සාහිත්‍ය මාසයේ - කියවන්නට (හිතන්නට) යමක්....

මේ සාහිත්‍ය මාසයයි. දැන් අවුරුදු කීපයක සෑම වරසකම සැප්තැම්බර් මාසය කේන්ද්‍ර කොට ගනිමින් "කොළඹ පොත් ප්‍රදර්ශනය" නමින් බණ්ඩාරණායක ජාත්‍යන්තර සම්මන්ත්‍රණ ශාලාවේ විශාල පොත් ප්‍රදර්ශනයක් පවත්වයි. මෙහිදී සියලුම පොත් ප්‍රකාශකයන් තමන් සතු සියලුම අලුත්/පරණ පොත් තොග මෙම ස්ථානයේ ගෙනවිත් ගොඩ ගසයි. මෙය නැරඹීමට අතුරු සිදුරු නැතිව සෙනගද එයි. මීට සමගාමීව පොත් ලියන්නන් ඇගයීම සඳහා සම්මාන උළෙලක්ද පවත්වයි. පසුගිය දෙවසරක සිට මාද මේ පොත් ප්‍රදර්ශනයේ නරඹන්නෙකු හා මිලදී ගන්නෙකු බවට පත් විය. ඇත්තටම මේ පොත් ප්‍රදර්ශනය නැරඹීම දැන් විලාසිතාවක් බවට පත් වී අත.

"අපි ඊයේ ගියානේ පොත් ප්‍රදර්ශනේ බලන්න BMICH. හරියට සෙනග අනේ, කා ඒක පාර්ක් කර ගත්තෙත් හරි අමාරුවෙන්"

"අපෝ පිස්සු හැදෙනවා අපි දෙන්නයි පොඩි දෙන්නයි එලියට ආවේ මාර සටනක් දීල, හස්බන්ඩ් ගත්ත පොත් තොගේ ගෙනියන්න ලොරියක් ඕනේ. එය හරියට කියවනවා මෙයා"

"ටිකක් රෑ වෙලා ගියොත් නම් සෙනග අඩුයි"

මේ අපේ කාර්යාලයේ පසුගිය වසරක පොත් ප්‍රදර්ශනයට පසුව අසන්නට ලැබුණු සංවාදයකි. මා ඉහතින් කී වාක්‍යා වඩ-වඩාත් නිවැරදි බවට පසක් කරවන්නට මේ සංවාදය සමත් වන්නේ බොහෝ දෙනා එහි යන්නේ පොත් පිලිබඳ හෝ කියවීම පිලිබඳ දක්වන ඇල්ම හෝ කෑදර කමට නොව, ශ්‍රී ලාංකිකයන් කොයි දේටත් දක්වන තරඟකාරීත්වය නිසා බව පැහැදිලි වන නිසාය. නැත්නම් රැල්ලයි, කව්රුත් යන නිසා කැපෙන්නට බැරි නිසා යාමයි. කොල්ලන් මෙහි යන්නේ ගෙවල් වලට හිර වී සිටි කෙල්ලන් එලියට බහින විරල කාලපරිච්චේදයක් වන නිසාය. එක්-එක් අයට එක්-එක් බලාපොරොත්තු ඇත.  එහි ඒ තරම් අරුමයක් නැත. අද කොල්ලන් පන්සල් යන්නේ කෙල්ලන් දකින්නය. කෙල්ලන්ගේද වැඩි වෙනසක් නැත. පසුගිය වසර වල පවත්වන ලද පොත් ප්‍රදර්ශන හෝ සාහිත්‍ය උළෙලවල් නිසා නැත්නම් සාහිත්‍ය මාසය නිසා සිරිලක ජනතාවගේ රසඥතාව වර්ධනය වුවා යයි කාටවත් කිව හැකිද ? මගේ විශ්වාසය නම් කියවන්නෝ කියවති, නැත්තෝ ඔහේ දේශනා කරති.

කියවීම පමණක්ම ප්‍රමාණවත්ද ?

ඔබ මැක්සිම් ගෝර්කිගේ "අම්මා" කියව ඇත්දැයි ප්‍රශ්ණ කළහොත් 80% දෙනා එය කියවා ඇති බවට සහතික කරයි. එහි එන චරිත මොනවාදැයි ඔබ අසා සිටියහොත් එයට හරි උත්තරය දෙන්නට සමත් වන කී දෙනෙක් ඇත්ද ? එම කතාවෙන් කියවෙන්නේ කුමක්දැයි ඇසුවහොත් පිළිතුරු දෙන්නට සමත් කී දෙනෙක් වෙත්ද? ඔබ කියවුයේ එහි කීවන මුද්‍රණය දැයි ඇසූවොත් දෙදෙනෙක් වත් පිළිතුරු දෙයිද? ඔබට එම පොත ලැබුනේ කෙසේදැයි ප්‍රශ්ණ කළහොත් එයට උත්තර දන්නේ කීයෙන් කී දෙනාද? හොඳයි ඔය කියන ප්‍රශ්ණ ටික ඔබ ඔබෙන්ම අසා බලන්න, මමද මගෙන් අසා බැලීමි. මටද මෙහි ගොඩාක් ප්‍රශ්ණ වලට පිළිතුරු නැත. නමුත් ශාරුක් කාන්ගේ වයස කීයද ? ඔහු රඟපෑ ඇති චිත්‍රපටි ගණන කීයද ? ඔහුට ළමයි කී දෙනෙක් ඇත්ද? ඔහු අහවල් ෆිල්ම් එකේ රඟපෑ චරිතක්ය කුමද ? ඔහුට ෆිල්ම්ෆෙයාර් සම්මාන කීයක් ලැබී ඇත්දැයි මේ අයගෙන්ම ප්‍රශ්ණ කළහොත් හරි අපුරුවට උත්තර දෙනු ඇත.

එසේ වීමට හේතුව කුමක්ද ?

කෙටියෙන් පිළිතුරක් දෙනවානම් මනුෂ්‍ය ස්වභාවයයි.   ඔබගේ මතකය පොදුවේ භාවිතාවට ඇති පරිඝණකයක හාර්ඩ් ඩිස්ක් එකකට සමාන යයි මා පැවසුවොත් ඔබ මා සමග උරණ වණු ඇත. පොදුවේ භාවිතා කරන පරිඝණකයක ලෝකයේ තිබෙන සියලුම මෘදුකාංගද,  බාගත කරන ලද පින්තූර, වෙනත් වයිරස් අඩංගු මෘදුකාංග සහ මෙකී නොකී සියලුම වර්ග වලට අයිති දේ වලින් පුරවා ඇත. ඒත් මේ තිබෙන දේ වලින් ඔබ ප්‍රයෝජනයක් ගන්නවාද?, එක් වතාවක් භාවිතා කල දෙයක් නැවත ප්‍රයෝජනයට ගන්නවද? එහි තිබෙන දේවල් නිසි කළමනාකරණයකින් භාවිතා නොවේ. එයට බොහෝ දේ පිරවීමට අය උන්නත් අනවශ්‍ය දෑ ඉවත් කරන්නට කිසිවෙකු නැත. ඒ කාරණය නිසාම අත්‍ය අවශ්‍ය දෙයක්වත් ඇතුලත් කර ගැනීමට වත් ඉඩක් නැත. ඔබේ මතකයද හර්ඩ් ඩිස්ක් එකක මෙන් සීමාසහිත ඉඩ කඩක් පවතී. එය අනවශ්‍ය වල් පල වලින් පුරවා ඇත්නම්, ඔබට  අත්‍ය අවශ්‍ය දෙයක්වත් ඇතුලත් කරගැනීමට ඉඩ කඩ නැත. හාර්ඩ් ඩිස්ක් එකකට වරක් ඇතුලත් කරන ලද දේ නැති වන්නේ කලාතුරකින් වුවත්, ඔබේ මොළයේ මුලින් ඇතුලත් කලදේ කාලයත් සමග ඉන් ඉවත් වේ. අවාසනාවකට ඉන් ඉවත් වන්නේ වැදගත් දේමය. ඔබට කියවූ පොත් වල ඇති දේ අමතක වන්නේ එනිසාය. අනෙක් අතට ඔබේ මතකයේ රඳවාගෙන තිබෙන දේ ඉතා ආකර්ශනීය ලෙස ඔබන ලද දේවල්ය. උදාහරණයකට හින්දි චිත්‍රපටයක එන දේ වර්ණවත්ව ඔබේ මතකයේ ලියා ඇත්තේ ගලේ කෙටූ අකුරු මෙනි. එහෙත් ඔබ පොතක්, සඟරාවක් කියවද්දී ඔබේ හිතේ මැවෙන චිත්‍රය එය කෙතරම් කාලයක් රඳා පවතීද යන්න තීරණය කරයි. 

මගේ කියවීම 

2010 වසරේදී පමණක් මා රුපියල් පන්දාහක පොත් මිලදී ගන්නා ලද අතර ඉන් කිහිපය හැර අනෙකුත් ඒවා තාම කියවා නැත. එක පොතක් රුපියල් පන්සීයක් වුවහොත් මා අවම වශයෙන් පොත් 10ක් මිලදී ගෙන ඇත. ඒත් තවම කියවා ඇත්තේ පොත් දෙකක් හෝ තුනකි. මිලදී ගත මුල් දින කීපයේදී ඉතා උනන්දුවෙන් කියවාගෙන ගියත් පසුව ඒ උනන්දුව හීන වන්නේ ඇයිදැයි මා මගෙන්ම ප්‍රශ්ණ කරගත් වාර අනන්තය. එහෙත් පසුගිය අවුරුද්දේද මා මෙම පොත් තොගයට අලුතෙන් තවත් පොත් ගොන්නක් එකතු කරන ලද අතර ඉන් කිහිපයක් පමණක් කියවා අවසන් කර ඇත. මෙය මට පමණක් විශේෂ තත්වයක් නොවේ.

හේතුව කුමක්ද ?

මෑත දිනකදී මගේ මතකය කුඩා කල අපගේ කියවීම් වෙත ඇදගෙන ගියේ නව බ්ලොග් පොස්ට් එකක් ලියන අතරතුරදීය.  කුඩා කාලයේ කඩයකින් ගෙන එන කඩදාසි ගොට්ට ලිහා කියවීමේ විනෝදාංශයක් අප අතර විය. ඒ ආකාරයෙන්ම කිසියම් මුද්‍රණයක් තිබෙන ඕනෑම කඩදාසි කවරයක් ගැලව බැලීමද අපගේතවත් පුරුද්දකි. අපට එකල තිබු එකම සන්නිවේදන හෝ සාහිත්‍ය මාධ්‍ය වුයේ කියවීමය. එහෙත් මුද්‍රිත මාධ්‍ය කියවීම හැරෙන්නට වෙනත් විකල්පයක් අප සතුව නොවිනි. එකල නොමිලයේ ලබා දෙන පාසල් පොත් නිවාඩු කාලය අවසන් වන්නට මත්තෙන් කියවා නිම කිරීම මගේ පුරුද්දය. මීට අමතරව නිවාස අසල පත්තර බෙදා හරින ඒජන්සියට ගොස් එහි තිබෙන බහුතරක් පත්තර කියවන්නට ඇබ්බැහි වී සිටියා මට මතකය. ඇත්තටම මේ ආභාෂය මට ලැබුනේ මගේ පියාගෙනි. බොහෝ දිනවල පියාත් මමත් දෙදෙනාම මේ පත්තර බැලිල්ලට යන්නේ එකටය. පසුව පුස්තකාල වල පොත්ද. මිතුරන්ගේ නිවසේ තිබෙන පොත්ද කියවීමට අවස්ථාව ලැබිණි. 

එකල අපගේ ජනප්‍රියම පත්තර වූවේ චිත්‍රකතා පත්තරය. සිත්තර, සතුට (පසුව මධුර) පත්තර දෙක නිති පතා ගන්නා ගෙවල් වලට ගොස ඉන් කොටසක් ඉල්ලගෙන කියවන්නට අප දින ගැන ගැන උන් ආකාරය තවමත් සිහි වේ. සමහර විට මේවා බලන්නට ගොස් අඩ්දබර ඇති වන අවස්ථාද විය. කුඩා කල මා මේ පත්තර වලට කෙතරම් ඇබ්බැහි වී සිටියද කියන්නට මා එකල මුහුණ දුන් ඇබැද්දියක් කදිමට සාක්ෂි සපයයි

එදා අපේ ගෙදරට ඉදිරපස නිවසේ බණක් කියන දිනයකි. එයට වැඩම කර තිබුණේ ප්‍රදේශයේ ඉතා ප්‍රසිද්ධ බෙන්තොට උඩ කොටුව විහාරයේ විහාරාධිපති බෙන්තොට සෝමසිරි හිමියන්ය. බණ අතර ඇති ගිලන්පස විවේකයේදී උන් වහන්සේ ගිලන්පස ගන්නා අතර සාක්කුවේ තිබු සිත්තර පත්තර කැල්ල අතට ගෙන කියවන්නට පටන් ගතිමි. මෙය දුටු සෝමසිරි ස්වාමීන් වහන්සේ මට අමතක නොවන දේශනාවක් කරන ලදී.

"ඉස්කෝලේ මහත්තයාගේ පුතා, ඔය චිත්‍ර කතා කියවිල්ල නම් එච්චර හොඳ එකක් නෙවයි. මම දැක්ක දවස් කීපයක්ම අපේ  සාමණේර හාමුදුර්වන්ගෙන් පත්තර ඉල්ලගෙන යනවා. ඕවාට ඇබ්බැහි වුන අය අධ්‍යාපනේ කඩාකප්පල් කර ගත්ත. මම මේ වගේ දුන්න අවවාද පිළිපැද්දේ නැති කීප දෙනෙක්ම දැන් නොමග ගිහින් තියෙනවා. ඒ නිසා අඩ ඉඳල ඔය පත්තර බැලිල්ල නැත කරන්න ඕනා. මට පෙන්න ආයේ පන්සල පැත්තේ එනවා එහෙම නෙවෙයි ඔය චිත්‍රකතා පත්තර ගෙනියන්න". [එතකොට සාමණේර කට්ටියට මේවා හොඳයි. :p]

ඇයි මෙහෙම වුනේ ?

හොඳයි දැන් අපට කියවීම මේ හැටි එපා වන්නට හේතු සොයා බලමු.  ඇත්තටම අපට කියවීම එපා වී නැත. තිබෙන ප්‍රශ්ණය කියවීමට කාලයක් නැති වීම හා කියවන්නට තිබෙන දේ බහුල වීමයි. කාලය නොමැති වී තිබෙන්නේ අපට කරන්න තිබෙන වෙනත් කටයුතු නිසාය. අප දවසේ වැඩිපුරම කාලය ගෙවා දමන්නේ රූපවාහිනිය සහ අන්තර්ජාලය ඉදිරියේය. ඇත්තටම අන්තර්ජාලය යනු සියළු දේ එකතැන් වූ කප්රුකක් වැනි තැනක්ය. එයටකප්රුකක් යයි කීම ගැලපෙන්නේ නැත. කුණු ගොඩක් යයි කීම වඩාත් ගැලපේ. මෙය අවශ්‍ය දේ හා අනවශ්‍ය සියළු දේ ඇත. කියවන්න අවශ්‍ය ඕනෑම දෙයක්. සමහර පොත් පවා අන්තර්ජාලය සපයයි. ඉතින් කුමකටද මුද්‍රිත මාධ්‍යක් ? 

අනෙක තිබෙන පත්තර ප්‍රමාණය, සඟරා, නොමිලයේ ලබා දෙන පත්‍රිකා, අතිරේක එක සතියකදී අපගේ නිවසේ කොතරම ගොඩගසේනවාද ?  එක් සති අන්තයක  මිලදී ගන්නා පත්තර මාසයක් පමණ කියවන්නට ප්‍රමාණවත්ය.    එසේනම තිබෙන සම්පත් ප්‍රමාණයේ අතිරික්තය මේ ගැටලුවට ප්‍රධාන හේතුව බව දැන් පැහැදිලිය. ඇත්තටම අප අවශ්‍ය දේට වඩා අනවශ්‍ය දේ ගොඩ ගසා ගන්නා නිසා කියවන්නට වෙන් කරන කාලය වැදගත් යමක් වෙනුවෙන් මිඩංගු කිරීමට නොහැක්කේද මේ "කුණු අතිරික්තය" නිසාය. අප බ්ලොග් කියවීමට ඇබ්බැහි වී තිබෙන්නේද එයට ලඟා වීමේ පහසුව හා සමහර පත්තර ලිපි වලට වඩා ඒවා සාරවත් මෙන්ම සරල ඒවා බැවිනි. අනෙක දැන් ජංගම දුරකථනයේ සිට අයිපෑඩ්ය දක්වා සියලුම උපකරණ කියවීමේ මධ්‍යා බවට පත් වී ඇත. කෙටි පණිවුඩ මගින්ද සියලුම ප්‍රවෘති ඔබ වෙත ලඟා වේ. මේවා කියවා හෙම්බත් වූ පසු වැදගත් දෙයක් කියවීමට හිත එකලස් කර ගැනීමට නොහැක. මන්ද මේ වනවිටත් ඔබගේ මොලය මෙකී-නොකී ආරළු-බුරළු වලින් හෙම්බත් වී හමාර බැවිනි.

පොත් පත් කෙතරම් මිලදී ගත්තද, ඒවා කියවන්නට වෙලාවක් නැත්නම් ඇති පළේ කුමක්ද ? අවම වශයෙන් මසකට ඒක පොතක් වත් කියවන්න හැකි නම් කෙතරම් අගනේද ? අප නැවතත් කැරකී ආ යුත්තේ මෙතනට නොවේද? එසේනම බ්ලොග් කියවන ඔබ සැමගෙන් මා ඉල්ලන්නේ සාරවත් යමක් කියවන්නට කාලයක් වෙන් කර ගන්නා ලෙසයි. ඔබේ දරුවා පොත් පත් කියවන්නට යොමු කරවන්න. එය යහපත් හෙට දවසක් වෙනුවෙන් කරනා ආයෝජනයක් වනු ඇත. 

පින්තුරය ගත්තේ : http://www.freyawest.com