සුරා සොඬ සැමි වලප ......

අයස ලඟදි මා ළඟ සිටි	යසවතිය
සසිරිබර සැපත නොම දුටු	සිරිමතිය
නීරස කුල බොජුන් වැලඳු	රසවතිය
කටුක වැල්  යහන සැරසු	පතිවතිය

පර මල කියා මා ගැරහු	කුසුමාවී
අඳ වූ මනෙත දිවසින් දුටු	නයනාවී
මූ දේවිය ලෙස මා දුටු	සීදේවී
නුඹේ සොහොන ළඟ නෙත් ලදුයෙමි	දේවී

කෑවද බීවද කොහිදෝ අදත්	ගියේ
නින්දට යන තුරුම නිදහස	නසාවියේ
නුඹ නැතිදා මගෙ නිදහස	එපාවියේ
ඇයි මා දා ගියෙ මුර	දේවතාවියේ

මේ අත් දනී දුන් හැටි බැට නිමක්	නැතී
මේ මුව දනී දුන් නොසරුප් බැනුම්	වැසී
අනේ ගහ බැනුම් කිසිවක් හිතේ	නැතී
පාලුයි මගේ පැල අඳුරුයි	පබාවතී

වද වද මගේම පරපුර හොඳ හිතින්	දරා
ලැබ ලැබ කටුක දුක් ගිනි නැගුනු බුර	බුරා
විඳ විඳ  අපා දුක් මට සැපත දුන්	සරා
අභිනික්මන් කලේ ඇයි මගෙ	යසෝදරා

මෙම කවිපෙළ මාගේ නිර්මාණයක් නොවේ. රචකයාද අඥාත මෙය මගේ සොයුරියට ලබා දී තිබුණේ ඇගේ නිවසේ මියුරල් වැඩක් කරන්න ආ පුද්ගලයෙකි. සහකාර ඉංජිනේරුවකු වශයෙන් සේවය කර පසුව නිර්මාණකරණයේ යෙදෙන ඔහුද දැනුම් සම්භාරයක් සහිත පුද්ගලයෙකු බව දැනගන්නට ලැබුණි. ඔහුගේ නිර්මාණය පසුව රසවිඳිමු.