පින්සල් මිටිය.

පින්තුරය ගත්තේ : laurakhorton.wordpress.com

මෙය කුමන අවුරුද්දක දකින්නට ලැබුන දර්ශනයක්දැයි හරියට නිනව්වක් නොමැත. එහෙත් 2005/2006/2007 යන අවුරුදු තුනෙන් එකක විය යුතුය. මා 176 බස් රථයක ඉදිරිපස අසුනකට බාරදී කල්පනාවකට වැටී සිටි මොහොතකි. තවත් බස් හෝල්ට් කීපයකින් පසු නිවසට ලඟා විය හැකි මුත් බස් රථ ගමන් කරන්නේ අපට උවමනා වේගයෙන් නොවේ. වායුසමනය නොකළ බස් රථයක තිබෙන දැඩි උෂ්ණත්වය ගැන ලංකාවේ කෙනෙකුට අමුතුවෙන් පැහැදිලි කල යුතු නැත. සෙනග පිරී ගිය බස් රථයේ අධික උෂ්ණත්වය දරා ගන්නට නොහැකිව දහදියෙන් තෙත් වූ කමිසයෙහි උඩ බොත්තම හැර ජනේලය දෙස බැලුවෙමි. එය සම්පූර්ණයෙන් හැර තිබුනත් එයින් එන සුළං ප්‍රමාණය මෙහි සිටින සියලු දෙනාගේ දාහය නිවා දැමීමට ප්‍රමාණවත් නැත. බස් රථය නුගේගොඩ සුපර්මාර්කට් ගොඩනැගිල්ල අසල ඇති බස් නැවතුමේ නතර වූ පසු එහි සිටි අයගෙන් භාගයක්ම බැසගිය අතර ඊට තවත් කොටසක් බසයට එක් විය.

අවසාන මගියා ලෙස බස් රථයකට ගොඩ වූ පුද්ගයලා තම අත වූ ඉටි බෑගයෙන් පින්සල් මිටියක් අතට ගත්තා. "දැන් බස් වලත් පින්සල් විකුනනවා එහෙනම්" යන්න මගේ සිතට ක්ෂණිකව ආ සිතිවිල්ලයි. නමුත් ඒ සිතිවිල්ල වැරදි බව වටහා ගන්නට ගත වුනේ තවත් තත්පර කිහිපයකි. එම පින්සල් මිටිය වමතෙහි ගුටි කරගත් පුදගලය කථා කරන්නට පටන් ගත්තා. මුලින්ම මගේ ඇස යොමු කලේ මේ පුද්ගලයාගේ භාහිර ස්වරූපය දෙසයි. එය මා සාමාන්‍යයෙන් කරන දෙයක්. ඕනෑම කෙනෙකුගේ භාහිර ස්වරූපයෙන් ඒ පුද්ගලයාගේ අභ්‍යන්තරය ගැන යම් අවුබෝධයක් ගන්න පුළුවන්. කිලිටි නොවුවත් ඉතා පරණ අත් කොට කමිසය ඔහුගේ ආදායම් මට්ටම ගැන යම් තීන්දුවකට පැමිණීමට ප්‍රමාණවත්ය. කලිසමද ඊට දෙවෙනි නැත. බොහෝ කාලයකින් අයන් එකක් මේ ඇඳුම් දෙක මතින් ගොස් නැත. රබර් සෙරෙප්පු දෙක හා දූවිලි පිරී ගිය දෙපා සහ ඔහුගේ විඩාබර මුහුණ ඔහු මාර්ගයේ හෙම්බත් වූ කෙනෙකු බව පැහැදිලි කළේය. බසයට ගොඩ වන වෙළෙන්දන් සහ හිඟන්නන් මගියාට ඇති කරන්නේ පුදුම කරදරයකි. මේ තවත් එවැන්නෙක්ද ? මා සමාන්යනේ මෙවැන්නන් බස් රථයට ගොඩ වූ විට බස් රථයෙන් එලියට අවධාය යොමු කරතත් අද මොහු දෙස බලා සිටියේ මෝහනයට පත් වූ කලක මෙනි. ඔහු කතා කරන්නට පටන් ගත්තා.

නෝනාවරුනි මහත්වරුනි තමන්ගේ වැඩ රාජකාරි කරලා ගෙදර යන වෙලාවේ ඔබතුමාලගේ දෙපා ලඟට ඇවිත් මෙහෙම කරදර කරනවාට සමා වෙන්න. ඉස්සර මගේ අතේ යහමින් මුදල් ගැවසුනා. අද මෙහෙම බස් එකකට ගොඩ වෙලා ඔබතුමාලා ඉදිරියේ මගේ දුක කියලා ලැබෙන සුළු මුදලින් තමයි මගේ මුළු පවුලම ජීවත් වෙන්නේ. මහත්තයෝ මම දරුවෝ දෙන්නෙක්ට උගන්වන්නේ ඔබතුමාලා දෙන පුංචි ආධාරයෙන්. මීට අවරුදු දෙක තුනකට කලිනුත් මම කරේ චිත්‍ර අඳින එක. ඒ කියන්නේ බෝඩ්, කටවුට්, බැනර්, පෝස්ටර්. අර පෑලියගොඩ තියෙන ලොකු බෝඩ් එකේ අලවන පෝස්ටරේ  ඇන්දේත් මම. ඒ දවස් වල එකක් ඉවර වෙන්න එකක් වැඩ, ඉවර කරගන්න බෑ. රෑ දවල් දෙකෙක්ම වැඩ. චිත්‍රපටිද, ටියුෂන් සර්ලගෙ වැඩද හැම එකම තිබුනා. ඒත් මහත්තයෝ පහුගිය අවුරුදු දෙක තුනේ ඉඳල වැඩ එන්න එන්න අඩු වුණා. ඒත් මම කරගෙන ගියා දන්නා ශිල්පෙ මේකනේ. දැන් නම් වැඩ එන්නේම නෑ. කඩ කුලිය ගෙවා ගන්නත් මදි. තීන්ත පින්සල් ඒවගේ ගණන් දැක්කම මේ රස්සාව කරන්නේ කොහොමද කියලා හිතෙනවා. දැන් ඔක්කොම කරන්නේ කොම්පියුටර් වලින්නේ. අපි පාරට වැටුනා. ඔබ තුමාලා දෙන සත පනහා රුපියල තමයි අද මගේ දරු පවුල ජීවත් කරන්නේ. ඔබතුමාලාට ජය වෙන්න ඕනේ.

මගේ දෑසට කඳුලක් ගලා ආවා. මා මොහොතක කල්පනාවට වැටුනා. දැන් හැම තැනම ග්‍රැෆික් ඩිසයිනින් වලින් තමයි වැඩ කර ගන්නේ. ෆොටෝෂොප්, කොරල් ඩ්රෝ මෙකී නොකී පැකේජ් වලින් අද පාසල් යන වයසේ කොල්ලෝ කෙල්ලෝ වැඩ පෙන්න යුගයක්. මේ වගේ සාම්ප්‍රදායික චිත්‍ර කලාවට වැලේ වැල් නැති වෙලා ඇති. ඇත්තටම මේක චිත්‍ර කලාවම නෙවේ. 

මම උඩ සාක්කුවේ තිබු මුදල් ගැන බැලුවෙමි. රුපියල් දහයේ විස්සේ කොළ කිහිපයක් තිබුණි. සියල්ල ගුටි කර අර පුද්ගලයාගේ අතේ තැබුවෙමි. ඔහු මා පසුකර ගියේ බොහෝ වෙලාවක් පින්දීමෙන් අනතුරුවයි. මා නැවතත් කල්පනා කරන්නට පටන් ගතිමි. ඇත්තටම මේ මිනිසුන් දැන් මොනවා කරනවා ඇත්ද? ඉස්සර මේ වගේ වැඩ වලින් ඉතා හොඳ ජීවන තත්වයක් ලඟා කරගත් මිනිසුන් කී දෙනෙක් සිටියාද? මගේ මතකයට මුලින්ම ආවේ අලුත්ගම පොළ අසල නිවාස පුරා චිත්‍ර පුරවාගෙන සිටින ලයනල් පෙරේරා චිත්‍ර ශිල්පියාවයි. මගේ පියා හඳුනන පුද්ගලයෙකු වූ ඔහුගේ නිවසට අප ගොඩ වදින්නේ පොලේ ගිය විට බයිසිකලය නැවත්වීමට තාත්තා යන්නේ එම නිවසට බැවිනි. කුඩා කල සිට චිත්‍ර ඇඳීමට ආශා කල මම එහි ගිය විට දෑස් අයාගෙන එහි තිබෙන චිත්‍ර දෙස බලා සිටින්නේ තාත්තා පොලට ගොස් බඩු ගෙන එන අතරතුරය.  ඊළඟට මගේ මතකයට ආවේ කළුතර කටුකුරුන්දේ ප්‍රිස්කා සිනමා ශාලාවේ පෝස්ටර ඇඳීමෙන් තමන්ගේ ටියුෂන් ගාස්තුව සොයාගත් අපේ පන්තියට ආ ගැහැණු ළමයෙකි. තවත් දිනක මගේ මිත්‍ර ප්‍රසාද් පාසලට රැගෙන් ආ අපූරු වීදුරු කැබලි කිහිපය අහසට අල්ල අල්ලා බැලුවෙමු. එහි තිබෙන්නේ කළුතර තිබෙන සිනමා ශාලාවල විවේකය වෙලාවේ ප්‍රදර්ශනය කරන දැන්වීමය. ව්විද වර්ණ වලින් ලියා කළු පාටින් පසුබිම වර්ණවත් කර ඇත. සමහර දිනවල මේවා ඇල වේ, තවත් දිනක උඩ යට මාරු වේ. දැන් හේතුව පැහැදිලිය. 

අද මුද්‍රණ කර්මාන්තය තනිකරම පරිඝනකය ආධාරයෙන් සිදු වේ. බැනර් කටවුට් ස්ටිකර් මේ සියල්ල නිර්මානයා කරන්නේ පර්ඝනයක් ඉදිරියේ ඉඳගත් කොලුගැටකි. ඔවුන්ට ලැබෙන ආදායමක්ද නැත. මේවාගේ මුදල් උපයන්නේ එම මුද්‍රණය ආයතනය හිමි පුද්ගලයාය. එකල මැරුණු කෙනෙක්ගේ චායාරුපය විශාල කර අඳින්නේ ගමේ හෝ නගරයේ සිටින චිත්‍ර ශිල්පියාය. අද සියලුම ස්ටුඩියෝ වල ග්‍රැෆික් ඩිසයිනර් කෙනෙක් මේවා කදිමට ප්‍රතිනිර්මාණය කර දෙයි. ඒවාට සුපිරි මිලක්ද අය කරයි. අවාසනාවකට් වෘත්තීය චිත්‍ර ශිල්පීන්ගේ සංගමයක් තිබුනේ නැත. නැත්නම් මේවා එනවිට ඔවුන්ටද රට පුරා වැඩ වර්ජනය කර මේවා වලක්වන්නට ඉඩ තිබුණි. මේ කාරණය නිසාම කැන්වස් රෙද්දේ චිත්‍ර අඳින සුපිරි පැලැන්තියක් යෙහෙන් වැජඹේ. ඔවුන්ගේ චිත්රයක අවම මිල ආරම්භ වන්නේ රුපියල් හතලිස් දාහක් වැනි සුළු මුදලකිනි. 

මෑතකදී අපේ සෑමා ලියූ පොස්ටුවක මෙවැනි චිත්‍ර අඳින තරුනයෙකු ගැන සඳහන් කර තිබුණි. එහෙත් එවැනි තරුණයෙකුගේ චිත්‍ර වලට අර කියූ ඉල්ලුම නැත. රුපියල් දෙදාහකට හෝ ඒවා විකුණා ගත නොහැක. හොඳ මිලකට ඒවා විකුනන්නේ නමක් දිනාගත් චිත්‍ර ශිල්පීන්ය. ඔවුන් නම හදා ගන්නේ ලයනල් වෙන්ඩ්ට් වැනි තැන් වල චිත්‍ර ප්‍රදර්ශන පැවැත්වීමෙනි. ඒවාට පෙර කියූ තරුණයා වැනි අයට අවස්තාවක් නැත.

ලෝකයෙන් එන ඕනෑම කුණු ගොඩක් කර පින්නාගෙන යන ශ්‍රී ලංකාවේ මෙසේ වීම පුදුමයට කරුණක් නොවේ. අද ග්‍රැෆික් ඩිසයින් කරන තරුණ පරපුරේ කී දෙනෙක් තුල චිත්‍ර ශිල්පීන් සිටිනවාදැයි නොදනිමු. අන්තර්ජාලයෙන් සොයා ගන්න චිත්‍රයකට අකුරු ටිකක හැඩ වැඩ කර එකතු කර ඔවුන් ශිල්ප දක්වයි. එහෙත් ඩිජිටල් ආර්ට්වර්ක් එකක් කල හැක්කේ ස්වල්ප දෙනෙකුටය. ඒ සඳහා වෙනමම උපකරණ ඇත. එසේ නමක් දිනා සිටින පුද්ගලයෙකි සිසිර විජේතුංග. ඔහු කැසට්, සීඩී, පොත් පිටකවර නිර්මාණය කරයි. මා දන්නාපරිදි බ්ලොග් කරුවකු වන ඉන්ද්‍රනාථ තේනුවර මහතාද ඩිජිටල් ආර්ට්වර්ක් උගන්වයි.

මෙම පැකේජ් වල දියසායම් චිත්‍ර, පැස්ටල් චිත්‍ර, පැන්සල් කුරුටු, අඟුරු කුරුටු ආදී දේ ජනය කිරීමට මවුස් ක්ලික් කිහිපයකින් සිදු කල හැක. ඔබගේ සාමානය චායාරුපයක් ඉහතකී ආකාරයට තත්පර ගණනකින පරිවර්තනය කල හැක. 

ගම් ප්‍රදේශ වලට වන්නට තවමත් චිත්‍ර ශිල්පීන ස්වල්පයක් තම කටයුතු කරගෙන යයි. යාපනය ප්‍රදේශය හොඳම උදාහරණයයි. එහෙත් මේවා වෙනස් වීමට තව වැඩි කාලයක් ගත වන්නේ නැත. අපගේ කුඩා දරුවන් රැක ගැනීමට නම් ඔවුන්ට කුඩා කාලයේ හැකි තරම් කඩදාසියේ චිත්‍ර ඇඳීමට සැලැස්විය යුතුය. මෙම පැකේජයක් තුලට නිර්මාණශීලීත්ව එකතු කර එවන නිසා ඒවා භාවිතයෙන් නිර්මානශීලේත්වය මොට වීම නැවැත්විය නොහැක. තව කාලයකදී රටින් එන පොටෝෂොප් ගණයේ පැකේජයක සාඩම්බර ඔපරේටර් වරු සිටින හොඳම රට ලංකාව වනු ඇත. 

ප.ලි. : අද 2013/01/18 මම පැගෝඩා එකට ගියා. එය පෙර තිබුනාට වඩා ඉතා අනර්ඝ ලෙස නවීකරණය කරලා. එහි ඉතා වටිනා පින්තුර එල්ලා තිබෙනවා. ඒවා චිත්‍ර ලෙස පෙනුනත් මුද්‍රණය කල ඒවා බව වටාහාගන්න පුළුවන් චිත්‍ර කිහිපයක් බැලුවම. මොකද එකම වර්ණයකින් තමා මේවා ඇඳ තිබෙන්නේ. මෙය හොඳම උදාහරණයක් තමයි ග්‍රැෆික් පැකේජ් ආධාරයෙන් චිත්‍ර ලෙස පරිවර්තනය කිරීමට. නමුත් චිත්‍ර ශිල්පියකුගේ නමක්ද එහි සඳහන්.