ලියන්න පෙරම අසමත් වූ විභාගයක් ....

මගේ දැනුමේ හැටියට මා ඉදිරිපත් වී අසමත් වූ විභාග ගණන තුනක්. සමත් වෙච්චි ඒව ගැන ලියල වැඩක් නෑනේ. මම ලියපු මගේ ක්‍රිකට් අන්දරයේදී මම ලිව්ව මම අසමත් වෙච්ච පලවෙනි විභගය ගැන. ඒ පහ ශ්‍රේණියේදී පවත්වන ශිෂ්‍යත්ව දෙවෙනි කොටස. දෙවෙනි එක ගැන තමයි මේ ලියන්න යන්නේ. තුන්වෙනි එක. නෑ ඒක වෙනමම පොස්ට් එකකින් ලියන්නම්. මේක අමුතුම ගණයේ අසමත් වීමක්. අර ශ්‍රීලංකාව අසමත් රාජ්‍යයක් වුනා වගේ. මම 1997 දී පටන් ගත්තා බීසීඑස්. ඒ කියන්නේ බ්‍රිටිෂ් කම්පියුටර් සොසයිටි කියන ආයතනයෙන් පවත්වන විභාග. තනියම නොවෙයි මගේ සහෝදර සේවකයෝ වෙච්ච සුසන්ත හා ටෙෂාන් එක්ක.  කවුරුත් කිව්වේ එහෙම ලේසියෙන් කෙනෙකුට ඕවා පාස් වෙන්න බෑ කියල. මම හිතුවේ අනිත් පැත්ත. මම හිතුව මට පුළුවං කියලා. ආයි කථා දෙකක් නෑ එග්සෑම් වලදී මට පොඩි ලක් එකක් තියෙන බව මම කුඩා කාලේ ඉඳන් දැනගෙන හිටිය දෙයක්. හැබැයි මම පාඩම් කරනවා කියල ජාතියක් කරන්නේ නෑ. මගේ සාමාන්‍ය ප්‍රතිපත්තිය තමයි උගන්වන දේ හොඳින් ඉගැනීම. ඒ කියන්නේ ගුරුවරු පංතියේදී දෙන නෝට් හරි ටියුට් හරි කියලවල නිකං ඉන්නේ නෑ. පොත් හොයාගෙන කියනවා. පහුකාලීනව අන්තර්ජාලයෙන් සොයා ගත්ත දේත් කියෙව්ව. එහෙම කරලා හොඳ දැනීමක් ගොඩ නගා ගන්නවා. හැබැයි මගේ තියෙන දුර්වලතාවේ තමයි සමහර පුංචි දේවල වලට මම ඕනෑවට වඩා කාලය මිඩංගු කරන එක. එහෙම වේලා කරන්න තියෙන ප්‍රැක්ටිකල් අතපහු කර ගත් වාර අනන්තයි.  

ඒවායින් මට කිසි දිනක පාඩුවක් වුනා කියා මා විශ්වාස කරන්නේ නෑ. ඒ මගින් තවත් අළුත් දෙයක් ඉගෙන ගන්නවා. ඒත් මම විභාග වලදි කරන්නේ සමත් වෙන්න අවශ්‍ය ගානට මට පහසුවෙන්ම උත්තර සපයන්න පුළුවන් ප්‍රශ්ණ  ටිකක් තෝරාගෙන ඒවාට ඇට්ටි හැලෙන්න ලියන එක. එක විභාගයකදි මම ප්‍රශ්ණ පහකට ලියන්න තිබ්බත් එයින් හතරකට හොඳ උත්තර ලිව්වා. ලකුණු 70ක් ගත්තා. වැඩේ නරක නෑ නේද ? හැබැයි මේව කරන්න බැරි තැනුත් තියෙනවා. ඒ එන්.අයි.බී.එම් වගේ ඒවා. එහෙදි ප්‍රශ්ණ දහයක් තිබ්බොත් දහයම ලියන්න ඕනේ. ඔන්න කියනකොටම ඒකත් මතක් වුනා. පස්සෙ ලියන්නම. එතන නම් මාර හාස්‍ය පිරි අත්දැකීම් ගොඩයි. ඉතිං මම මගේ යාළුවොත් එක්ක බම්බලපිටියේ අයි.ඩී.එම් එකට ගියා. කියන තරමට ඒ සබ්ජෙක්ට්ස් අමාරු නෑනේ. මමයි සුසන්තයි නියම ගානට උගන්නපුවා ග්‍රහණය කර ගත්තා. ටෙෂාන්ට ටිකක් අමාරු වුනේ මිනිහට වේගෙන් ලියාගෙන යන්න අමාරු නිසා. මට ඒව නම් ගානක් වත් නෑ. හැබැයි පස්සේ කියවනවා බොරු. හරියට වෙද මහත්තයෙක්ගේ බෙහෙත් වට්ටෝරුවක් වගේ. ඒ වුනාට මට ලස්සන අත් අකුරු ලියන්නත් පුළුවන්. ඒවටත් ගත්ත සහතික තියෙනවා. 

ඔන්න විභාගයට අයදුම් කරන කාළේ ආවා. අපරාදෙ කියන්න බෑ අයි.ඩී.එම්. එකට මල් තියල වඳින්න ඕනේ. තමන්ගේ ආයතනයට අය වෙන්න තියෙන පන්ති ගාස්තු හරියට වෙලාවට නොගත්තත්, මේවට අවශ්‍ය සියළුම ද්‍රව්‍ය අප වෙත ලබා දුන්න. අපිත් ඒ ෆෝම් ඉතා පරිස්සමෙන් පුරවා ගත්තා. මහජන බැංකුවේ වැඩ කරන අපිට මේවට අවශ්‍ය ෆොරින් ඩ්‍රාෆ්ට් ලභා ගන්න එක ඉතාම පහසු කාර්‍යයක්. මම ඒ කාලේ වැඩ කලේ එතෙර ගණුදෙනු ඒකකයට අනුයුක්තව. ඒ නිසා ඩ්‍රාෆ්ට් එක ගන්න එක මට සිම්පල් වැඩක්. ඒකත් අරන් සියළුම අඩුම කුඩුමත් අරන් මම ගියා එතන ඉඳන් පයින් යන්න පුළුවන් දුර තියෙන (ඩී.ආර්. විජේවර්ධන මාවතේ) ජීපීඕ එකට. තැපැල් සේවේ ප්‍රධාන හුවමාරු මධ්‍යස්ථානේ තියෙන්නේ එතන. තව දවස් 10ක් විතර තියෙනවා ක්ලෝසින් ඩේට් එකට. එතනට ගියාම මම දැක්ක ඊ.එම්.එස්. කියල සේවාවක්. එක්ස්ප්‍රස් මේල් සර්විස් කියන එක තමයි ඒකේ තේරුම. මේකනම් මගේ වැඩේට හරියනව කියලා මමත් ආයි දෙපාරක් හිතන්නැතුවම කවුරුත් නැති කවුන්ටරය ගාවට ගිහින් විස්තර ඇහුවා. නිදිලොවත්, මෙලොවත් අතර හිටි තැපැල් මහත්තයාගෙන් මං මෙහෙම ඇහුවා

"එංගලන්තෙට මේ සර්විස් එකෙන් දවස් කීයකින් ලියුමක් යවන්න පුළුවන්ද?"

"මෙන්න මේ ලිස්ට් එකේ ඔක්කොම තියෙනවා"

මම ලිස්ට් එක අරගෙන බැළුවා දවස් තු...නා...යි. හහ් හහ් හා" මගේ හිතට ආවේ ලොකු සැනසිල්ලක්. 

මම දෙපාරක් හිත්න්නැතුවම ලිස්ට් එකක් අරගෙන එක හුස්මට පුරවාගෙන ගියා. අන්තිමේදි ගාස්තුව ඇහුවා. රුපියල් 645යි. කිසි පැකිලීමක් නැතුව ඒකත් ගෙවල මම රිසිට් එක අරන් දා ගත්ත ෆයිල් එකට.  පුදුමාකාර සැහැල්ලුවකින් මම ආවේ . හෙමිහිට සිංදුවක් සිවුරුහම් කරමින්. ආව ගමන් මම මේ ආරංචිය මගේ යාළුවෝ දෙන්නට සැල කරා. ඒත් ඒගොල්ලෝ නිකං පොස්ට් එකේ තමයි දාල තියෙන්නේ. හහ්.. එහෙනං හෙමිහිට මටත් නොකියම දැම්ම දෙන්නත් එක්කලා. මට එහෙම හිතුනා. බලමුකෝ කාගේ එකද ඉක්මනටම යන්නේ කියලා. 

මෙහෙම කාලය ගෙවී ගියා. අවසාන සතියෙදි අපි නිවාඩු ගත්තා. සුසන්ත ස්වේචාවෙන්ම ඉදිරිපත් වුනා අපට එයාලගේ ගෙදර නවාතැන් දීල පාඩම් කරන්න. මායි ටෙෂානුයි ගියා සුසාලගේ ගෙදර. අපි දැන් පාඩම් කරනව, සිංදු අහනවා කනව බොනවා ටීවී බලනවා. විභාගයට තව දවස් තුනයි. සුසන්ත එයාගේ ඇඩ්මිෂන් එක ආව සුභ ආරංචිය අපට ගෙන ආවා. අපි දෙන්නා එදා උදෙන්ම පිටත් වුනේ අපේ ඇඩ්මිෂන් දෙක ආවද බලාගන්න. 

උදේ දහය වෙත්දී ටෙෂාන් කථා කරා මගේ ජංගම දුරකථනයට

"මචං මගේ ඇඩ්මිෂන් එකත් ඊයේ ඇවිත්"

"මගේ එක තාම නෑ මචං මොකද දන්නෑ සීන් එක" මම කෙලින්ම ගත්තේ ක්ලාස් එකෙ ඉන්න තව යාළුවෙක්ට

"මචං උඹට ඇඩ්මිෂන් ආවාද ?"

"නෑ, මචං උඹට ආවාද ?"

"නෑ මටත් නෑ. මොකද බං කරන්නේ?"

"මචං මං තව එකෙක්ට කෝල් කරා ඌ එග්සැමිනෙෂන එකට ගිහින් අරන් තියෙන්නේ. උන්ගේ පොස්ට් කිරිල්ලේ මොකක් හරි කේස් එකක්"

"එහෙනම් අපිත් යං මචං"

අපි දෙන්න හවසම ගිය එග්සැමිනෂන් එකට. කොච්චර හෙව්වත් මගෙ එක හම්බ වුනේ නෑ. 

"මචං මාර අප්සට් එකනේ උඹ දැන් මොකක්ද කරන්න හිතාගෙන ඉන්නේ"

"මචන් හෙටත් බලල යනව ජී.පී.ඕ. මම එක්ස්ප්‍රස් මේල් එකේ යැව්වේ. නැති වෙන්න විදියක් නෑ."

මම පහුවදාත් බලාගෙන හිටිය පොස්ට්මන් එනකං. ඒත් මගේ ඇඩ්මිෂන් එක නෑ. මට අසූ හාරදාහට තද වුනා. මම ගිය ජී.පී.ඕ. එකට මගෙ රිසිට් එකත් අරන්. 

"මම ගිය මාසෙ යැව්ව මෙන්න මේ ලෙටර් එක ගිහින් නෑ පොඩ්ඩක් බලනවද මොකද වෙලා තියෙන්නේ කියලා?"

විනාඩි කිහිපයකට පසු අතුලෙන් මොනවාදෝ පරීක්ෂා කරල මිනිහ ආව. 

"මහත්තය මේක ගිහින් තියෙන්නේ ඊට පහුවදාම. නැති වුනානම් ලන්ඩන් වලදි තමයි වෙන්න ඇත්තේ. අර බෙල්ට් වල යද්දි අස්සකට වත් ගියාද දන්නෑ."

මෙ යක්කුන්ට කොච්චර කතා කරත් වැඩක් නෑ. මම පහුවදා ඔෆිස් ගියා. එතන කට්ටිය අහන ඒවට උත්තර බඳින්නෙ නැතුවම මම ලියුමක් ඩ්‍රාෆ්ට් කරලා ලඟ තියෙන කමියුනිකේෂන් එකකින් ෆැක්ස් කලා.

පැය කාලකට විතර පස්සෙ කමියුනිකෙෂන් එකෙන් ආවා කෝල් එකක්. මගෙ ෆැක්ස් එක ඇවිල්ලා. මම දුවගෙන ගියා එතනට. ලියුම අරන් එක හුස්මට කියවාගෙන ගියා. 

"We write with regret that we have not received your draft yet" 

මම කට ඇරගෙන කල්පනාවකට වැටුනා. පස්සේ අපේ බැංකුවෙන් චෙක් කලා මොකද ඩ්‍රාෆ්ට් එකට වෙලා තියෙන්නේ කියලා. මොනවත් වෙලා නෑ. ඒ කියන්නේ ලියුම නැති වෙලා. දැන් ඉතිං තවත් අවුරුද්දක් බලාගෙන හිටපන්කෝ. ඉන්න එකට වඩා එක එකා කියන ඒවට උත්තර දෙන්න ගියාම තමයි මල. මදැයි එක්ස්ප්‍රස් මේල් සර්විස් එකෙන් යැව්වා.

ඔන්න ඔහොමයි ලියන්නත් කලින් විභාගයක් අසමත් වෙන්නේ. කාට හරි ට්‍රයි කරල බලන්න පුළුවන්. අත් දුටුවයි. ප්‍රත්‍යක්ෂයි.

පින්තූරය ගත්තේ :  samdailytimes.blogspot.com