ඇමේසින්ග් තායිලෑන්ඩ් (Amazing Thailand )

මේ දවස් වල සැටලයිට් ටීවී වල නිතර දකින්න ලැබෙන වෙලඳ දැන්වීමක් තමයි ඇමේසින්ග් තායිලෑන්ඩ් (Amazing Thailand) කියන්නේ. ඇත්ත වශයෙන්ම ඔවුන් විශ්මිත ජාතියකි. ඒ අතින් ගත්තාම අපි හරිම සාම්ප්‍රදායික, අවස්ථාවන් මග හැර ඇති ජාතියක්. අප එක් වරක් නොව සිය දහස් වාරයක් ලජ්ජාවට පත් විය යුතු කාරණා ගොඩක් තියෙනවා. ඔවුන් ඔනෑම දෙයක් වෙළඳපොලට ගෙන එන්නේ ඉතාම සිත් ගන්නා සුලු ආකාරයකට. මෙය වටිනාකමක් එකතු කිරීමක් (Value Addition) ලෙසයි මා දකින්නේ.  

මෙහි පලමු කාරණය ලෙස මා ගන්නේ පලතුරු වෙලඳාම. ඔවුන් මග දෙපස තබාගෙන විකුණන පලතුරු වර්ග වන්නේ දූරියන්, වරකා, කොමඩු (රතු සහ කහ ), පේර, ගස්ලබු, අඹ, පලතුරක් නොවුනත් කුරුම්බා. ඉතිං මේ ජාති ටික ලංකාවේත් විකුණනවානේ. ඔබේ හිතට එහෙම සිතිවිල්ලක් 

ආව නේද? ඔව් අනිවර්යයෙන්ම. ඇත්ත අපිත් මේ ජාති ටික විකුණනවා. හැබැයි එහෙම්මම. ඒ කියන්නේ අපි දූරියන් විකුනන්නේ ගෙඩි පිටින් ඔවුන් ඒවායේ මද ඉවතට ගෙන රෙජිෆෝම් හා සෙලෝෆෙන්  ෆොයිල් භාවිතා කොට අගනා පැක් එකක් ලෙස විකුණනවා. ඉතිං මොකක්ද වෙනස ? සෞක්‍යය ආරක්ෂිත බව. අප ඒ ගැන සිතුවේ නෑ නේද. අපි ඵලතුරක් සුද්ද කලත් ඒවා දානේ සිලි කවර වල. දාලා ගැටයක් ගහනවා. ඔන්නම් කාපිය කියන්නා වගේ. ඒවා තුලින් ඇතුලත තිබෙන ආහාරය නිසි ලෙස ප්‍රදර්ශණය වන්නේ නෑ. ඉතින් පාරිභෝගිකයා ආකර්ශණය කර ගැනීම අතින් තායි කාරයො ඉන්නෙ අපිට වඩා ගව් ගානක් ඉදිරියෙන්. වරකා අපි විකුණනේ කොස් වහල්ලත් එක්කම. නමුත් ඔවුන් එය සුද්ද කරල නැවතත් අර කියපු ඇසුරුම් ක්‍රමයට ඉදිරිපත් කරනව. අනිත් කාරණය තමඉ මේ ජාති කොයි තරම් අපි විකුණවද කියන එක. බැංකොක් වල අඩියක් අඩියක් ගාගෙන් පලතුරු විකුණන්න තියෙනවා. ඔවුන් ඒවා විකුනන්නේ මුඛවාඩම් දාගෙන, අත් ආවරණ දාගෙන, පිරිසිදු ඇඳුම් ඇඳගෙන. ලංකාවේ ඔවුන්ට සාපේක්ෂව පලතුරු විකුණනේ බොහොම අඩුවෙන. අපි විකුණුවත් විකුණන්නේ ඇපල්, පෙයාර්ස්, දොඩම්(රට එක ). අපේ රටේ ඒවා අපි විකුනන්නේ නෑ නේද? මම මේවා 2004දිත් දැක්කා. කිය කියා ඇවිද්දා මිස මෙහෙම අපේ හඬ ඉදිරිපත් කරන්න අවකාශයක් තිබ්බේ නෑ. පත්තර වලට ලියන්න කාටද අවස්ථාවක් ලැබෙන්නේ. පේර, ගස්ලබු, අන්නසි මේ කියන කිසිම පලතුරුක් ඔවුන් අපි වගෙ ඔහේ කෑලි කපල විකුණනේ නෑ. දවසින් දවස ඔවුන් ඒවා කපන්න්ලත් අලුත් විදි සොයා ගනිමින් ඉන්නවා. 

සෙලෝපේන් කවරයකට දාල, චුරු හැලෙන්නැතිව, මිරිස්, ලුණු, සීනි කුඩු ටිකක් ඉහලා, ටිකක් ලොකු ටූත් පික් එකක් එක්ක දෙන්නෙ. අම්මපා දැක්කහම කන්න හිතෙනවා. අපේ රටේ සංචාරක ව්‍යාපාරය දියුණු කරන්න ඕනෑ නම් අඩුම ගානේ අපි තායිලන්තය කොපි කරන්න ඕනේ. 

කුරුම්බා තමයි ඔවුන් ඉතා ලස්සනටම වෙළඳපොලට ගේන්නේ. මම හිතන්නේ පින්තූරයක් වචන දාහකට වඩා වටිනවා කියල තියෙන නිසා පහල තියෙන පින්තූරයේන් ඒක බලන්න පුලුවන්. අපේ තැඹිලි කපන, කුරුම්බා කපන අය බෙල්ල කහන්නේත් ඒ මන්නයෙන්ම නේද ? ඔවුන් මේව ගෙන්නේ ගස් වලින් කඩපුව නෙවෙයි හරියට කර්මාන්ත ශාලාවක හදපුව වගෙයි. 

 

ඔවුන් මේ සියළුම පළතුරු වර්ග තබා තිබෙන්නේ කුඩු කරන ලද අයිස් මත. එයින් ඔවුන් කියාපාන්න උත්සාහ ගන්නේ එම පළතුරු නැවුම්ව ලබා දීම ගැනයි. බලන්න මේ කාන්තාව ගෙන යන තැටිය තුල තිබෙන්නේ සැන්විච්, කේක් සහ රසකැවිලි. 

Add caption

අප සිටින්නේ කොතැනද ? ආසියාවේ ආශ්චර්යය වන්නට නම් අප මේ ටික වත් කල යුතුයි. සංචාරක කර්මාන්තයේ අපට සිටින ප්‍රබලම තරඟකරුවා තායිලන්තයයි. ඔවුන් පරදන්න නම් අඩුම තරමින් ඔවුන්ව අප කොපි කල යුතුයි. මේය සුළු ව්‍යාපාරියකා වෙත ගෙන යා යුතුයි. සිලිකවර වෙනුවට සෙලෝපේන් භාවිතා කරන්න පුරුදු කල යුතුයි. මේවා බ්ලොග් කරුවන් වශයෙන් අප අන්තර්ජාල අවකාශයට පමණක් සීමා වෙනවා. පත්තර වලට ලියන මහත්වරු මෙව දකිනවානම ඔබේ පන්හිඳත් මේ වෙනුවෙන් මෙහෙයවන්න. මෙය මහින්ද රාජපක්ෂගේ රටවත් නාමල් රාජපක්ෂගේ රටවත් නොව අප සියලු දෙනාගෙ රටයි. මෙය දියුනු වූවොත් එහි ප්‍රතිලාබය අප සැමටයි. 


ප.ලි.


සංචරකයගේ හිත සතුටින් තැබීමට තායි වැසියා හැකි උපරිම උත්සාහයක යෙදෙයි. මන්ද ඔවුන්ට මේ සියළු දේ ලැබෙන්නේ සංචාරකයන් ඔවුන්ගේ රටට පැමිණෙනවානම් පමණයි. සුළු හෝ චෝදනවක් කිරීමට ඔවුන් ඉඩ තබන්නේ නැහැ.