මට මෙහෙම හිතෙනවා : හරිද / වැරදිද මන්ද ?

පින්තූරය ගත්තේ : forums.somethingawful.com

මම බ්ලොග් ලෝකෙට කඩා පාත් වෙලා හරියට අවුරුද්දක් වෙන්න තව දවස් කීපයයි තියෙන්නේ. මේ ගෙවපු දවස් තුන්සිය ගානෙදී විවිධ වර්ග වලට අයත් අය මෙහි දැනුම බෙදා ගන්නවා දැක තිබෙනවා. විවිධ ක්ෂේත්‍ර වලට අයිති අය තමන් දන්නා දේ තමන්ගේ බ්ලොග් පොස්ට් වලට එකතු කරනවා. එහෙම ගත්තාම සිංහල බ්ලොග් අවකාශය කියන්නේ දැනුම එකතු කර ගන්න පුළුවන් සැබෑ විශ්ව කෝෂයක්. ඒ මේ කතාවේ සුදු පැත්ත. ඕනෑම තැනක සුදු වගේම කළු පැත්තකුත් තියෙනවා. බ්ලොග් ලෝකෙට ටිකක් ආධුනික  xxxxxxxxxxxxxxxx අද ෆේස්බුක් එකේ දාල තියෙනවා එයාගේ අම්ම කියපු කතාවක්. 

"අපේ අම්ම කියනවා සමහර සිංහල බ්ලොග්ස් වල තියන ඒවා අපේ අප්පච්චිටවත් කියන්න නුසුදුසු තරම් කුනුහරපලු..." 

මම කල්පනා කරා මේ කතාව ඇත්තක්ද කියල. ඒ හැටි කල්පනා කරන්න දෙයක් නෑ. ඉතිං සමහර ඒවගේ අමු කුණුහර්ප එහෙම පිටින්ම දාල තියෙනවා. ඇයට දෙන්න තියෙනවා උත්තර කිහිපයක්ම.

• "තමන්ගේ මැට්ටන් තම්මට්ටන්" කියන්න වගේ තමාගේ බ්ලොග් එකේ ලියන්නේ තමන්ට අවශ්‍ය, තමන්ට ඕන කරන දේවල්. අපිට ඒවා පාලනය කරන්න බෑ. අපිට කරන්න පුළුවන් එකම දේ ඒවා නොබලා ඉන්න එක.
• එයාල ඒ වගේ දේවල් දාන එකෙන් බලාපොරොත්තු වෙන්නේ මොනවද ?

1. තමන්ගේ බ්ලොග් එක ජනප්‍රිය කර ගන්න. ඒ කියන්නේ වැඩිම හිට්ස් ප්‍රමාණයක් එකතු කර ගන්න. 
2. තවත් සමහර අය පුරුද්දට වගේ කුනුහර්පම ලියනවා. ඕනෑම කෙනෙකුට ආවේනික විෂයයක් තියෙනවා හොඳට දන්න. ඉතිං ඒ ඇය දන්නා හොඳම විෂය එය වෙන්න පුළුවන්.
3. සමහරු දක්ෂ විදියට ව්‍යංගෙන් ලියනවා. ඒත් තේරුම ගත්තාම එකයි.  
4.  සිංහල බ්ලොග් වලට තවම ගූගල් වලින් ගෙවන්නේ නෑ. නමුත් එයාලා ගෙවන්න පටන් ගත්තොත් තමන්ගේ බ්ලොග් එකට යන - එන ප්‍රමාණය වැඩි වූ තරමට හොද්ද බොර කර ගන්න පුළුවන්. ඒ ගැන අරමුණු කරගෙන ලියන අය ඉන්නත් පුළුවන්.

කතාව රසවත් කරන්න එතනට වඩා ගැලපෙන වචනය කුණුහරපයක් කියමු. මේක ඒත්තු යන විදියට මුල් අකරු විතරක් දාලා, අවශ්‍ය අයට ග්‍රහණය කර ගන්න පුළුවන් විදියට කරන එකේ මම ඒ හැටි වැරද්දක් දකින්නේ නෑ. එය හරියට චිත්‍රපටයකට ලිංගික දර්ශන එකතු කරනවා වගේ. එතනින් එන්න අවශ්‍ය පණිවුඩය ප්‍රේක්ෂකයාට ලබා දෙන්න පුළුවන්. ඒත් සමහරු හිතා මතාම එවැනි කොටස් එකතු කරනවා, තමන්ගේ චිත්‍රපටිය ජනප්‍රිය කර ගන්න. 

 අපි මේ කොච්චර කථා කලත් හැම දෙනෙක්ම මේ දේවල් කියවන්න කැමතියි කියන එකයි මගේ විශ්වාසෙ. ප්‍රශ්නේ තියෙන්නේ අපි ප්‍රසිද්ධියේ මේ දේවල් කතා කරන්න අකමැති එකයි වැඩේ. අපේ සංස්කෘතියට අනුව දෙමාපියන් දරුවන් එකට ඉඳගෙන මේ දේවල් කතා කරන සිරිතක් නෑ. අපට ගැටලුව ඇති වෙන්නේ අන්න එතන. බ්ලොග් අවකාශයේ මම දන්නා විදියට විවිධ දේශ-දේශාන්තර වල ඉඳන් ලියන අය ඉන්නවා. ඉතිං එහෙම රටක(ප්‍රංශයේ වගේ) ඉඳන් ලියන කෙනෙක් එහෙම ලියනවා වෙන්නත් පුළුවන්. මොනවා වුනත් මට කියන්න තියෙන්නේ මේ දේවල් අපට අනවශ්‍ය නම මගහැරීම තමයි හොඳම. මොකද අපි බ්ලොග් වර්ජනය කිරීම වගේ දේවල් සාමුහිකව කරන්න ගියොත්, සිංහලෙන් මොනවා හරි ටිකක් කොටන පිරිස අඩු වෙයි. 

අද මගේ පොස්ට් එකෙන් මම සාකච්චා කරන්න බලාපොරොත්තු වුන දේ මේක නෙවයි. මේ දීර්ඝ විස්තරය කරේ ඕනෑම දෙයක සුදු පැත්ත වගේම කළු පැත්තක් තියෙනවා කියන්න ගිහිං. ඒ කාරණාව එක පාරටම කියනවට වඩා හොඳයි ටිකක් උදාහරණ සහිතව අපේ සමාජයේ වෙන සිද්ධි ටිකක් එක්ක පැහැදිලි කලොත්. එහෙම උදාහරණ දුන්නම තේරෙයි මේ බ්ලොග් ලෝකේ වෙන්නෙත් අනිත් ක්‍ෂේත්‍ර වල වෙන දේවල්මයි කියල. හැබැයි මේ දේවල් රැකියා කරන ස්ථාන වල අඩුයි, ඒත් කලාව ක්‍රීඩාව වගේ තැන් වෙලා එමට සිදු වන දේවල් තමයි.

මම මුලින්ම අවධානය යොමු කරන්නේ චිත්‍රපට/ටෙලිනාට්‍ය/නාට්‍ය ක්ෂේත්‍රයන්ට. ඔන්න මුලින්ම නළුවෙක් හෝ නිලියක් අපි දකිනවා. ඉතා හොඳින් රඟපෑම කරලා ජනප්‍රියත්වයේ හිණි පෙත්තටම නගිනවා එක්කෝ ඊට කිට්ටු මට්ටමකට. වෙළඳ දැන්වීම් ලැබෙනවා, විවිධ උත්සව වලට ආරාධනා ලැබෙනවා, විවිධ රුපවාහිනි නාලිකා සහ පත්තර මගින් මේ අයගේ සම්මුඛ සාකච්චා, නිතර නිතර ප්‍රචාරය කරනවා. මේ වෙනකොට මේ අදාළ ශිල්පියා සැලකිය යුතු වත්කමකට හිමිකම් කියනවා. ඔන්න එතකොට අර ශිල්පියාට එනවා මේ වගේ අදහසක් 

"මම දැන් රඟපෑවා හොඳටම ඇති, මට රඟපාන්න බැරි චරිතයක් නෑ, මට තෝර ගන්න බැරි තරමට අලුත් නිර්මාණ වල රඟපාන්න ආරාධනා එනවා, හැමතැනම මා ගැන කථා වෙනවා. මම මේකම කරලා හරි යන්නෑ. මමත් චිත්‍රපටිය/ටෙලිනාට්‍යක්/වේදිකා නාට්‍යක් කරන්න ඕනේ. සල්ලිත් අතේ තියෙනවා, මේවට සම්බන්ධ ශිල්පීන් අඳුනනවා. තවත් ඉතිං බලන් ඉන්න දෙයක් නෑ."

ඔන්න ඉතිං ඔය කියන කෙනා වැඩේට බහිනවා. එක්කෝ අධ්‍යක්ෂණයට නැත්නම් නිෂ්පාදනයට. සමහරවිට මේ දෙකටම. ඇත්තටම සමහර අය සාර්තකත්වයට පත් වෙනවා. ඒකට හේතුව තමයි මුලින් නළුවෙක් / නිලියක් ලෙස ආපු මේ අය තුල අර කියන ඉහල රාජකාරියට අවශ්‍ය හැකියාව සහජයෙන්ම තිබීම. තවත් කෙනෙකුට ඒ ක්‍ෂේත්‍රයේ නියැලීමෙන් ලැබූ අත්දැකීම් ප්‍රයෝජනයට ඇරගෙන, තවත් ඇය මේ පිලිබඳ කර තිබූ වෘත්තීය අධ්‍යාපන. ඒත් සමහරු එක තැනම කඩා වැටෙනනවා. හේතුව තමයි අරමුණක් නැතිව කරන ආරම්භය. රැල්ලට වගේ. මේ බොහෝ අයට වරදින තැනක් තමයි ඒවායේ ගැඹුර නොදැනීම. මතුපිටින් බලා තීරණ ගැනීම. වඩාම වැදගත් දේ තමයි යම් ගැටලුකාරී අවස්ථාවකට මුහුණ දීමේ හැකියාව. 

ඉතින් සංගීත ක්ෂේත්‍රය ගත්තත් ඔය ටිකමයි. ගීත ගයනාව. ජනප්‍රිය වෙනවා. ඉන් පස්සේ සංගීත අධ්‍යක්ෂණය වගේ අපහසු කාර්ය වලට බහින්න යනවා. සමහරුන්ට හරි යනවා. සමහරුන්ට වරදිනවා. වරදින බොහෝ අවස්ථා වල හේතුව ඒ අය එකට සපුරන්න ඕනෑ නියම සුදුසකම් සහ අත්දැකීම් පසු නොකර හුදෙක් මුදල් පමණක්ම තීරණාත්මක සාධකය කරගෙන ඔය කියන කාර්‍යට බැසීම. 

ක්‍රීඩා ක්‍ෂේත්‍රයේ අය පුහුණුකරුවන්,විනිශ්චයකරුවන්, විස්තර විචාරකයන් එහෙමත් නැත්තනම් ක්‍රීඩා භාණ්ඩ අලෙවිය වගේ ක්ෂේත්‍ර වලට බහින්න යනවා. එක අතකට මේවගේ වැරද්දක් නෑ. මොකද ක්‍රීඩකයෙකුට හැම දාම එක වගේ ක්‍රීඩා කරන්න බෑ. ඒ අය ජීවනෝපාය වෘත්තිය ලෙස තමයි ඒවා තෝරා ගන්නේ.  ඒත් අසාර්ථක වන ප්‍රමාණය වැඩියි.

දැන් හැමෝම කල්පානා කරනවා ඇති බ්ලොග් ලෝකේ මොනවද මේ විදියට වෙන්නේ කියලා. ඇත්තටම බ්ලොග් ලිවීමෙන් ආත්ම තෘප්තිය, ලිවීම සුමට කර ගැනීම, විවිධ පුද්ගලයන් හඳුනා ගැනීමට අමතරව ඔබට ලැබෙන දෙයක් නෑ. මම මේ මෑතක දැක්ක දෙයක් තමයි හොඳට බ්ලොග් ලියලා තමන්ට හොඳ හිට්ස් ප්‍රමාණයක් දවසකට ලැබෙන ගානට ආව බොහෝ දෙනෙක් කරන, අර ලස්සන ලිවිල්ල අත හැරලා දාලා පටන් ගන්නවා සින්ඩිකේටර් එකක්. ඊට පස්සේ බ්ලොග් ලියන අය එකට එකතු කර ගන්නවා. ඇත්තටම කාට හරි කියන්න පුලුවන්ද දැන් මේ බ්ලොග් අවකාශේ තියෙන සින්ඩිකේටර් ප්‍රමාණය කොපමණද ? කියල. සමහරු ඒක බොහොම සුමට විදියට කරනවා. ඒත් බොහෝ දෙනෙක් කරන්නේ මම අර චිත්‍රපට ක්‍ෂේත්‍රයේ උදාහරණය දුන්න වගේ. අපරාදේ අර තමන් ගොඩ නගා ගත්තු හැකියාව සහ ජනප්‍රියත්වය. 

මගේ විශ්වාසය අනුව බ්ලොග් රෝල් එකක් තියෙන හැම බ්ලොග් අඩවියක්ම වක්‍රව සින්ඩිකේටර් එකක් ලෙස ක්‍රියා කරනවා. මගේ බ්ලොග් එකට එන අය දිහා බැලුවාම එහෙම හිතෙන්නේ. කාට හරි කියන්න පුලුවන්ද ඇත්තටම තියෙන සින්ඩිකේටර් ප්‍රමාණය කීයක්ද ? කියල. මේක කාටවත් මඩ ගැහීමක් ලෙස කරපු දෙයක් නෙවෙයි. අර ඉහතින් දක්වපු දේ හා සමාන කමක් දැක්ක නිසා තමයි මේක ලිව්වේ. මා දන්නා විදියට සින්ඩිකේටර් එකක් පවත්වාගෙන යන්න තනි පුද්ගයෙකුට අපහසුයි. ඒ වටා විවිධ තාක්තණික නිපුනතා තිබෙන කණ්ඩායමක් ඉන්න ඕනේ. එහෙම නොවුනොත් අර අධ්‍යක්ෂණයට බැහැපු නළුවන් තත්වයට පත්වීම නවත්වන්න බෑ. 

මේ ළඟදී දැක්කා සිංහල බ්ලොග් සින්ඩිකේටර් වල ජනප්‍රියතාව ගැන විස්තර කරපු ලිපියක්. ඒකෙදී සින්ඩිකේටර් 19ක විස්තර දාල තිබුණා. මම විශ්වාස කරන විදියට තව විස්සක් වත් තියෙනවා අප්‍රසිද්ධ ඒවා. ඒ ලිපියට මෙතනින් යන්න. 

මා ඔබට යොමු කරන ප්‍රශ්ණ

• දැන් තිබෙන සින්ඩිකේටර් ප්‍රමාණය ප්‍රමාණවත්ද ? නැත්නම් ඕනෑවටත් වඩා වැඩිද?
• තවත් සින්ඩිකේටර් අවශ්‍යද? ඒ කුමන ආකාරයේ ඒවාද?

ප.ලි : අපේ තියෙන සින්ඩිකේටර් වලට දාල තියෙන්නේ බොහෝ දේවල් එකතු වෙලා හැදෙන වගේ තේරුම්. උදාහරණයකට කොත්තු, අච්චාරු, එහෙම ගියාම රවුන්දබවුට්, බේරුවල් බොක්ක, ගණිකාව වගේ ඒවත් නරක නෑ අලුතින් පටන් ගන්න කෙනෙකුට.