අහන් ඉන්න අහගෙන ඉන්න ....

මේ වචන දෙක කිව්වාම ඕන කෙනෙක් දන්නවා මොකක්ද මේ ගීතය කියලා. අවාසනාවකට මට මේක අහන්න ලැබෙන්නේ පිරිමි කටහඬකින්. ඒ මම දින කිහිපයකට උඩදී බැංකොක් සවාරියේ යෙදිලා ඉන්න අතරෙදි. අපි 42 ක කණ්ඩායමක්. එහි ඉන්න තරුණම කණ්ඩායම පුටු ටික ව්ට කරගෙන එක් දිනක කුඩා සංගීත සාජ්ජයක් පටන් ගත්තා. මමත් ගීත ගයන්න අහන්න හරිම ආසා නිසා එතනට එකතු වුනා. එතන සංගීතයට නායකත්වය සපයපු සුජාන්ගේ හඬින් තමයි මා මුලින්ම මේ ගීතය ඇසුවේ. මට ඒක අවසන් වෙනකම් ඉස්පාසුවක් නැති වුනා මේ මොකක්ද කියල දැන ගන්න. මම ඉතාම සංවේදී හදවතක් තියෙන පුද්ගලයෙක්. ඉතින් සුජාන් දන්න විදියට කිව්ව. මේක කියන්නෙ අන්ඳ ගර්ල් කෙනෙක්. එයා සෞන්දර්ය විශ්ව විද්‍යාලයට යන්න බලාපොරොත්තු වුනත් එයාට බ්‍රේල් ක්‍රමයට උගන්වන්න දන්න ගුරුවරු නැති නිසා එයා වෙනමම සංගීතය ඉගෙන ගෙන තමයි මෙ සින්දුව කියන්නෙ කියල. මම ලංකාවට ආපු ගමන්ම කරපු පලවෙනි දේ තමඉ මේ ගීතයට අහුන්කම් දීපු එක. මගේ වාසනාවකට  sdeep80   කියන ආදුනික ශිල්පියා රූප මුසුකරපු වීඩියෝව සෙවුම් යන්ත්‍රයෙන් ඉදිරියටම ආව. මම කඳුලු පෙර පෙර ඒක බැලුව. ඒ වීඩියොඅ එක මෙතනින් බලන්න 


http://www.youtube.com/watch?v=Rn6n-uHyMZE&feature=related

ඊට පස්සෙ මට ඕන වුනා මේකේ පසුබිම හොයා ගන්න. ඒකත් මම අද උදේ හොයා ගත්තා. අජිත් අලහකෝන් ලියල තියෙන මේ සංවේදී ලිපිය.


http://maremaru.com/sri-lankan-gossip-page.php?id=608


මෙතනදි සාකච්චා කරන්නේ අන්ද කෙනෙකුගේ සිත තුල කකියන සිතුවිලි වලට වලට සංවේඅදි වෙන්න කියල. කොටින්ම අප සමාජයේදි ඔවුන් කොන් නොකර සාමාන්‍ය හෝ විශේෂ  ආකාරයකට ඔවුන්ට සලකන්න කියන පණිවුඩය. ඒත් මට හිතෙනවා අන්ද නොවුනත් අපි සමහර දෙනෙකුටත් තමන්ගේ හිත තුල කකියන දේ කියාගන්න බෑ. එහෙම කිව්වත් ඒක අදාල කෙනාට අහන්න උවමනාවක් නෑ. ඒ අතින් බැලුවොත් මේ ගීතය අපි හැම දෙනාටම පොදු පණිවුඩයක් ගෙන එනවා. මේ හුදේක් ආදරයම විය යුතු නෑ. හිතන්න චෝදනාවකට ලක් වෙච්ච ඒත් නිවැරදි පුද්ගලයයෙකුටත් මේ වගෙ තමන්ට කියා ගන්න බැරි එහෙත් සමාජය පිලි නොගන්න දෙයක් තිබෙන්න පුලුවන්. ඒක නිසා මේක අපි හැමෝගෙම ගීතය.  මේ ගීතය විශේෂිත එකක් වෙන්න හේතු කීපයක්ම තියේනව. මේ ගීතය ලියන්නෙ අක්ෂි තාක්ෂණ විශේෂක්ඥ වරියක් වන සෝමලතා හේරත් මැණිකේ, ගයන්නේ සැබවින්ම අන්ද උපාදිධාරිණියක් වන චින්තනී මේකලා. මෙහි මදුර මනෝහර සන්ගීතය සපයට තියෙන්නේ රුවන් ශ්‍රී වල්පොල කියන සංගීතඥයා. ඔහු මේ ගීතයේ රසයට බාදා නොවන ආකාරයට මුදු සංගීතයක් එයට මුසු කර තිබීම ප්‍රසංසනීයයි. ඒ ඔහු මෙම ගීතය තුලින් ඉස්මතු නොවී මෙය ගයන මදුර හඬට ඉස්මතු වන්නට හැරීමෙන්. මම මේ ගීතය තව කී වරක් අසාවිදැයි මමවත් දන්නෑ. ඒ තරමටම මේ ගීතය මගේ හදවත ස්පර්ශ කල නිසා. 

අවසාන වශයේන් තුට්ටු දෙකේ ගීත නිශ්පාදනය වන මෙවන් යුගයක මෙම සම්භව්‍ය කෘතියට (Masterpiece ) දායක වූ සියලු දෙනාට මගේ හර්දයාංගම ස්තුතිය පුද කරනවා.