටර් එකක් ගන්න. මල්ලිට පුළුවන්ද අපිත් එක්ක එන්න ලබන සෙනසුරාදාට. හරි හරි මම එන්නම් මිස්ට අබේපාල. අන්තිමේදී මිනිහයි පුතයි මායි ගිහින් බැළුවා යුනිටි ප්ලාසා එකේ. මම ගත්ත තැනින්ම. ඒ කන්ෆිගරේෂන්ම. මමත් අරං දවස් ගානයි. ඒ නිසා මමත් කට්ටිය අඳුරනවා. එහෙනං මල්ලි ඊලඟ බදාදා හවස අපි මේක ගමු. හොඳයි නේද. ඔන්න ඔයාව විශ්වාස කරලයි මම ගන්නේ. මෙහෙමයි මිස්ට අබේපාල කම්පුටර් කියන ඒවත් මිනිස් ජීවිත වගේ තමයි. අද හොඳට ඉන්න මිනිහා හෙට මැරෙනවා. එතකොට ඔයා කියන්නේ මේක දවසින් දෙකෙන් කැඩෙයි කියලද ? නෑ නෑ මම එහෙමම කියනවා නෙවෙයි දන්නැද්ද අද කැඩෙන්නත් පුළුං. සමහරවිට තව අවුරුදු හතර පහකින් කැඩෙන්නත් පුළුවං. ආහ් ! එහෙමද මම හිතුවේ. කියල මිනිහා හිනා වුනා. ඔන්න ඔය කියන බදාදා හවස මිනිහා අපේ ඔෆිස් එක ගාවින්ම මාවත් අරගෙන ගියා නවම් මාවතට. එයාගෙ දුවවත් එතනින් දාගෙන (ඔව් ඔව් අර කෙල්ල තමයි ) ගියා බම්බලපිටියට. චෙක් එක දුන්නා. බලනකොට අර ගර්ල්ගේ ලෝන් එකක් විදියට තමයි මේක ගන්නේ. දැන් අපි එයාලගෙ නුගෙගොඩ ගෙවල් පැත්තට යනව. ඒගොල්ලේ ඉන්නේ ඇඹුල්දෙනිය පැත්තේ. ඔන්න නුගේගොඩින් ජුබිලිකණුව පැත්තට යන පාරේ අපි යනවා. මිස්ටර් අබේපාල බොහොම පරිස්සමට වාහනය එලවගෙන යනව. දුව ඉස්සරහ, පුතයි මායි පිටිපස්සේ මැද්දේ කම්පුටර් එක. දැන් එක පාරටම අපේ කාර් එක පහු කරගෙන මොඩිෆයි කරපු කාර් එකක් ගියා නද දීගෙන, හෝන් ගහගෙන. මේක දැකල මට නහුතෙට නැග්ගා. මම කිව්වා


ඔය යන්නේ නයිට් රයිඩර් කෙනෙක්, වැඩි දුරක් යන එකක් නෑ. කියල. මෙහෙම කිව්වහම අර කෙල්ලයි, මලයයි. මිස්ට අබේපාලයි හොඳටම හිනා වෙනාවා. මම කල්පනා කලා මගේ අතින් මොකක් හරි වැරදි වචනයක් වත් කියවුනාද කියල. නෑනේ. එතකොට අර කෙල්ල කියනවා. 


ඒ මගේ හස්බන්ඩ් කියල. මට තරු පෙනුනා. 


අනේ මො...න...ව....ත් හි....ත...න්...න එපා. ම...ම නි...ක...ම..ට ත...ම...යි කි...ව්...වේ. 


අපෝ නෑ ... අපෝ නෑ... කියල ආයෙත් එගොල්ලො හිනා වෙනව. 

පින්තූරය ගත්තේ :   http://3dwallpaperzone.com

ප:ලි: මේ පින්තූරේ තියෙන කාර් එක වගේම එකක් තමයි ඒක.