මට හමු වූ අමුතු චරිත I : කෙතා ...... The ridiculous people I met I : ketha

දෙදහස් දොලහේ ජනවාරි පළවෙනිදා සිට ආරම්භ කල බ්ලොග් ලිවීම, අකණ්ඩව එකම වේගයකින් පවත්වාගෙන එන්නට හැකි වුවද, පසුගිය මාස දෙකක කාලය තුල ඇතිවූ කාර්‍යබහුලත්වය සමග, බ්ලොග් ලිවීම සහ කියවීම සඳහා වෙන් කළහැකි කාලය ඉතාමත් අල්ප විය. එයට එක් හේතුවක් වූයේ, මා ඒ සඳහා ගතකරන රාත්‍රී දහයත් දොළහත් අතර කාලය තුල පාපන්දු ලෝක කුසලානයේ තරග විකාශණය වීමය. වෙනදා දහවල් කාලයේ බ්ලොග් කිහිපයක් කියවීමට හැකියාව තිබුණද, ජනසතු සේවා ක්‍රිකට් තරගාවලියේ තරග මේ දිනවල පැවැත්වීම නිසා එයට කණ්ඩායම් සහභාගී කරවීම මගේ වගකීම වූ නිසාත්, එම තරගාවලිය www.crickhq.com නමැති වෙබ් අඩවියේ යාවත්කාලීන කිරීම(Admin) මගේ වගකීකම් වූ නිසාත්, එම අවස්තාව මග ඇරිණි. කාලයක පටන් "මට හමු වූ අමුතු චරිත" යන ප්‍රවර්ගයෙන් සටහන් කිහිපයක් තැබීමට බලාපොරොත්තුව සිටියද, එයට අවස්ථාව නොවූයේ, වෙනත් කාලීන මාතෘකා ඔස්සේ ලියන්නට සිදු වූ නිසාය. අද පටන් එය ආරම්භ කිරීමට සිත් වූයේ, කෙසේ හෝ මේ චරිත පිළිබඳ ලියා තැබීම මගේ කුඩා කල සිට තිබූ බලාපොරොත්තුවක් නිසාය.

පින්තූරය ගත්තේ : http://ingulfed.com/

කෙතා පිළිබඳ මගේ මතකය ඇති වන්නේ, මා බෙන්තොට ගාමිණි මහා විද්‍යාලයේ කනිෂ්ඨ අංශයේ ඉගෙනීම ආරම්භ කල කාලයේ සිටය. කුඩා දරුවන් වශයෙන් අප කෙතාට මහත් බියක් දැක්වීමු. එයට හේතු වූයේ, කෙතා සමාජයේ ජීවත් වන සාමාන්‍ය වැඩිහිටියෙක් නොවූ නිසාය. අප දකින කාලය වනවිටත් ඔහු තිස්ගනනක වයසක පසු වූ බව මගේ විශ්වාසයයි.ඔහුගේ කෘෂ වූ ශරීරයත්, බියකරු පෙනුමත් කිසිදා ඔහු කෙරේ අනුකම්පාවක් ඇති නොකළේය. ඔහු කිසිදිනක උඩුකය ආවරණය කරගෙන සිටිනවා අප දැක නැත. ඔහුව තනිපංගලමේ මුණගැසීමට කුඩා ළමුන් වූ අප සේම වැඩිහිටි කාන්තාවන්ද භිය විය. හේතුව ඔහු ලඟින් ඔහු පසුකර යනවිට ඉතා භියකරු හඬක් නංවා ඉදිරියට එන කෙනා භිය ගැන්වීම කෙතාගේ පුරුද්ද වූ නිසාය. ඔහු මන්ද මානසික තත්වයේ පසු වූයේ යයි කෙනෙකු පැවසුවද, අප පාසල් ප්‍රදේශයට කෙතා පැමිණෙන්නේ වැටුණු පොල්ගෙඩි හෝ පොල් අතු රැගෙන යන්නය.

කෙතා කුඩා කාලයේ ගිරවෙකු මෙන් හොඳින් කතා කළ අයෙකු බවත්, ඔහුගේම පවුලේ කෙනෙකුගේ ඇස්වහ නිසා ගොලුත් නැති, එහෙත් පැහැදිලිව කථා කල නොහැකි, ක්ෂණිකව කේන්ති හට ගන්නා තත්වයකට පත් වී ඇත. එහෙත් කොයි මොහොතේ බැලුවත් රෙදි ගොන්නක් හොදා ගැනීමට අප පාසල අසලින් ගලා යන ලන්දේසි ඇලට හෝ එසේ සෝදා ගත් රෙදි වෙලා ගැනීම සඳහා ඒවා පාසල් පිට්ටනියේ අතුරා පසෙකට බලාගෙන සිටීම ඔහුගේ සිරිතයි. කෙතාගේ හරි නම කුමක්දැයි කිසිවෙකු නොදනී, කෙතා යන නම් පටබැඳීමටද හේතුවක් විය. ඒ ඔහුට "කෙත-කෙත" යනුවෙන් ආමන්ත්‍රණය කලවිට ඇඳ සිටින සරම උස්සා පෙන්වීමේ පුරුද්ද නිසාය. මේ නිසා බොහෝ තරුණ ගැටව් කලේ එසේ පවසා ඔහු කෝපයට පත් කිරීමයි. සමහරුන්ට එය මහත් කරදරයක් විය. ඒ කෙල්ලන් දුටු විට ආරාධනයකින් තොරවම එසේ තම නිරුවත පෙන්වීමයි. සමහරෙක් ඔහුගේ රහස් ප්‍රදේශයේ කහඹිලියා ගෑ කථාද අසන්නට ලැබුණි. එකල අපටද එය ආශ්වාදජනක පුවතක් වුවද, බොහෝ කාරුණික පුද්ගලයන්ගේ දැනුවත් කිරීමෙන් පසු ඔහු ගැන අනුකම්පාවක් ඇති විය.

අප පහේ ශිෂ්‍යත්වයට මුහුණ දුන් කාලයේ, අපගේ පන්ති භාර ගුරුපියාණන් වූ රත්නසේන මහතා අපට නොමිලයේම අමතර පන්ති පැවැත්වීය. එක් අප්‍රේල් නිවාඩුවක එසේ පවත්වන පන්තියට අප පැමිණියෙමු.  කෙතා ජීවත් වූ කහඹිලියා කන්ද හන්දියෙන් පිටාරඹ නමැති සංචාරක හොටල අසලට දිවෙන පාරේම ජීවත්වන අප පන්තියේම කොලුවෙකු වූ ලක්ෂ්මන් පැවසූවේ, තමා සහ මානෙල් පිටුපසින් කෙතා පන්නාගෙන ආ බවත්, ඔවුන් දෙදෙනා බේරුණේ අනුනාවයෙන් බවත්ය. මෙයි කෝපයට පත් අප කෙතා සොයා මෙහෙයුමක් දියත් කළෙමු. පාසල් භූමිය මාධ්‍යයෙන් ගලා යන ලන්දේසි ඇලට උඩින් දමා ඇති කොන්ක්‍රීට් පාලම පසුකොට පිට්ටනිය දෙසට ගමන් කරනු කෙනෙකු දැක තිබුණි. වහා ක්‍රියාත්මක වූ දහයක් දොළහක් වූ අප පිරිසි එදෙසට ගමන් කළෙමු. පොල් ගෙඩියක් එක් අතකින් එල්ලාගෙන කෙතා පාසැල් පිට්ටනියේ මුල්ලකට වන්නට එල් හැඩයට පිටා තිබූ ගොඩනැගිලි දෙක අසල විය. අප සියලු දෙනා අතට අහු වූ පහර දිය හැකි කිසිවකින් සන්නද්ධ වූහ. තවත් මොහොතකින් ඔහු සිටින තැනට මීටර් පහ හයක් ඈතින් නතර වූයෙමු. එහෙත් කෙතා අප දුටුවේ නැත, ඔහු සිටින්නේ අපට පිටුපාය. අප අතර සිටින කටකාර කොලුවා වූ විජිත කෙත - කෙත යනුවෙන් මොර දුන් විට ආපසු හැරී පොල් ගෙඩිය බිම දමා, දෑතින්ම සරම් ඉහලට ඔසවා අපට ආචාර කළේය. ඉන්පසි අපගේ ප්‍රහාරය දියත් වුවද, කෙතා සරම පහත හෙළුවේ නැත. එකදිගට ඔහු වියරු භාෂාවකින් මොනවාදේ මොර දෙයි. අප අතර සිටින තරමක් එඩිතර ඩග්ලස්, විජිත, ලාලන්, කපිල වැනි අය අසල තිබූ මද වැලකින් මඩ රැගෙන ඔහුට පහර දෙන්නට විය. එම මඩ ඔහුගේ රහස් ප්‍රදේශය ඉලක්ක කර එල්ල විය. මොහොතකින් එම ප්‍රදේශය මඩ වලින් වැසී ගියේය. කෙතාගේ දෑසින් කඳුළු ගලා එනු මා ප්‍රථම වතාවට දුටිමි. කෘෂ ශරීරය සහ ගිලී ගිය ඇස, නහරවැල් පෑදුනු තට්ට හිස සහිත පිටසක්වල ජීවියෙක් බඳු පුද්ගලයා අසරණ තත්වයකට පත් වී ඇත. මේ අතර අපකරා දිව ආවේ අපේ පන්තියේ කෙල්ලකු වූ චම්පාය. "අන්න සර් පන්ති පටන් ගන්න කථා කරනවා" යන පණිවුඩය ලැබීමත් සමග අප සියලු දෙනා ඇය පසුපසින් පන්තියට දිව්වෙමු.

එම වර්ෂයෙන් පසු පන්තියේ බොහෝ දෙනෙකු ඇතුළුව මමද, ගමේ පාසලට ආයුබෝවන් කියූ නිසා කෙතා යලි මට මුණ ගැසුණේ සවස ක්‍රිකට් පුහුණුවීම් සඳහා යන අතරය. මා යන මාර්ගයේ ඔහු මුණගැසුනොත් අසල නිවසක වත්තකට දිව යන මා, නැවතත් ඔහු මා පසුකර ගියවිට හැල්මේ ක්‍රීඩාංගනයට දිව යන්නේය. එවිට මගේ හෘදස්පන්දනය ඉතා ඉහළ යයි. අව්වක්, වැස්සක්, හුළඟක් නොබලා තමන්ගේ ගමනේ යන කෙතාගේ ඥාති සහෝදරයෙකු වූ ගොළුවාද ඔහුටම ආවේණික භාෂාවක් දක්වමින් ඉඳහිට අප අසලින් ගමන් ගත්තද, කෙතාමෙන් කේන්ති ගන්නා අයෙකු නොවීය. දෙදෙනා එකවර මුණ ගැසුණේ නැත්ත ඔවුන් දෙදෙනා ඒ තත්වයට පත් කර ඇත්තේ ඔවුන්ගේ දේපල ලියා ගැනීමට බවත්, කෙතාගේ පරිවර්තනය නිසා ඒ සොවින් ඔහුගේ දෙමාපියන් මිය පරලොව ගොස් ඇතිබවත් අසන්නට ලැබිණි.

සමාජයේ කොතෙකුත් මෙවැනි අඩුපාඩු සහිත පුද්ගලයන් අපට මුණ ගැසෙයි.  කුඩාකල නොතේරුම් කමට මෙවැනි දෙයකට ඉදිරිපත් වුවද, ඉන් පසුව මා තරයේ එවැනි ක්‍රියා වලට විරුද්ධ වී ඇත්තෙමි.