අඳුරු යුගයේ මතකසටහන් - 3

මා තිගැස්සී ඇහැරෙනවාත් සමග මා සීතල පොලොව මත වැටී සිටින බව දැනී, එක පාරටම "තාත්තේ" කියා කෑ ගැසුවා. ඒත් මගේ ශබ්දගේ එතරම් ශක්තියක් නැති බව මටම තේරුණා. තාත්තා දුවැවිත් මට නැගිටින්නට අත දුන්නා. මුහුණ අත ගා බැලූ විට නළලත් කම්මුලත් අතර තැනකට බැස තිබූ රටකජු ඇටයක තරම් බොරළු කැටයක් වැටුණි. මුහුණේ තිබූ වැලි පිසදාගත් පසු තාත්තා මා වත්ත්තම් කරගෙන මගේ කාමරය වෙත කැඳවාගෙන යන ලදී. 

ඒ 1989 ජනවාරි මාසයයි. සීතල දුරුත්තේ සීතල පොලොව මත මා කොපමණ කාලයක් වැටී සිටියාදැයි මතක නැත. ඇඟේ සමහර තැන් වල ඇලවුණු කොහොඹ කොළ තවමත් ඇතත්, ඒවා ඉවත් කරන්නට නොහැක්කේ පැපොල නිසා ඇති වන තුවාල වල කබොලු ගැලවේ යන බියෙනි. මේ දිනවල සහෝදර වරුන්ගේ ආණ්ඩුවේ අණ පනත් පරිදි රාත්‍රී කාලයේ විදුලි පහන් දැල්විය නොහැක. අඳුරේම මගේ කාමරයට පැමිණ, මා නිදා ගන්න පැදුර ලඟට ඇරලවා තාත්තා මා නිදා ගන්නා තුරු මා දෙස බලා සිට ඔහුගේ ඇඳ වෙත ගියා. ඇටෑච් බාත්රුම් නොතිබූ එම යුගයේ අපට හදිසි අවස්ථාවකදී වුවද නිවසින් පිට නමුත් නිවසටම බද්දව තිබූ වැසිකිලියට යාමට සිදු වුනත්, බොහෝ දෙනා එම අවශ්‍යතා උදෑසන වන තෙක් හිර කරගෙන ඉන්නේ රාත්‍රියේදී එලියට ගොස් එක්කෝ හමුදාවෙන් නැත්නම් සහෝදර වරුන්ගෙන් දඬුවම් විඳීමට ඇති බිය නිසාය. දහවල් කාලයේ අපේ වත්ත හෝ ඉඩම රාත්‍රී කාලයේදී ඉහත පාළන කොට්ටාශ දෙකෙන් එකකට නතු වනු අත. එනිසා අප රාත්‍රියේදී එලියට බහින්නේ බියෙන් මෙන්ම සෝදිසියෙනි. මල්ලිලා දෙන්නා සහ නංගී අම්මත් සමග ඇයගේ ඇඳෙහි නිදිය. අපගේ නිවස පිටුපස ඇත්තේ කුමාර විදුහලට අයත් ක්‍රීඩාංගණයය. වම පස ඇත්තේ තවත් හිස් ඉඩමකි. දකුණු පසින් පමණක් කුලී නිවැසියන් සිටින නිවාස දෙකක් ඇත. මෙම නිවාස දෙකෙහිම වාසය කලේ ක්‍රිස්තියානි බැතිමතුන්ය. පිටුපස නිවසේ වෙසෙන විරාජ් අයියා රාත්‍රී කාලයේ සංචාරක හෝටල් වල කැලිප්සෝ සංගීතය සපයා දිවි සරි කර ගන්නා කෙනෙකි.

 මගේ ඇඳ මේ දවස්වල හිස්ය. මා නිදන්නේ බිම පැදුරක් එලා එය මතට දමා තිබෙන කොහොඹ කොළ මතය. මගේ මදුරු දැල කෙසේ හෝ මගේ පැදුර ආවරණය වන පරිදි සකසා දුන්නේද තාත්තාය. මේ දිනවල වැරදී හෝ නින්දෙන් ඇහැරුණහොත් නින්ද යන්නේ නැත. වාසනාවකට රාත්‍රී එකොළහ දොළහ වනවිට පරිසරය සීතලය. ඒ ජනවාරි මාසයේ ලංකාවේ බොහෝ පළාත් සිසිල් වුවද රටේ තත්වය ඉතා උණුසුම්ය. රජයේ හමුදා හා පොලීසී සහ සහෝදරවරුන්ගේ ආණ්ඩුව ඇති කර ගන්නා කල කෝලාහලවල නිමක් නැත. කාමරයේ කෙලවරට වන්නට ජනේලය අයිනේම නිදියන මා රාත්‍රී නින්දට යන්නේ "අනේ රෑට නම් ඇහැරෙන්න එපා" යන ප්‍රාර්තනයද සමගිනි. මා එම ස්ථානයේ තබන්නට මගේ දෙමව්පියන් අකමැති වුවද, අප නිවසේ ඒ සඳහා වෙනත් සුදුසු ස්ථානයක් නොවූ බැවින් මට එහිම නිදන්න්දට සිදු විය. මීට මාස කිහිපයකට පෙර මා රාත්‍රී එක දෙකට වුවද රාත්‍රී සේවාව අවසන් කර නිවසට පැමිණ ඇතත් දැන් නම් රාත්‍රී කාලය අපට අයිති නැත. එකල මා කිසිදු බියක් නැතිව තනිවම පාරේ ආවේ බෙන්තොට බීච් හෝටලයේ සිට මගේ නිවසට එනතෙක් පාර දෙපස විදුලි ලාම්පු හොඳින් දල්වා තිබෙන නිසාය. අනෙක සාමකාමී යුගයේදී අවම වශයෙන් එසේ එද්දී කවුරු හෝ පාරෙහිදී මුණ ගැසෙයි. සමහරවිට රාත්‍රියේ එහෙ මෙහෙ යන සංචාරකයන් පවා සිටී. නමුත් අද තත්වය ගැන හිතන විට නෙතට කඳුලක් නැගේ. එහෙත් උදෑසන කන්නාඩියෙන් මාගේ මුහුණ දුටු මා ඉතා බියකින් වෙලී ගියේ නැවත හෝටල් විවෘත කලද මට සේවය කිරීමට කිසදු අවස්ථාවක් හිමි නොවේ යන බියෙනි. 

මා නිදි පැදුරේ කිහිප විටක්ම අඩ නින්දකට වැටී නැවතත් ඇහැරුනේ එකවිටම ඇහෙන බල්ලන්ගේ උඩු බිරුම් හඬ ඇසීය. ඒත් සමගම නිවාසට අඩි දහයක් පමණ ඈතින් ඇති පාරේ කවුරුන් හෝ ඇවිදින හඬ ඇසෙයි.  එය සපත්තු හඬකි. මෙය හමුදාවේ හෝ පොලීසියේ විය යුතුය. පොඩ්ඩක් නැගිට තිර රෙදි මාත් කර වීදුරු ජනේලයෙන් සිදු වන දේ බැලිය හැකි මුත් එතරම් අවදානමක් ගැනීමට මගේ හිතට දෛරියක් නොආවේ මගේ අසරණ දෙමව්පියන් ගැන සිහි වීමෙනි. අවුරුදු 19 ක තරුණයකු මේ කණ්ඩායම් දෙකටම කදිම ගොදුරකි. මා අසනීප වී ඉන්නා බව දන්නේ අප පමණකි. අසල්වසියන්ටද ඒ ගැන අවුබෝධයක් ඇත්තේ මා අසනීප වී ආ මොහොතේම තාත්තා ගෙයි උළුවස්සේ නුලක් ආධාරයෙන් එල්ලන ලද කොහොඹ කොළ කිහිපය නිසාය. එය අපේ ගැමියන් අවට නිවැසියන්ට පණිවිඩ දෙන කදිම ක්‍රමයකි. ගෙදරක කව්රුන් හේ ලෙඩ වී ඇති බව දින කිහිපයකදී කටින් කට ආරංචි වීම නිසා බොහෝ දෙනා ඉන් ආරක්ෂා වේ. මෙවැනි කාලපරිච්චේදජයක එවැනි වසංගතයක් බෝ වුවහොත් දෙවි පිහිටය. මේවා කොහොමත් දෙවියන්ගේ ලෙඩ නිසා කොහොමත් දෙවි පිහිටය. එහෙත් දෙවියන් සිටින බව මගේ කිසි විශ්වාසයක් නැත්තේ, දෙවියන් සිටිනවානම් රටේ තොටේ මේ සිදුවන දේ ඔවුන්ට නොපෙනෙන්නේ මන්දැයි ? යන ප්‍රශ්නය නිසාය. T-56 ගිනි අවි වලින් සිදු වන ගනු දෙනු දෙවියන් කෙසේ පාලනය කරන්නද? මේ මොහොතේ අප මෙන්ම ඔවුන්ද අසරණය.

මා මේ බලා සිටින්නේ උදෑසන ලඟා වනතුරුය. ඊයේ වැඩ ඇරී ගෙදර යන ගමන් හෝටලයේ පෝටර් වරයෙකු වන ආනන්ද පවසා ගිය සුභ ආරංචිය නිසා මට හෙට වනතුරු ඉවසුමක් නැත. ඒ හෙට දිනයේ අපට අත්තිකාරමක් ලබා දෙන බවයි. අපේ නිවාස අසල බයිසිකයල නැවැත්වූ විට කඩුල්ල අසල සිටින කෙනෙකු සමග ගෙයි සිට සංවාදයේ යෙදිය හැක. මා සවස ජනේලය අසල පුටුවක් තබාගෙන පරණ පත්තරයක් ගෙන කියවමින් ඉඳින විට ආනන්ද සයිකලය නැවතා මගේ සුව දුක් විමසා මේ ආරංචිය දී යන්නට ගියේය. මා ඔහුට ගෙදරට ආරාධනා නොකළේ එය සාමාන්‍යයෙන් සිදු නොවන දෙයක් නිසාය. ලෙඩෙකු සිටින ගෙදරකට පය ගසන්නට කවුරුවත් කැමති නැත. මේ දිනවල කිසිදු සංචාරකයෙක් හෝටල්වල නැතත් සේවකයන්ට නිවාඩු නැත්තේ, හෝටලය හොඳ තත්වයකින් පවත්වාගෙන යා යුතු බැවිනි. කොයි මොහොතේ හෝ නැවතත් සංචාරකයන් පැමිණෙන සුභ ආරංචිය ලද වහාම විවෘත කිරීමට සියලු දෙනා සැදී පැහැදී සිටිති. මේ මුළු ගමම සංචාරක කර්මාන්තය මත යැපෙන නිසා හෝටල් සේවකයන් පමණක් නොව ගම්මු සියල්ලද බලා සිටින්නේ සුදු මහත්වරුන්ගේ ආගමනය සිදු වන්නේ කවදාද යන්නයි. එහෙත් සෑම උදෑසනකම අසන්නට ලැබෙන ආරංචි හොඳ ඒවා නොවේ. 

අප නිවසට ඉදිරිපස ඇති විජේසේන අයියාගේ නිවාස කුලියට ගෙන සිටින්නේ මාත් සමගම හෝටලයේ සේවය කරන ජයසේනය. එහෙත් ඔවුන් මේ දින වල නිවාස වසා දමා යතුරු අපට බාර දී ඔවුන්ගේ කොළඹ නිවස බලා ගොස්ය. තිබෙන වාතාවරණය තුල ඔවුන්ට මෙහි වාසාය කල නොහැක. ඔහු රාත්‍රී සේවය අවසන් කර පැමිණෙන තෙක් ඔහුගේ බිරිඳ සිටින්නේ අපේ නිවසේ මගේ සහෝදර සහෝදරියන් සමග කාඩ් සෙල්ලම් කරමිනි. එහෙත් දැන් ඒවා කළහැකි වාතාවරණයක් නොමැති නිසා ඇයගේ නිවසටම ඇරලවා එහි සිට පාන්දර බස් වල සේවයට එන්නට ජයසේනට සිදු වී ඇත. ක්වාටස් එකේ සිටින මගේ සෙසු මිතුරන්ද නිවෙස් බලා ගොස්ය. මා පැපොල වැළදී ගෙදර විත් දැන් දවස් 10ක් පමණ වේ. මගේ රෝගී තත්වය සුව අතට හැරෙමින් පවතිතත් එය වැළඳෙන විට මා හෝටලයේ නේවාසිකව සේවයෙහි යෙදුනෙමි. පිළිගැනීම් අංශයට කාමරයක් ලබා දී තිබුනද බොහෝ දෙනාට ඉන්නට සිදු වී තිබුනේ ඔවුන්ගේ ඩොමේට්‍රි වලය. ඒවා පහසුකම් අතින් අඩුය. මා ලෙඩ වීමට ප්‍රථම දිනයේදී මවිසින් රාත්‍රියේදී සාදා නිම කලයුතු සංචාරකයන්ගේ බිල් සාදන මහා ලේජරයද, කැල්කුයුලේටරයද ගෙන මාත් ගමගේත් අපගේ කාමරය වෙත පිය මැන්නෙමු. ටික වෙලාවකින් එහි ලඟා වූ අනෙක් දෙපාර්තමේන්තු වල සේවය කරන (නම් වශයෙන් මතක නැත) දහ පහළොස් දෙනෙක් බෝතලයක් ගෙනවිත් බිම වාදී වී එය හිස් කරන්න පටන් ගත්තා. මා කන්නාඩි මේසය ළඟ දැන ගසා මගේ වැඩේ අවසන් කරන්නට උත්සාහ ගත්තා. ලොකුම ප්‍රශ්නයට තිබුනේ අපේ කාමරයේ ටෙලිෆෝනය වැඩ නොකරන එකයි. එකල ඩයලයට ඇඟිල්ල දමා කරකවන දුරකථන තිබූ යුගයකි. මාත් ගමගේත් අපගේ ටෙලිෆෝනය ගලවා, කාමරයේ තිබෙන ටවල් එකකින් හිඟන්නාගේ මල්ලක් වැනි එකක් නිමවා ගෙන එහි බාහා ගෙන යාබද කාමරයකට හොර අඩි තබමින් ගියෙමු. 

මේ හෝටල් වල අවුරුදු ගණනාවක් සේවය කර පදම් වී සිටි ගමගේ වැනි අය නිදන්නට එන විට අවට කාමර වලද යතුරු ගෙන ඒමටද අමතක කර තිබුනේ නැත. හනි හනික ටෙලිෆෝනය ගලවා හොඳ ටෙලිෆෝනය හිඟන්නාගේ මල්ලට දමාගත් ගමගේත් මමත් නැවත අපේ කාමරයට ආවේ හොර බළලුන් මීයන් පසුපස යනවිට දක්වන සංයමය අනුව යමිනි. එහි සිට එන අතරේ එම කාමරයට අයත් මිනරල් වතුර  බෝතල් දෙකද රැගෙන එන්නට අප අමතක නොකළෙමු. ඒ මේ කාමරයට එක් රොක් වී සිටින රාජකාරි අවසන් කල නොකළ කාගේත් යහපත පිණිසයි. රාත්‍රී ආහාරය ගන්නා විට තිබූ අන්නාසි පෙති කිහිපයක්ම ගිල දැමූ බැවින් මට නැවත කුසගින්නක් හටගෙන තිබුණා. ඒත් කන්නට වැඩි යමක් නොමැති බැවින් මා වැඩ කොටස එසේ තබා ඇඳේ කෙළවරකට වී නිදා ගත්තා. එහෙත් උදෑසනදී මගේ අතේ මතු වී තිබූ දිය බුබුලට අමතරව තවත් කිහිප තැනකම එවැනි බුබුළු ඇති බව මා ගමගේට පෙන්වූ විට, ඔහු කියා සිටියේ මිස්ට නානායක්කාරට පෙන්වා ගෙදර යන ලෙසයි. සිතු පරිදිම එය පැපොල් රෝගයේ ආරම්භක තත්වය විය. උදෑසනම මා පයින්ම ගෙදරට ලඟා වී අම්මාට මෙය පෙන්වා කාමරයට ගොස් නිදා ගතිමි. රාත්‍රිය නිදි වර්ජිතව ගත කලත් කල හැකි කිසිවක් නැත. විදුලි පහන් දැල්විය නොහැක. මට හැදෙන එක මහා ගහෙන්ම පැපොල හැදුනේ මා ඒ දිනවල හෝටලයෙන් දෙන උෂ්ණාධික ආහාර යහමින් අනුබව කර තිබූ බැවිනි. මුළු ශරීරයම වසා බිබිලි දමා තිබුණි. 

මේ කෙහෙල්මල් ලෙඩේ නිසා හවසට පිට්ටනියට ගොස් පාපන්දු ක්‍රීඩා කරන්නටද නැත. අප හවසට පාපන්දු ක්‍රීඩා කිරීමෙන් බලාපොරොත්තු වූ කාරණා දෙකක් විය. එකක් රාත්‍රියේ පොල්ලෙන් ගැසුවාක් මෙන් ලැබෙන නින්දය. අනෙක උදෑසන අතේ ගෙන ගියා මෙන් දඟලන්නේ නැතිව පහසුවෙන් මලපහ කල හැකි වීමය. මට මේ ගැටලුව නැති වුවත් සමහර යට ක්‍රීඩාව නිසා කදිම ආහාර ජීර්ණයක් ලබා දී තිබුණි. නින්ද මා අහලකටවත් නොපැමිණේ. තවත් කොපමණ වෙලාවක් අඳුරේ වහලය දෙස බලා සිටින්නද ? මේ කාලයේ පාසල් ගුරුවරුන් වූ මගේ දෙමව්පියන්ට තමන්ගේ වැටුප ලැබෙන ආකාරයක් ගැන සිතන්නට වත් බැරිය. ඒත් මම ලබා ගත පුංචි වැටුපෙන් ගෙදරට අවශ්‍ය ද්‍රව්‍ය ගෙන එන්නට අලුත්ගමට යන්නේ කවුරුන් හෝ අද කඩ ඇරලා යන සුබ පණිවිඩය දුන් පසුවය. අරපිරිමස්මෙන් මුදල් පරිහරණය කල මගේ මව නිසා අප කිසිදු වේලක් බඩගින්නේ නොසිටියා පමණක් නොව වට පිටාවේ අයටද යම්-යම් උපකාරද කරන්නට හැකි විය. 

අපේ පාරේ කිසිදු දිනක ජාතික හැඳුනුම්පත් එකතු කිරීම සිදු නොවුනේ මන්දැයි අපට තවමත් ගැටලුවකි. එහෙත් මගේ සොයුරිය සිටි මස්සිනාගේ ගෙදරට නම් සහෝදරවරු දින කිහිපයක්ම පැමිණ ඇත. එසේ ආ විට ඉදිරියට ගොස් ඇත්තේ අක්කාය. ඇගේ පපුවට තුවක්කුව තබා මෙම නිවසේ තුවක්කු තිබෙනවාදැයි විමසා ඇත. මුහුණු වසා එහි සිටි සමහරුන් අක්කා කටහඬින් දැන ගත්තත් නිහඬව ඔවුන් කියන දේට අවනතව කටයුතු කර ඇත. ඔවුන්ට රාත්‍රී අහාරය පිස දිය හැකිදැයි විමසා, පසුව අහාරද රැගෙන කිසිදු කරදරයක් නොකර ගොස් ඇත. දැන් වෙලාව රාත්‍රී තුන හමාර යයි අනුමාන කලෙමි. වෙනදා මේ වෙලාවට අප තද නින්දේය. එහෙත් නින්ද මා වෙත නොඑයි. මගේ සොයුරු සොයුරියන් තද නින්දේ සිටිනු ඇත. යාබද නිවසේ ප්‍රකාශ් මල්ලීගේ කොණ්ඩය හොඳටම වවා රාත්‍රියට නයිටියක් අන්දවා නිදි කරවන්නට ඔවුන් පුරුදු වී ඇත. හේතුව අද අඳුරේ හරියටම ඔවුන්ට පැහැදිලිව මේ සිටින්නේ කාන්තාවක්ද කොලු ගැටයෙක්ද කියා තෝරා ගැනීමට නොහැක. එය කදිම උපක්‍රමයක් වුවද ඉතා අවදානම් ක්‍රියාවකි. යම් විදියකින් එය අනාවරණය වුවහොත් සිදුවන දේ හිතා ගත නොහැක. විරාජ් අයියා වෙනාදා රාත්‍රියෙන වැඩ අවසන් කර ගෙදර ආවත් දැන් එන්නේ උදෑසනය. එයට හේතුව පිටේ ගිටාර් බැඳගෙන එන ඔවුන් එක දිනක් නවත්වාගත් නාවික හමුදාව (බස්නාහිර පළාත බාරව සිටියේ නාවුක හමුදාවයි) කෑම්ප් එක වෙත කැඳවාගෙන ගොස් එලි වනතුරු සිංදු කියවා ඇත. කැලිප්සෝ සංගීත කණ්ඩායම් මයික්‍රොෆෝන් භාවිතා නොකරන නිසා, දැඩි වෙහෙසක් ගෙන ගීත ගායනා කළයුතුව ඇත. ඉතිං මුළු රාත්‍රියම ගීත ගයන්නට සිදු වූ විට ඇති වන තත්වය සිතා ගත හැක. ඉන්පසු ඔවුන් කිසි දිනක රාත්‍රියේදී නිවසට නොපැමිණෙයි. ඔහු සහ ඔහුගේ සහෝදරයා හැරුණු කොට කාන්තාවන් පමණක් සිටින ඒ නිවසේ අය ඉතා බියෙන් කාලය ගෙව් බව මතකය. අවාසාන පැය කිහිපයේදී මා තද නින්දකට වැටී තිබුණි. මාත් සමග යාමට මගේ හිතමිත්‍ර ධම්මිකට පැමිණෙන ලෙස පණිවුඩයක් ඊයෙම යවා තිබූ බැවින්, මා ඇහැරින ලද්දේ ඔහුගේ පැමිණීමෙන් පසුවය. 

ප:ලි : මීළඟ කොටසෙන් අත්තිකාරම් ගන්නට ගොස් සිදු වූ දේ. 

මේ පොස්ටුව කෙතරම් දිගු වුනත්, පහුගිය ලිපිය කියවීම මගින් අතහැර දැමූ මා මිත්‍ර සුමිත් නිරිඇල්ල මේ ලිපිය කියවන බව දනිමි. හැම පළාතකම එක වගේ හොඳ මට්ටමක අන්තර්ජාල පහසුකම නැති බව දනිමි. අපගේ බ්ලොග් වල තිබෙන සියලු දේ ලෝඩ් වන්නට සැහෙන කාලයක් මෙන්ම දත්ත ප්‍රමාණයක්ද වය වන හෙයින් සියලු දෙනාගේ යහපත පිණිස මගේ බ්ලොගර් ටෙම්ප්ලේටය නැවතත් මාරු කලෙමි. දැන් කමෙන්ට් සඳහා ප්‍රතිචාර දැක්විය හැකිය. මගෙන් දහ අට දෙනෙකුට පැපොල බෝ වී තිබූ බව පසුව දැන ගන්නට ලැබුණි. 

පින්තුරය ගත්තේ : grandsamoanadventure.blogspot.com