කෙටිම කෙටි ලොල් කතා අංක 25 - දැන් ඔතනින් එලියට පලයන්

පින්තූරය ගත්තේ : article.wn.com

මේ කතාව එක්දහස් නවසිය අනු ගණන් වලට දිව යන එකක්.  මම වැඩ කරන්නේ මහජන බැංකුවේ පරිඝනක අංශයේ කියල කව්රුත් දන්නවනේ. ඉතිං මේ ශාඛා ජාලය පරිඝනක ගත කරන්න ගිහින් අපේ කණ්ඩායම මුහුණ දුන් රසවත් සිදු වීම් වලින් එකක්. හැබැයි මම මුහුණ දීපු එකක් නොවුනත්, අදාළ පුද්ගලයා වන සිල්වා මහත්මයාගේ කටින්ම අහ ගත්ත කතාවක්.

කතාවට එන්න කලින් සිල්වා මහත්තයා කවුද කියල කියන්න ඕනේ. මුළු මහජන බැංකුවේම ඒ කාලේ ප්‍රසිද්ධ නමක් තමයි එම්. කේ. සිල්වා කිව්වහම. ඕනනම් ගිහින් ඕනෑම මහජන බැංකුවක සේවකයකුගෙන් අහල බලන්න සිල්වා මහත්තය කියන්නේ කවුද කියල. හැබැයි ඔහු වැඩියෙන් ප්‍රසිද්ධ එම්. කේ. කියන නමින්. ඔහු බැංකුව පටන් ගත්ත කාලෙම සරසවිය වෙනුවට බැංකුව තෝර ගත්ත කෙනෙක්. ඉතින් ඔහුගේ මුළු ජීවිත කාලයම බැංකුව වෙනුවෙන් ගත කරා. මුලින්ම බැංකුවේ අත්හුරු ක්‍රමයට තිබ්බ කටයුතු පසුකාලීනව ක්‍රම-ක්‍රමයෙන්(ග්රැජු - ග්රැජුවලි ..D) යන්ත්‍ර සුත්‍ර මගින් කරන තත්වයකට ආවා. මුලින්ම හඳුන්වා දුන්න යන්ත්‍ර කැඩුනම හදන්න එම්. කේ. අදාළ කොම්පැනි වල සේවකයන්ටත් වඩා නිපුණතාවක් දැක්වුවා. ඒ කාලේ තිබ්බ බොහෝ යන්ත්‍ර යාන්ත්‍රික(Michanical) ඒවා. මහා සද්දයකුත් එක්ක තමයි මේ යන්ත්‍ර ක්‍රියාත්මක වුනේ. පසුකාලීනව 1987 දී පමණ බැංකුවට පරිඝනක හඳුන්වා දුන්නා. ඉතිං බැංකුවේ තොරතුරැ තාක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවක් පටන් ගන්නකොට ඒ සඳහා එකතු කර ගත්ත පුරෝගාමී සේවකයෙක් තමයි අපේ එම්. කේ. 

එම්.කේ. කියන ඔහුගේ මුලකුරු වලට, ඒ කාලේ "මැෂින් - කඩන" කියන වදන් එකතු කලේ එතුමාට හිතවත් කමටද නැත්නම් අහිතවත් කමටද කියන එක මට තාමත් ගැටළුවක්. අත්හුරු ක්‍රමයට වැඩ කල කෙනෙක්ට පරිඝණකයෙන් වැඩ කරවන්න තියෙන අපහසුව, පහුකාලීනව මේ සේවක පුහුණුවට එකතු වෙච්ච මම අත්දැකීමෙන් දන්නවා. අද සියලුම කටයුතු මවුස් ක්ලික් වලින් සිදු වුවත්, ඒ කාලේ සියලුම කටයුතු යතුරුපුවරුව මගින් ලබා දෙන විධානයන්ට අනුව සිදු වුනා. මුලින්ම හඳුන්වා දුන් නිකස්ඩෝෆ් පරිඝණකයත් මේ යතුරු පුවරු විධානයන් මගින් ක්‍රියාත්මක වුනේ.

ඒ කාලේ මෙනු වලින් තමයි බොහෝ දේ කෙටි කරලා තිබුනේ. Menu-Driven System කියලා තමයි මේවා හැඳින්වූවේ. 

පින්තුරය ගත්තේ : dbfeeder.sourceforge.net

ඉහතින් තියෙන පින්තුරය අපේ තිබ්බ මෙනු වලට හරියටම සමාන නොවුනත්. මේ වගේ එකක්. එත් මෙනු එකක 50 කට වඩා අයිතමයන් තියෙනවා. ඕනෑම මෙනු එකක පිට වීමේ මෙනු අංකයකුත් තියෙනවා. ඉතිං එතනින් ඉවත් වෙනවනම් ඒ අංකය ගහල තමයි ඉවත් වෙන්න ඕනේ.

කොළඹින් පිටත් ශාඛා වල යට යම් ගැටළුවක් ඇති වුනාම ඒ අය සහය ගන්න කතා කරන්නේ සිල්වා මහත්තයට. එහම කතා කරන අයට කුනුහර්පයෙන් බනින අවස්ථාත් අපි දැකල තියෙනවා. ඒත් සිල්වා උන්නැහේ බැංකුවේ සේවකයන්ට සැලකුවේ තමන්ගේ දරුවන්ට වගේ. ඒ ආදරේ හින්දම වෙන්න ඇති එහෙම බනින්න ඇත්තේ. සිල්වා මහත්තයා නිකන් කතා කලත් කුණුහරපයක් දෙකක් කියවෙනවා. ඒකට එරෙහි වෙන්න ඒ කාලේ කාටවත් හයියක් තිබ්බේ නෑ. බැංකුවේ සභාපතිවරුන් ඉදිරියේ පවා කෙලින් කතා කරපු මිනිහෙක් තමයි සිල්වා මහත්තයා. දවසක් මෙන්න මේ වගේ දුරකථන සංවාදයක් ඇති වෙලා

අපි හිතමු කතා කල පුද්ගලයා දිසානායක කියලා(මගේ විශ්වසේ අනුව නම් අපේ බැංකුවේ වැඩියෙන්ම ඉන්නේ දිසානායකලා හෝ රත්නායකලා)

දිසා : සර් හරි වැඩේ මට අද උදේ ඉන්ටර්ස්ට් රිපෝර්ට් එක අදින්න බැරි වුනා (අදින්න කියන්නේ ප්‍රින්ට් කරන්න)

එම්.කේ. : තොගේ අම්#### $^&^&*& පුතෝ මෙච්චර වෙලා? දැන් යූ.ආර්. 49 ගනින්. (ඒ කියන්නේ මේ  පද්දතියේ තිබ්බ මෙනු එකක්)

දිසා : හරි සර්.

එම්.කේ. : දැන් 13 එන්ටර් 5 එන්ටර් 7 එන්ටර්.  දෙවෙනි යතුර එස් 2 ට කරකවලා එස් එන්ටර්. 

දිසා : හ...හා... හරි සර්. 

එම්.කේ. : මොකද උඹ තටමන්නේ? දැන් ඔතනින් එලියට පලයන්. ඊට පස්සේ දෙවෙනි යතුර ටී1 ට කරවපන්.

එම්.කේ. : හලෝ . හලෝ.. හලෝ...තෝ කොහේ මක බෑවුනාද ?

කියල සිල්වා මහත්තය කියාගෙන යන අතරේ මිනිහට තේරුනා ටෙලිෆෝන් එක පැත්තක් තියනවා. ඒ එක්කම පද්දති කාමරයේ දොර ඇරෙන වැහෙන සද්දේ. යකා නැග්ග සිල්වා මහත්තය දුරකථනය විසන්දි කරලා. අමු තිත්ත කුණුහරප පේලියක් කියාගෙන ගියා.  මෙහෙම ඉන්නකොට ආයෙත් දුරකථනය නාද වුනා. නැවතත් අමු සිංහල පද පේලියක් කියාගෙන ගිය සිල්වා මහත්තය.

"තෝ තටමනකොට මම දැන ගත්තා තොට රෙ** බරක් හැදිලා ඇති කියලා. තෝ කොහෙද ප* ගියේ?"

දිසා : සර් කිව්වනේ ඔතනින් එලියට යන්න කියලා. ඒක නිසයි මම එලියට ගියේ. (අපේ යාලුවට අමතක වෙලා මෙනු එකෙන් එලියට යන්න කිව්ව වග).