මේ සටහන මුළින්ම තියන්න මම තීරණය කළේ මගේ බ්ලොග් එකේ. නමුත් ධනුෂ්ක
ගුණතිලකගේ මුහුණුපොතේ කෙනෙකු මෙම වෙබ් අඩවියේ ලියවුණු සටහනක් වෙත
සබැඳියාවක් ලබා දී තිබුණා. ඉතිං මටත් හිතුණා වඩාත් වැඩි දෙනෙක් ලඟා වන තැනක
මේ සටහන තබන්න. ඒ නිසා තමයි අද ඔබ මේ සටහන දකින්නේ. නැතිනම් මගේ බ්ලොග් එක
වන ඇවිද්ද පය ...... කියවන සුළු දෙනා පමණක් මෙය කියවන්නට ඉඩ තිබුණා.
මෙම තරගාවලියේ තරග කිහිපයක් සඳහා මටත් ආරධානා ලැබුණා. ඒ වායු සමනය කළ වීදුරු කාමරයක් තුළ සිට තරගය නරඹන්න. නමුත් මගේ මාධ්ය මිතුරෙකු මා ක්රීඩා ලෝලීන් අතරට කැඳවාගෙන ගියේ, වැඩි සතුටක් ඒ ඝෝෂාව තුළ විඳිය හැකි බව පවසමින්. නමුත් මා පුද්ගලිකව කිසිදු ඝෝෂාවක් ප්රිය කරන්නේ නැහැ. ඉතිං යුහුසුළුව ඔහු පසුපසින් මමත් වැටුණා. ප්රේමදාස ක්රීඩාංගනයෙහි ඇති පාරවල් ඔහු අතැඹුලක් මෙන් දනියි. එනිසා ඔහු පසුපස මා ගමන් කළේ එන්ජිමට සවි කළ දුම්රිය මැදිරියක් ලෙසයි.
මේ වනවිටත් තරගයේ ඕවර කිහිපයක් යවා තිබුණා. එම ලකුණු පුවරුව සහ ඒ වනවිට යවමින් තිබුණ පන්දුවාරය දෙස බැලු විට මට පසක් වුයේ මෙය පන්දු යවන්නන් ගේ තනතීරුවක් බවයි. වඩාත්ම දඟ පන්දු යවන්නන්ට උචිත එකක් වේදෝ යන සැකය වඩාත් තහවුරු වුයේ, ශ්රී ලංකා කණ්ඩායමේ පන්දු යවන්නන්ගේ නම් දුටු විටයි. ඒ පෙර තරගයේ ක්රීඩා කළ සුරංග ලක්මාල් වෙනුවට අමිල අපොන්සු යොදවා තිබූ නිසයි. එය වඩාත් තහවුරු වුයේ, මේ තරගාවලියේ තමන්ගේ පළමු තරගය ක්රීඩා කරන, බංග්ලාදේශයේ වඩාත් අත්දැකීම් බහුලම ක්රීඩකයා වූ ෂකීබ් අල් හසන් ධනුෂ්ක දවා ගත් මොහොතේදීයි.
අප ඉතා අසරණ අඩියකට මුලින් ඇද දමන්නට නැගී එන බංග්ලාදේශ ක්රීඩකයින් සමත් වුවද, සනත් ජයසුරියගේ ක්ලෝන පිටපත ලෙස කවුරුත් සලකන කුසල් ජනිත් සහ තිසර ඔවුන්ගේ ඒ සිහිනය බිඳ දමමින්, තරගකාරී ලකුණු 160ක ඉලක්කයක් බෙන්ගාලි කොටි පැටවුන්ට ලබා දුන්නා. තරගයේ අවසන් මොහොතේ අප උන්නේ රුපවාහිනි තිරයක් ක්රියාත්මක වන වෙනත් ස්ථානයක. මෙම තරගය පුරා ඔබ-මොබ ඇවිදිමින් එක්තරා අයුරක නිරීක්ෂණය චාරිකාවක නිරත වූ මාත් මගේ මිතුරන් දෙදෙනාත්, ක්රිකට් තරගයක් තුළ තිරය පිටුපස සිදු වන දේ දැක ගත්තා. මට ඒ පිලිබඳ පෙර අත්දැකීම් තිබුනද, මගේ මිතුරු ඉන්දිකට මාධ්ය කුටියෙහි අත්දැකීම් තිබුණේ නෑ. මා ඒ වනවිට 2013 "රෙඩ්බුල් කැම්පස් වර්ල්ඩ් කප් " තරගාවලිය පුරා ප්රේමදාස ක්රීඩාංගනයේ මාධ්ය කුටියෙහි අත්දැකීම් ලබා තිබුණා.
අපගේ ඉලක්කය හඹා ගිය බංගලි පිතිකරුවන් බොහෝ දෙනා අසරණ කරමිනි අවසන් තරගය නියෝජනයේ සිහිනය වෙත කෙමෙන් කෙමෙන් -කෙමෙන් ශ්රී ලංකා කණ්ඩායම ලඟා වන ලකුණු පහළ වුණා. නමුත් මා නිතරම පැරණි ලකුණු පුවරුව වෙත නෙත් යොමා සිටියා. ඒ ඩක්වර්ත් - ලුවිස් ඉලක්කය සටහන් කරන ස්ථානය දෙස. ඕනෑම ක්රිකට් තරගයක ජය කාට හිමිවිය හැකිදැයි මා දැන ගන්නේ, මේ ඉලක්කය දෙස බලා සිටීමෙන්. මා එදෙස බලා සිටින්නට විශේෂ හේතුවක් තිබුණා. ඒ එදින සවස රජයේ වාරණයෙන් නිදහස් වූ ෆේස්බුක් අඩවියේ එදින සවස කාලගුණය ගැන දක්වා තිබූ අනාවැකිය සහ අප ක්රීඩාංගනය වෙත ලඟා වත්දී එයට ඉහළින් ඇති අහස ගණ වලාකුළින් වැසී තිබූ නිසා. එය පන්දුව දෝලනය සඳහා වාසියක් විය හැකි බව ක්රිකට් විශාරදයන්ගේ මතයයි. නමුත් පෙර දිනයේ විකට්ටුව දෙස බැලු අපගේ විශාරදයින් එය සුපුරුදු මන්දගාමී තනතීරුවක් ලෙස සිතන්නට ඇති. එය පිතිකරුවන්ට වඩාත් යෝග්ය තනතීරුවක් බවත්, ශ්රී ලංකා කණ්ඩායම ලකුණු 25-30 අඩුවෙන් ලබාගත් බවත්, තරගය අවසානයේ මාධ්ය ඇමතු තිසර පෙරේරා පැවසුවා. එය යම් ආකාරයක සත්යයක්. අපගේ පළමු කඩුලු පහම ලකුණු 41කට පූජා කර තිබු අවස්ථාවක ප්රේක්ෂකයෙකු වූ මා සිතා ගත්තේ, මෙය වඩාත් පන්දු යවන්නන්ට යෝග්ය තනතීරුවක් බවයි. ඒ මොහොතේ අප ලකුණු සීයක් ලබා ගතහොත් ඇති යයි මා මිතුරා සමග පැවසුවා.
මගේ මතකය නිවැරදි නම් බංගලිදේශ ඉනිමේ දොළොස් වන ඕවරය ක්රියාත්මක වන මොහොතේ, සුදු ටීෂර්ට් කරුවන් පිරිසක් ක්රීඩාගාරය දෙසට දිවගෙන එනු දුටුවා. ඒ ක්රීඩාංගනයේ සේවකයින් බව පසුව වැටහුණා. ඔවුන් දිව ආවේ හදිසි වැසි පතිත වීමකදී තණතිල්ල ආවරණය කිරීමේ අරමුණින්. මාලිගාවත්ත අන්තයේ ඇති විදුලි ආලෝක පුවරුව දෙසින් ඒ වනවිටත් මල් තුහිනයක ලකුණු පැහැදිලිව පෙනුණා. මා නැවතත් ලකුණු පුවරුව දෙස බැලුවා, ලබා ගත යුතු ලකුණු ගණන 82 ක් එහි සටහන් වී තිබුණා. ඒ කඩුලු දෙකක් දැවී ඇති මොහොතක. නමුත් ඒ වනවිට බංග්ලාදේශ පිතිකරුවන් ලකුණු දෙකක් ඉදිරියෙන් සිටියා. ඒ මොහොතේ තරගය අත් හිටවුවා නම් අවසන් තරගය සඳහා යන්නේද බන්ගලින්. ඔවුන් ඒ පිලිබඳ අවධානයකින් සිටිනා බව පසක් වුවත්, තුන් වන කඩුල්ල ඒ මොහොතේ දැවී ගියේ මගේ සිතට අස්වැසිල්ලක් එක් කරමින්. මන්ද දැවී යන හැම කඩුල්ලක් සඳහාම මේ ඉලක්කය ඉහළ අගයන් වෙත පියඹා යන නිසා. එයින් පසු එකින් එක කඩුලු වැටෙන විට අදනම් වාසිය අපට යයි අප කථා වූ වාර ගණන මතක නැත. ඒ තරමටම එහි වූ අයගෙන් බහුතරයකට ඕනෑ වී තිබුණේ ඒ ප්රතිඵලය දකින්නයි.
අප මේ තරගය නැරඹුවේ බී කොටසේ ඉහළ මාලයේ සිටයි. එයට තරග කදිමට දිස් වන තැනක්. එය පිහිටා තිබුණේ බංගලිදේශ ක්රීඩාගාරයට මදක් ඔබ්බෙන්. තරගයේ අවසන් භාගය තීරණාත්මක මෙන්ම, මතභේදාත්මක එකක් බවට පරිවර්තනය වී තිබුණා. ඒ වනවිට තරගයක් අතරමැද නවතිනවා හෝ තාවකාලිකව නවතිනවා මා දැක තිබුණේ 1996 ලෝක කුසලානය සහ ඔස්ට්රේලියාවේදී මුරලි පන්දුව දමා ගසන බවට චෝදනා කළ දිනයේදීයි. තවත් ආසන්න අවස්ථා කිහිපයක් නොතිබුණා නොවේ. නමුදු වඩාත් මතකයේ රැඳුනු තරග දෙක ඒවාය. ඒ ජාතියක් ලෙස අප විදේශයන් හී අසරණ වූ මොහොතක, පුංචි දිවයිනක සිට පුංචි රුපවාහිනී තිරයක් ඉදිරිපස සිටින පුංචි මිනිසෙකු ලෙසින් වූ නිසාය. නමුත් මා අද සියැසින් මේ දේවල් දකින්නට එක් අතකින් වාසානාවන්ත වන ගමන් තවත් අතකින් අවාසනාවන්ත වුයේ දෛවයේ සරදමක් නිසා විය යුතුය. නමුත් විදෙස් බිමක අපේ ජාත්ය අසරණ වන්න-වන්නම ශක්තිමත්ව නැගිටිමින් ලෝක කුසලානය තම රටට ගෙන එන්නට ධෛර්යය අපට හිමි විය. මේ මොහොතේ සිදු වෙමින් පවතින්නේ ඉතිහාසය නැවත නැවතත් ලියවෙනවා යනුවෙන් කෙරෙන ප්රසිද්ධ කියමන සත්ය වීමක්දෝයි අද මට සිතෙයි.
1996දී ඉන්දියාව සමග පැවති අවසන් පූර්ව තරගයේදී අපේ ක්රීඩකයින්ට බෝතල් සහ ගල්මුල් වලින් දමා ගසා ක්රීඩාංගනය ගිනිබත් කළ ඉන්දීය ප්රේක්ෂකයින් ඉතිහාසයේ නොමැකිය හැකි කළු පැල්ලමක් සටහන් කළ වග නොදන්නෙක් නැත. ඒ තරගයට එවකට නාකත්වය සැපයු වමතින් පන්දුවට පහරදෙන දඩබ්බරයා යලිත් ගෙදර ආවේ කුසලානය රැගෙනය. මෙහි මා සඳහන් කළ දෙවෙනි තරගයේදී හුරුබුහුටි දකුණත් පිතිකරුවෙකු තම සගයාට සිදු වූ කෙනෙහිල්ලට ශතකයකින් එංගලන්තයට සංග්රහ කර ජයග්රහණය තම කණ්ඩායමට නතු කර දෙන්නට සමත් විය. ඒ අපේ මහේලය. මෙදා දකුණතින් බැට දෙන්නා සහ අපේ මහේල අතර ඇත්තේ පිතිකරණයේ සමානත්වයක් පමණකැයි මට සිතේ. මන්ද මහේල යනු නිහතමානීත්වයේ ප්රතිමූර්තියක් නිසාය. ඒ පිලිබඳ මට පුද්ගලික අත්දැකීම් පවා තිබේ. මේ හුරුබුහිට දකුණත් පිතිකරුවා වෙනුවෙන්ද මෑතක් වනතුරු මගේ සිතේ තිබුණේ සමාන ලෙන්ගතු කමකි. නමුත් පහුගිය දින කිහිපය තුළ ඔහු මගේ ඒ සිතුවිල්ල ගඟට කපන ලද ඉණි සේ පා කර හැර දැමීය.
මේ වනවිට තරගය නරඹමින් සිටි මා තවත් දෙයක් නිරීක්ෂණය කර, මා මිත්ර ඉන්දිකගේ කණට කර කීවේ නිතර තරග නරඹන ඔහුද මවිතයට පත් කරමිණි. ඒ "අද මුස්ලිම් අය මැච් එක බලන්න ඇවිත් නෑ නේද මචංගෙන්" යන වගන්තියෙනි. ඔහුද වටපිට බලා එය අනුමත කළේ, මා අනුව යමිනි. ටිකට් ඇතත්-නැතත් මුස්ලිම් පුරවරයක් මද තිබෙන ඛෙත්තාරාමයට කඩා වදින නොහික්මුණු කොලු කුරුට්ටන්ගේ අඩුවක් අද ඇතැයි බැලු-බැල්මට පෙනෙන නිසාය. වෙනදා නොයෙකුත් දේ ඉල්ලා සිටිමින්, නිතර ඔබ -මොබ යමින් දෙස් - විදෙස් ප්රේක්ෂයින්ට සැබෑ වදයක් වන් මුස්ලිම් බහුතරයක් සහිත කොලු රෑන හිතා-මතාම මෙහි නොපැමිනියාද, නැතිනම් පල්ලියෙන් නිකුත් කළ නිවේදනයක් නිසා වැඩි ආරක්ෂාවට ඔවුන් මෙහි නැතිද යන ප්රහේලිකාව අපේ සිත් වල ඉතිරි කරමිණි.
පසුගිය දින කිහිපයේ කන්ද උඩරට ඇති වූ, සිද්දියත් සමග රට පුරා ඇවිලෙන්නට ගිය, මුස්ලිම්-සිංහල කෝලාහලය අළු-යට ගිණි තත්වයකින් සමයන වත්දී, එයට වෙනත් අතකින් සමාන සිදුවීමක් ක්රීඩාංගනය තුළින් මතු වුවහොත් එය අවසානාවන්ත තත්වයකි. දශක තුනක් තිස්සේ ත්රස්තවාදයේ අත්දැකීම් සමුදායට සමු දී වසර දහයක් වන්නට මත්තෙන්, තවත් අතකින් මේ සුන්දර දිවයිනේ සිටින ගුණදම් සපිරි සුන්දර මිනිසුන්ට, ලෝකයා විසින් ඇඟිල්ල දිගු කරමින් සිටින මොහොතක, පනින රිලවුන්ට ඉනිමං බඳින සිදු වීමක් මිත්රත්වයේ ප්රතිමූර්තිය ලොවට පෙන්වන ක්රිකට් පිටියෙන් මතු වුවහොත් ? එය මාගේ සිතේ ඒ මොහොතේ රැව්-පිළිරැව් දුන් සිතුවිල්ලයි. එම යුද්ධය පවතින කාළයේ පවා අප ක්රිකට් තරග නරඹන්නට ක්රීඩාංගනයට ගොස් තරග නරඹා ඇත. නමුත් ඒ මෙතරම් පහසුවෙන් නොවේ. ලී පෙට්ටි ආවරණයකට දමා සියොළඟ අත ගෑමෙන් පසුව සියළු දෙනා ඇතුලත් කරගත් ඒ අතීතය මොහොතකට මගේ සිතේ මැවිණි. අප රට ක්රිකට් තරගයක් පවත්වන්නට සුදුසුකම් නැති රටක් යනුවෙන් අවලාද නගමින් කැන්ගරුවන් සහ බටහිර ඉන්දීයයන් පවසත්දී අපේ අසල්වැසි ලොකු අයියාලා දෙදෙනා අත්වැල් බැඳ ගනිමින් මෙතැනටම ඇවිත් අපට අත්වැල් සැපයු තරගය, ඛෙත්තාරාම අන්තයේ ලෝන්ග් ඕන් කළාපයේ සිමෙන්ති පඩියක සිට නරඹන්න මා හා එකතු වුයේ කල්මුනේ උපත ලබා මා හා බැංකු සේවයට එක්වූ මගේ හිතවත් සගයා වූ රියාජ්ය. රටෙහි ඇවිලෙන ගිණි කෙසේ වෙතත් අපේ බැඳීම් නම් එලෙසමය. අපටනම් මිනිසුන් කවුරුත් එකය. ඔබ පිළිකා රෝහලට එක් දිනක් ගියානම් පසක් කර ගන්නේ මේ සත්යය. එය වෙනම කතාවකි.
නාගීනා නැටුමක් අරභයා කෙරෙන අළු යට ගින්දරක්, මේ කණ්ඩායම් දෙක අතර සති කිහිපයක සිට බෙන්ගාල බොක්කේ ඇති අඩු පීඩන තත්වයක් මේ දිවයිනට ගාලා එන්නා සේ ගලාගෙන ඇවිත් තිබේ. බංගලි දේශයේ පැවති තරගයක් අවසාන මේ නැටුම පෙන්වූ අපේ ධනුෂ්කට යම් දඩයක් ගෙවන්නට සිදු විය. මෙහි ආ පසුත් මේ නැටුම් කෙරුවාව අවසන් නොවිණි. යූ ටියුබ්/ෆේස්බුක් හරහා මුෂ්ෆිකර්ලාගේ මුහුණු එබූ වීඩියෝ හුවමාරු විය. මා අසල සිටි බීමත් ප්රේක්ෂකයින් මුෂ්ෆිකර් පිටියට පිවිසෙන විට නයා, කොටා, වැනි වචන පමණක් නොව තිත්ත කුණුහර්පයනේ පවා ඔහුට බැණ වැදිණි. ඒවා ඔහුට ඇහුණේ නැත. එමගින් එම ප්රේක්ෂකයින් පෙන්වා දුන්නේ ඔවුන්ගේ නොහික්මුණු කම නොවේද? තමා වටේ සිට මේ තරගය නරඹන මේ රටේ යුවතියන් කී දෙනකු ඉදිරියේ මේ වාග් මාලාව මුදා හරියාදැයි ඔවුන් සිතුවාද? මටනම් ඔහු තවත් දක්ෂ පිතිකරුවෙකු සහ කඩුලු රකින්නෙකු පමණක් ලෙසම පෙනිණි. ඔහු පෙර කළ කී දෑ වළින් මතක තිබෙන්නේ, 215ක් පන්දු 120ක් තුළ එලවූ ඔහුගේ අපූර්ව පිති හරඹය පමණි.
"වෛයිරයෙන් වයිරය නොසන්සිඳේ" යන බුදු වදන, ජපනාට පවසා ලෝකප්රකට වුයේ අපේ රටේම හිටි ජනපතිවරයෙකි. ශ්රී දළදා මාලිගාවට, ජය ශ්රී මහ බෝධියට ප්රහාර එල්ල කර ප්රකෝප කරවන්නට බැරි, හික්මුණු ජාතියක්, පොඩි නයි පාරකින් කළඹන තත්වයකට ආවේ කෙසේද ? මේ අප්රසන්න ජවනිකාව අවසන් කර ක්රීඩාගාරයට එන බංගලි ක්රීඩකයින් වෙත ක්රීඩාගාරයේ සිටි අපේ වීරයන් මගේ ජීවිතයට මා අසා නැති නොසරුප් වචන ගංගාවකින් සංග්රහ කළා පමණක් නොව, වතුර පිරවූ බෝතල් වළින්ද දමා ගසන ලදී. එම පහරකින ඔවුන්ගේ ළේ බිඳක් හෙලවිණි නම්, එහි වාසිය ලබා ගන්නේද ජීනීවා මානව හිමිකම් කවුන්සිලයට ගොස් සිටින පුල්ලි නැති කොටින්ම බව නොකිවමනාය.
අද ඔවුන් කළ දේ ගැන ෆේස්බුක් පුරා පොස්ට් දමන මගේ හිතවතුන් එහි සිටියානම් මා පත්වූ ලැජ්ජාවට ඔවුන්ද පත්වනු නියතය. මෙවැනි ක්රියා වලට මින් පෙර ප්රසිද්ධියක් ඉසිලුයේ අසල්වැසි ඉන්දියාවය. එග් ෂැම්පු බිත්තර වළින් වෙන්කර හඳුනා ගත නොහැකි තත්වයේ සාක්ෂර තාවයක් ඇති රටක එසේ වුවත්, 90%කට වැඩි සාක්ෂරතාවයක් හිමි බව ලොවට පාරම් බාන අපේ රටේ අයගෙන් එවැනි හැසිරීමක් බලාපොරොත්තු විය හැකිද? ලොවටම බුදු දහම බෙදන අපේ රටේ එවැනි අය සිටින බව ලෝකය හමුවේ තැබිය හැකිද ? එය එතැකින් නිම වූවානම් කම් නැත. ක්රීඩාංගනයෙන් එලියට බට, අපේම පිරිස් දෙකක් ගුටිබැට හුවමාරුවක් ඇල්ලූයේ එයට රුපවාහිනී කැමරා යොමු නොවූ නිසාද? මේවාට ෆෝන් කැමරාවක් වත් අල්ලාගන්නට තරම් මානසික තත්වයක් එතැනින් ගමන්ගත් සෙසු අය තුළ නොතිබූ නිසාද?
මිතුරනි අපට පිත්තෙන් පහර දුන් එකාට පිළිතුරු දිය යුත්තේ, පන්දුවෙනි. ඒ පිත්තෙවත් ඒකාගේ ශරීරයෙවත් වත් නොගටෙන්නට පන්දුව කඩුල්ල පිටුපසට යැවීමෙනි. ක්රිකට් යනු මහත්තුරුන්ගේ ක්රීඩාව බව අතීතයේ කියමනයි. වර්තමානයට එය කිසිසේත් ගැලපෙන්නේ නැති බව කවුරුත් පිළිගනී. ක්රිකට් ප්රේක්ෂකයින් හැසිරිය යුතු ආකාරය අපිට ඉගෙන ගන්නට සුද්දන් දෙසම බැලීමට සිදු වී තිබේ. ඒ එංගලන්තයේ සිටින සුද්දන්ගෙනි. ඒ අනෙක් රටවල සිටින සුද්දෝ සුදුම නැති බැවිණි. නටන්න බැරි එකාට පොළව ඇද බව අප අසා ඇත. අපේ ප්රේක්ෂකයින් ඉන්දියානුවන් තරම් වත් බුද්ධිමත් නැති බව පැහැදිලි වන්නේ, තරගය පරාද වූ විට දිනපු උන් හා ගේම ඉල්ලන්ට යාම නිසාය. ඉන්දියාවේ එවුන් නම් උන්ගේ එවුන්ගේ ගෙවල් අසල හනුමා වන්න්නම රඟ දක්වයි. ඒ අතින් අපේ ප්රේක්ෂකයින් බුද්ධිමත් යයි බොහෝ දෙනා පවසයි. නමුත් කිව හැක්කේ ඉන්දියානුවා අප පසු කර බොහෝ දුරක් ගොස් ඇති බවයි. ඒ ක්රිකට් වලින්ම පමණක් නොවේ.
කළෙක අපේ ප්රේක්ෂකයාට විරාත් කොහොලිව පෙන්නන්ට බැරිව සිටියේය. නමුත් ඒ තත්වය සමනය වුයේ ඒකා, දිගට හරහට මුළු ලෝකයටම පහර දුන් නිසාය. ඔහු කදිම පිතිකරුවෙක් බව එකා-දෙන්නාගේ කටින් ඇහෙන්නට පටන් ගෙන ඇත. ඒ රික්තය පිරවීමට දැන් මුෂ්ෆිකර් පැමිණ ඇත. මේ ඔවුන් නොකියා කියන්නේ කුමක්ද ? විරාත්ගේ තැනට මුෂ්ෆිකර්ට පැමිණිය හැකි බවය. ක්රිකට් තරගයක ජය ගත හැක්කේ එක් කණ්ඩායමකට බව නොතේරෙන පිරිසක් ක්රිකට් වටා ගොණු වී තිබීම එම ක්රීඩාවේ අවාසනාවය. මා මුලින්ම ජාත්යන්තර තරගයක් නරම්බුයේ සරවනමුත්තු ක්රීඩාංගනයේදීය. ඒ ශ්රී ලංකාව සහ බටහිර ඉන්දීය කණ්ඩායම් අතරය. ඒ කාළයේ ප්රේක්ෂකයින්ගෙන් වැඩි පිරිස මුහුකුරා ගිය පිරිසකි. කමිසය යට කර, හත-අටට නැමූ පත්තරයක් අතැතිව සිටි පිරිසකි. කෑකෝ ගැසිලි නැත. හොඳ පහරක් ගැසූ පසු අත්පොලසන් දෙති. එය කාගේ පිත්තෙන්දැයි ඔවුන් සිතන්නේ නැත. පන්දු යැවුවද, පන්දුව රැක්කද එසේමය. කුකුල් කේන්ති කාරයෝ සිටියේ නැති තරම්ය.
ඇද ප්රේක්ෂකාගාරය එයත් සංගා සැසඳීමේදී කානිවල් පිටියක තත්වයකි. බොහෝ දෙනා එන්නේ ෆන් ගන්නය. අරක්කු, බියර් වල සිට ගංජා සිගරට් තොග වශයෙන් ගෙන එති. ඒවායේ ශක්තිය කාගේ හෝ පිටින් යැවීමට සුදානම් වෙති. මෙසේ ගියහොත් ජේ.ආර්. ජයවර්ධන ජනාධිපති තුමා ජපානයට දුන් සිත්ගත් කියමන වෙනුවට, "ලෝකෙට පරකාසේ - ගෙදරට මරගාතේ' කියමන නොබෝ දිනකින අසන්නට ලැබෙනු ඇත.
මෙම තරගාවලියේ තරග කිහිපයක් සඳහා මටත් ආරධානා ලැබුණා. ඒ වායු සමනය කළ වීදුරු කාමරයක් තුළ සිට තරගය නරඹන්න. නමුත් මගේ මාධ්ය මිතුරෙකු මා ක්රීඩා ලෝලීන් අතරට කැඳවාගෙන ගියේ, වැඩි සතුටක් ඒ ඝෝෂාව තුළ විඳිය හැකි බව පවසමින්. නමුත් මා පුද්ගලිකව කිසිදු ඝෝෂාවක් ප්රිය කරන්නේ නැහැ. ඉතිං යුහුසුළුව ඔහු පසුපසින් මමත් වැටුණා. ප්රේමදාස ක්රීඩාංගනයෙහි ඇති පාරවල් ඔහු අතැඹුලක් මෙන් දනියි. එනිසා ඔහු පසුපස මා ගමන් කළේ එන්ජිමට සවි කළ දුම්රිය මැදිරියක් ලෙසයි.
මේ වනවිටත් තරගයේ ඕවර කිහිපයක් යවා තිබුණා. එම ලකුණු පුවරුව සහ ඒ වනවිට යවමින් තිබුණ පන්දුවාරය දෙස බැලු විට මට පසක් වුයේ මෙය පන්දු යවන්නන් ගේ තනතීරුවක් බවයි. වඩාත්ම දඟ පන්දු යවන්නන්ට උචිත එකක් වේදෝ යන සැකය වඩාත් තහවුරු වුයේ, ශ්රී ලංකා කණ්ඩායමේ පන්දු යවන්නන්ගේ නම් දුටු විටයි. ඒ පෙර තරගයේ ක්රීඩා කළ සුරංග ලක්මාල් වෙනුවට අමිල අපොන්සු යොදවා තිබූ නිසයි. එය වඩාත් තහවුරු වුයේ, මේ තරගාවලියේ තමන්ගේ පළමු තරගය ක්රීඩා කරන, බංග්ලාදේශයේ වඩාත් අත්දැකීම් බහුලම ක්රීඩකයා වූ ෂකීබ් අල් හසන් ධනුෂ්ක දවා ගත් මොහොතේදීයි.
අප ඉතා අසරණ අඩියකට මුලින් ඇද දමන්නට නැගී එන බංග්ලාදේශ ක්රීඩකයින් සමත් වුවද, සනත් ජයසුරියගේ ක්ලෝන පිටපත ලෙස කවුරුත් සලකන කුසල් ජනිත් සහ තිසර ඔවුන්ගේ ඒ සිහිනය බිඳ දමමින්, තරගකාරී ලකුණු 160ක ඉලක්කයක් බෙන්ගාලි කොටි පැටවුන්ට ලබා දුන්නා. තරගයේ අවසන් මොහොතේ අප උන්නේ රුපවාහිනි තිරයක් ක්රියාත්මක වන වෙනත් ස්ථානයක. මෙම තරගය පුරා ඔබ-මොබ ඇවිදිමින් එක්තරා අයුරක නිරීක්ෂණය චාරිකාවක නිරත වූ මාත් මගේ මිතුරන් දෙදෙනාත්, ක්රිකට් තරගයක් තුළ තිරය පිටුපස සිදු වන දේ දැක ගත්තා. මට ඒ පිලිබඳ පෙර අත්දැකීම් තිබුනද, මගේ මිතුරු ඉන්දිකට මාධ්ය කුටියෙහි අත්දැකීම් තිබුණේ නෑ. මා ඒ වනවිට 2013 "රෙඩ්බුල් කැම්පස් වර්ල්ඩ් කප් " තරගාවලිය පුරා ප්රේමදාස ක්රීඩාංගනයේ මාධ්ය කුටියෙහි අත්දැකීම් ලබා තිබුණා.
අපගේ ඉලක්කය හඹා ගිය බංගලි පිතිකරුවන් බොහෝ දෙනා අසරණ කරමිනි අවසන් තරගය නියෝජනයේ සිහිනය වෙත කෙමෙන් කෙමෙන් -කෙමෙන් ශ්රී ලංකා කණ්ඩායම ලඟා වන ලකුණු පහළ වුණා. නමුත් මා නිතරම පැරණි ලකුණු පුවරුව වෙත නෙත් යොමා සිටියා. ඒ ඩක්වර්ත් - ලුවිස් ඉලක්කය සටහන් කරන ස්ථානය දෙස. ඕනෑම ක්රිකට් තරගයක ජය කාට හිමිවිය හැකිදැයි මා දැන ගන්නේ, මේ ඉලක්කය දෙස බලා සිටීමෙන්. මා එදෙස බලා සිටින්නට විශේෂ හේතුවක් තිබුණා. ඒ එදින සවස රජයේ වාරණයෙන් නිදහස් වූ ෆේස්බුක් අඩවියේ එදින සවස කාලගුණය ගැන දක්වා තිබූ අනාවැකිය සහ අප ක්රීඩාංගනය වෙත ලඟා වත්දී එයට ඉහළින් ඇති අහස ගණ වලාකුළින් වැසී තිබූ නිසා. එය පන්දුව දෝලනය සඳහා වාසියක් විය හැකි බව ක්රිකට් විශාරදයන්ගේ මතයයි. නමුත් පෙර දිනයේ විකට්ටුව දෙස බැලු අපගේ විශාරදයින් එය සුපුරුදු මන්දගාමී තනතීරුවක් ලෙස සිතන්නට ඇති. එය පිතිකරුවන්ට වඩාත් යෝග්ය තනතීරුවක් බවත්, ශ්රී ලංකා කණ්ඩායම ලකුණු 25-30 අඩුවෙන් ලබාගත් බවත්, තරගය අවසානයේ මාධ්ය ඇමතු තිසර පෙරේරා පැවසුවා. එය යම් ආකාරයක සත්යයක්. අපගේ පළමු කඩුලු පහම ලකුණු 41කට පූජා කර තිබු අවස්ථාවක ප්රේක්ෂකයෙකු වූ මා සිතා ගත්තේ, මෙය වඩාත් පන්දු යවන්නන්ට යෝග්ය තනතීරුවක් බවයි. ඒ මොහොතේ අප ලකුණු සීයක් ලබා ගතහොත් ඇති යයි මා මිතුරා සමග පැවසුවා.
මගේ මතකය නිවැරදි නම් බංගලිදේශ ඉනිමේ දොළොස් වන ඕවරය ක්රියාත්මක වන මොහොතේ, සුදු ටීෂර්ට් කරුවන් පිරිසක් ක්රීඩාගාරය දෙසට දිවගෙන එනු දුටුවා. ඒ ක්රීඩාංගනයේ සේවකයින් බව පසුව වැටහුණා. ඔවුන් දිව ආවේ හදිසි වැසි පතිත වීමකදී තණතිල්ල ආවරණය කිරීමේ අරමුණින්. මාලිගාවත්ත අන්තයේ ඇති විදුලි ආලෝක පුවරුව දෙසින් ඒ වනවිටත් මල් තුහිනයක ලකුණු පැහැදිලිව පෙනුණා. මා නැවතත් ලකුණු පුවරුව දෙස බැලුවා, ලබා ගත යුතු ලකුණු ගණන 82 ක් එහි සටහන් වී තිබුණා. ඒ කඩුලු දෙකක් දැවී ඇති මොහොතක. නමුත් ඒ වනවිට බංග්ලාදේශ පිතිකරුවන් ලකුණු දෙකක් ඉදිරියෙන් සිටියා. ඒ මොහොතේ තරගය අත් හිටවුවා නම් අවසන් තරගය සඳහා යන්නේද බන්ගලින්. ඔවුන් ඒ පිලිබඳ අවධානයකින් සිටිනා බව පසක් වුවත්, තුන් වන කඩුල්ල ඒ මොහොතේ දැවී ගියේ මගේ සිතට අස්වැසිල්ලක් එක් කරමින්. මන්ද දැවී යන හැම කඩුල්ලක් සඳහාම මේ ඉලක්කය ඉහළ අගයන් වෙත පියඹා යන නිසා. එයින් පසු එකින් එක කඩුලු වැටෙන විට අදනම් වාසිය අපට යයි අප කථා වූ වාර ගණන මතක නැත. ඒ තරමටම එහි වූ අයගෙන් බහුතරයකට ඕනෑ වී තිබුණේ ඒ ප්රතිඵලය දකින්නයි.
අප මේ තරගය නැරඹුවේ බී කොටසේ ඉහළ මාලයේ සිටයි. එයට තරග කදිමට දිස් වන තැනක්. එය පිහිටා තිබුණේ බංගලිදේශ ක්රීඩාගාරයට මදක් ඔබ්බෙන්. තරගයේ අවසන් භාගය තීරණාත්මක මෙන්ම, මතභේදාත්මක එකක් බවට පරිවර්තනය වී තිබුණා. ඒ වනවිට තරගයක් අතරමැද නවතිනවා හෝ තාවකාලිකව නවතිනවා මා දැක තිබුණේ 1996 ලෝක කුසලානය සහ ඔස්ට්රේලියාවේදී මුරලි පන්දුව දමා ගසන බවට චෝදනා කළ දිනයේදීයි. තවත් ආසන්න අවස්ථා කිහිපයක් නොතිබුණා නොවේ. නමුදු වඩාත් මතකයේ රැඳුනු තරග දෙක ඒවාය. ඒ ජාතියක් ලෙස අප විදේශයන් හී අසරණ වූ මොහොතක, පුංචි දිවයිනක සිට පුංචි රුපවාහිනී තිරයක් ඉදිරිපස සිටින පුංචි මිනිසෙකු ලෙසින් වූ නිසාය. නමුත් මා අද සියැසින් මේ දේවල් දකින්නට එක් අතකින් වාසානාවන්ත වන ගමන් තවත් අතකින් අවාසනාවන්ත වුයේ දෛවයේ සරදමක් නිසා විය යුතුය. නමුත් විදෙස් බිමක අපේ ජාත්ය අසරණ වන්න-වන්නම ශක්තිමත්ව නැගිටිමින් ලෝක කුසලානය තම රටට ගෙන එන්නට ධෛර්යය අපට හිමි විය. මේ මොහොතේ සිදු වෙමින් පවතින්නේ ඉතිහාසය නැවත නැවතත් ලියවෙනවා යනුවෙන් කෙරෙන ප්රසිද්ධ කියමන සත්ය වීමක්දෝයි අද මට සිතෙයි.
1996දී ඉන්දියාව සමග පැවති අවසන් පූර්ව තරගයේදී අපේ ක්රීඩකයින්ට බෝතල් සහ ගල්මුල් වලින් දමා ගසා ක්රීඩාංගනය ගිනිබත් කළ ඉන්දීය ප්රේක්ෂකයින් ඉතිහාසයේ නොමැකිය හැකි කළු පැල්ලමක් සටහන් කළ වග නොදන්නෙක් නැත. ඒ තරගයට එවකට නාකත්වය සැපයු වමතින් පන්දුවට පහරදෙන දඩබ්බරයා යලිත් ගෙදර ආවේ කුසලානය රැගෙනය. මෙහි මා සඳහන් කළ දෙවෙනි තරගයේදී හුරුබුහුටි දකුණත් පිතිකරුවෙකු තම සගයාට සිදු වූ කෙනෙහිල්ලට ශතකයකින් එංගලන්තයට සංග්රහ කර ජයග්රහණය තම කණ්ඩායමට නතු කර දෙන්නට සමත් විය. ඒ අපේ මහේලය. මෙදා දකුණතින් බැට දෙන්නා සහ අපේ මහේල අතර ඇත්තේ පිතිකරණයේ සමානත්වයක් පමණකැයි මට සිතේ. මන්ද මහේල යනු නිහතමානීත්වයේ ප්රතිමූර්තියක් නිසාය. ඒ පිලිබඳ මට පුද්ගලික අත්දැකීම් පවා තිබේ. මේ හුරුබුහිට දකුණත් පිතිකරුවා වෙනුවෙන්ද මෑතක් වනතුරු මගේ සිතේ තිබුණේ සමාන ලෙන්ගතු කමකි. නමුත් පහුගිය දින කිහිපය තුළ ඔහු මගේ ඒ සිතුවිල්ල ගඟට කපන ලද ඉණි සේ පා කර හැර දැමීය.
මේ වනවිට තරගය නරඹමින් සිටි මා තවත් දෙයක් නිරීක්ෂණය කර, මා මිත්ර ඉන්දිකගේ කණට කර කීවේ නිතර තරග නරඹන ඔහුද මවිතයට පත් කරමිණි. ඒ "අද මුස්ලිම් අය මැච් එක බලන්න ඇවිත් නෑ නේද මචංගෙන්" යන වගන්තියෙනි. ඔහුද වටපිට බලා එය අනුමත කළේ, මා අනුව යමිනි. ටිකට් ඇතත්-නැතත් මුස්ලිම් පුරවරයක් මද තිබෙන ඛෙත්තාරාමයට කඩා වදින නොහික්මුණු කොලු කුරුට්ටන්ගේ අඩුවක් අද ඇතැයි බැලු-බැල්මට පෙනෙන නිසාය. වෙනදා නොයෙකුත් දේ ඉල්ලා සිටිමින්, නිතර ඔබ -මොබ යමින් දෙස් - විදෙස් ප්රේක්ෂයින්ට සැබෑ වදයක් වන් මුස්ලිම් බහුතරයක් සහිත කොලු රෑන හිතා-මතාම මෙහි නොපැමිනියාද, නැතිනම් පල්ලියෙන් නිකුත් කළ නිවේදනයක් නිසා වැඩි ආරක්ෂාවට ඔවුන් මෙහි නැතිද යන ප්රහේලිකාව අපේ සිත් වල ඉතිරි කරමිණි.
පසුගිය දින කිහිපයේ කන්ද උඩරට ඇති වූ, සිද්දියත් සමග රට පුරා ඇවිලෙන්නට ගිය, මුස්ලිම්-සිංහල කෝලාහලය අළු-යට ගිණි තත්වයකින් සමයන වත්දී, එයට වෙනත් අතකින් සමාන සිදුවීමක් ක්රීඩාංගනය තුළින් මතු වුවහොත් එය අවසානාවන්ත තත්වයකි. දශක තුනක් තිස්සේ ත්රස්තවාදයේ අත්දැකීම් සමුදායට සමු දී වසර දහයක් වන්නට මත්තෙන්, තවත් අතකින් මේ සුන්දර දිවයිනේ සිටින ගුණදම් සපිරි සුන්දර මිනිසුන්ට, ලෝකයා විසින් ඇඟිල්ල දිගු කරමින් සිටින මොහොතක, පනින රිලවුන්ට ඉනිමං බඳින සිදු වීමක් මිත්රත්වයේ ප්රතිමූර්තිය ලොවට පෙන්වන ක්රිකට් පිටියෙන් මතු වුවහොත් ? එය මාගේ සිතේ ඒ මොහොතේ රැව්-පිළිරැව් දුන් සිතුවිල්ලයි. එම යුද්ධය පවතින කාළයේ පවා අප ක්රිකට් තරග නරඹන්නට ක්රීඩාංගනයට ගොස් තරග නරඹා ඇත. නමුත් ඒ මෙතරම් පහසුවෙන් නොවේ. ලී පෙට්ටි ආවරණයකට දමා සියොළඟ අත ගෑමෙන් පසුව සියළු දෙනා ඇතුලත් කරගත් ඒ අතීතය මොහොතකට මගේ සිතේ මැවිණි. අප රට ක්රිකට් තරගයක් පවත්වන්නට සුදුසුකම් නැති රටක් යනුවෙන් අවලාද නගමින් කැන්ගරුවන් සහ බටහිර ඉන්දීයයන් පවසත්දී අපේ අසල්වැසි ලොකු අයියාලා දෙදෙනා අත්වැල් බැඳ ගනිමින් මෙතැනටම ඇවිත් අපට අත්වැල් සැපයු තරගය, ඛෙත්තාරාම අන්තයේ ලෝන්ග් ඕන් කළාපයේ සිමෙන්ති පඩියක සිට නරඹන්න මා හා එකතු වුයේ කල්මුනේ උපත ලබා මා හා බැංකු සේවයට එක්වූ මගේ හිතවත් සගයා වූ රියාජ්ය. රටෙහි ඇවිලෙන ගිණි කෙසේ වෙතත් අපේ බැඳීම් නම් එලෙසමය. අපටනම් මිනිසුන් කවුරුත් එකය. ඔබ පිළිකා රෝහලට එක් දිනක් ගියානම් පසක් කර ගන්නේ මේ සත්යය. එය වෙනම කතාවකි.
නාගීනා නැටුමක් අරභයා කෙරෙන අළු යට ගින්දරක්, මේ කණ්ඩායම් දෙක අතර සති කිහිපයක සිට බෙන්ගාල බොක්කේ ඇති අඩු පීඩන තත්වයක් මේ දිවයිනට ගාලා එන්නා සේ ගලාගෙන ඇවිත් තිබේ. බංගලි දේශයේ පැවති තරගයක් අවසාන මේ නැටුම පෙන්වූ අපේ ධනුෂ්කට යම් දඩයක් ගෙවන්නට සිදු විය. මෙහි ආ පසුත් මේ නැටුම් කෙරුවාව අවසන් නොවිණි. යූ ටියුබ්/ෆේස්බුක් හරහා මුෂ්ෆිකර්ලාගේ මුහුණු එබූ වීඩියෝ හුවමාරු විය. මා අසල සිටි බීමත් ප්රේක්ෂකයින් මුෂ්ෆිකර් පිටියට පිවිසෙන විට නයා, කොටා, වැනි වචන පමණක් නොව තිත්ත කුණුහර්පයනේ පවා ඔහුට බැණ වැදිණි. ඒවා ඔහුට ඇහුණේ නැත. එමගින් එම ප්රේක්ෂකයින් පෙන්වා දුන්නේ ඔවුන්ගේ නොහික්මුණු කම නොවේද? තමා වටේ සිට මේ තරගය නරඹන මේ රටේ යුවතියන් කී දෙනකු ඉදිරියේ මේ වාග් මාලාව මුදා හරියාදැයි ඔවුන් සිතුවාද? මටනම් ඔහු තවත් දක්ෂ පිතිකරුවෙකු සහ කඩුලු රකින්නෙකු පමණක් ලෙසම පෙනිණි. ඔහු පෙර කළ කී දෑ වළින් මතක තිබෙන්නේ, 215ක් පන්දු 120ක් තුළ එලවූ ඔහුගේ අපූර්ව පිති හරඹය පමණි.
"වෛයිරයෙන් වයිරය නොසන්සිඳේ" යන බුදු වදන, ජපනාට පවසා ලෝකප්රකට වුයේ අපේ රටේම හිටි ජනපතිවරයෙකි. ශ්රී දළදා මාලිගාවට, ජය ශ්රී මහ බෝධියට ප්රහාර එල්ල කර ප්රකෝප කරවන්නට බැරි, හික්මුණු ජාතියක්, පොඩි නයි පාරකින් කළඹන තත්වයකට ආවේ කෙසේද ? මේ අප්රසන්න ජවනිකාව අවසන් කර ක්රීඩාගාරයට එන බංගලි ක්රීඩකයින් වෙත ක්රීඩාගාරයේ සිටි අපේ වීරයන් මගේ ජීවිතයට මා අසා නැති නොසරුප් වචන ගංගාවකින් සංග්රහ කළා පමණක් නොව, වතුර පිරවූ බෝතල් වළින්ද දමා ගසන ලදී. එම පහරකින ඔවුන්ගේ ළේ බිඳක් හෙලවිණි නම්, එහි වාසිය ලබා ගන්නේද ජීනීවා මානව හිමිකම් කවුන්සිලයට ගොස් සිටින පුල්ලි නැති කොටින්ම බව නොකිවමනාය.
අද ඔවුන් කළ දේ ගැන ෆේස්බුක් පුරා පොස්ට් දමන මගේ හිතවතුන් එහි සිටියානම් මා පත්වූ ලැජ්ජාවට ඔවුන්ද පත්වනු නියතය. මෙවැනි ක්රියා වලට මින් පෙර ප්රසිද්ධියක් ඉසිලුයේ අසල්වැසි ඉන්දියාවය. එග් ෂැම්පු බිත්තර වළින් වෙන්කර හඳුනා ගත නොහැකි තත්වයේ සාක්ෂර තාවයක් ඇති රටක එසේ වුවත්, 90%කට වැඩි සාක්ෂරතාවයක් හිමි බව ලොවට පාරම් බාන අපේ රටේ අයගෙන් එවැනි හැසිරීමක් බලාපොරොත්තු විය හැකිද? ලොවටම බුදු දහම බෙදන අපේ රටේ එවැනි අය සිටින බව ලෝකය හමුවේ තැබිය හැකිද ? එය එතැකින් නිම වූවානම් කම් නැත. ක්රීඩාංගනයෙන් එලියට බට, අපේම පිරිස් දෙකක් ගුටිබැට හුවමාරුවක් ඇල්ලූයේ එයට රුපවාහිනී කැමරා යොමු නොවූ නිසාද? මේවාට ෆෝන් කැමරාවක් වත් අල්ලාගන්නට තරම් මානසික තත්වයක් එතැනින් ගමන්ගත් සෙසු අය තුළ නොතිබූ නිසාද?
මිතුරනි අපට පිත්තෙන් පහර දුන් එකාට පිළිතුරු දිය යුත්තේ, පන්දුවෙනි. ඒ පිත්තෙවත් ඒකාගේ ශරීරයෙවත් වත් නොගටෙන්නට පන්දුව කඩුල්ල පිටුපසට යැවීමෙනි. ක්රිකට් යනු මහත්තුරුන්ගේ ක්රීඩාව බව අතීතයේ කියමනයි. වර්තමානයට එය කිසිසේත් ගැලපෙන්නේ නැති බව කවුරුත් පිළිගනී. ක්රිකට් ප්රේක්ෂකයින් හැසිරිය යුතු ආකාරය අපිට ඉගෙන ගන්නට සුද්දන් දෙසම බැලීමට සිදු වී තිබේ. ඒ එංගලන්තයේ සිටින සුද්දන්ගෙනි. ඒ අනෙක් රටවල සිටින සුද්දෝ සුදුම නැති බැවිණි. නටන්න බැරි එකාට පොළව ඇද බව අප අසා ඇත. අපේ ප්රේක්ෂකයින් ඉන්දියානුවන් තරම් වත් බුද්ධිමත් නැති බව පැහැදිලි වන්නේ, තරගය පරාද වූ විට දිනපු උන් හා ගේම ඉල්ලන්ට යාම නිසාය. ඉන්දියාවේ එවුන් නම් උන්ගේ එවුන්ගේ ගෙවල් අසල හනුමා වන්න්නම රඟ දක්වයි. ඒ අතින් අපේ ප්රේක්ෂකයින් බුද්ධිමත් යයි බොහෝ දෙනා පවසයි. නමුත් කිව හැක්කේ ඉන්දියානුවා අප පසු කර බොහෝ දුරක් ගොස් ඇති බවයි. ඒ ක්රිකට් වලින්ම පමණක් නොවේ.
කළෙක අපේ ප්රේක්ෂකයාට විරාත් කොහොලිව පෙන්නන්ට බැරිව සිටියේය. නමුත් ඒ තත්වය සමනය වුයේ ඒකා, දිගට හරහට මුළු ලෝකයටම පහර දුන් නිසාය. ඔහු කදිම පිතිකරුවෙක් බව එකා-දෙන්නාගේ කටින් ඇහෙන්නට පටන් ගෙන ඇත. ඒ රික්තය පිරවීමට දැන් මුෂ්ෆිකර් පැමිණ ඇත. මේ ඔවුන් නොකියා කියන්නේ කුමක්ද ? විරාත්ගේ තැනට මුෂ්ෆිකර්ට පැමිණිය හැකි බවය. ක්රිකට් තරගයක ජය ගත හැක්කේ එක් කණ්ඩායමකට බව නොතේරෙන පිරිසක් ක්රිකට් වටා ගොණු වී තිබීම එම ක්රීඩාවේ අවාසනාවය. මා මුලින්ම ජාත්යන්තර තරගයක් නරම්බුයේ සරවනමුත්තු ක්රීඩාංගනයේදීය. ඒ ශ්රී ලංකාව සහ බටහිර ඉන්දීය කණ්ඩායම් අතරය. ඒ කාළයේ ප්රේක්ෂකයින්ගෙන් වැඩි පිරිස මුහුකුරා ගිය පිරිසකි. කමිසය යට කර, හත-අටට නැමූ පත්තරයක් අතැතිව සිටි පිරිසකි. කෑකෝ ගැසිලි නැත. හොඳ පහරක් ගැසූ පසු අත්පොලසන් දෙති. එය කාගේ පිත්තෙන්දැයි ඔවුන් සිතන්නේ නැත. පන්දු යැවුවද, පන්දුව රැක්කද එසේමය. කුකුල් කේන්ති කාරයෝ සිටියේ නැති තරම්ය.
ඇද ප්රේක්ෂකාගාරය එයත් සංගා සැසඳීමේදී කානිවල් පිටියක තත්වයකි. බොහෝ දෙනා එන්නේ ෆන් ගන්නය. අරක්කු, බියර් වල සිට ගංජා සිගරට් තොග වශයෙන් ගෙන එති. ඒවායේ ශක්තිය කාගේ හෝ පිටින් යැවීමට සුදානම් වෙති. මෙසේ ගියහොත් ජේ.ආර්. ජයවර්ධන ජනාධිපති තුමා ජපානයට දුන් සිත්ගත් කියමන වෙනුවට, "ලෝකෙට පරකාසේ - ගෙදරට මරගාතේ' කියමන නොබෝ දිනකින අසන්නට ලැබෙනු ඇත.
ඒ වෙබ් අඩවියේ මෙය ඵල නොවුවොත් මා කියවන ඔබට වෙන අසාධාරණයකි.
Thanks for your post. I think two ground umpires are partly to blame for this incident. That doesn't mean Bangali's are correct. If umpires call the second ball a 'No Ball' due to it's height, this incident may not have happened. Even the previous delivery was close.
ReplyDeleteSince we treat Arjuna as a hero during the Ross Emersion/Murali no ball incident in Adelaide oval in 2006, we have no right to criticize Bangladesh. While Arjuna show his knowledge and maturity in that incident, Bangladesh players show the whole world their immaturity and mannerlessness.
By the way, can you remember, Mahela was run out for 10 or 11 in that match and it's not given(and refuse to consult the third ump)by good old Ross Emerson??
I think more than partly they are guilty being Sri Lankans. At 1st instance they should have pointing the shoulder & 1 to the bowler, bastman facing the ball & scorer.
DeleteWe cannot look at the game emotionally. There are people who look at it so. If so no real conclusion could be made. Love to see compliments for these kind of different views. Maturity & Respect are things you could gain with the time. Not the ability alone. That's why Hathurusinghe banned Shakib for one year during his tenure as Coach. Because without discipline, no success.
To be honest, I can't exactly remember run out issue. I too was emotional on that day.
"කෑකෝ ගැසිලි නැත. හොඳ පහරක් ගැසූ පසු අත්පොලසන් දෙති. එය කාගේ පිත්තෙන්දැයි ඔවුන් සිතන්නේ නැත. පන්දු යැවුවද, පන්දුව රැක්කද එසේමය. කුකුල් කේන්ති කාරයෝ සිටියේ නැති තරම්ය"
ReplyDeleteඅපි එහෙම අත්පොළසන් දෙන්න ගියොත් වලියක් තමයි ඉතිං!!!!!!!!
ක්රිකට් ඊයා බං
ReplyDeleteක්රිකට් ගැනනං මගේ එච්චර කැමැත්තක් නැත.
ReplyDeleteඅර එග් ෂැම්පු බිත්තර කතාව අදමයි ඇහැව්වෙ.
ඕක වුණේ ඉන්දියන් හමුදාව ලංකාවේ හිටපු කාළයේ. ඒ හමුදාවට වඳුරු හමුදාව කියලත් අපේ අය කිවුවා. එයාලා තමයි, බිත්තර රූපය දැකලා එග් ෂැම්පු බීලා තිබුණේ.
Deleteහොද පොස්ට් එකක්..අපි ඉතින් ක්රිකට් ගැන අහන්නෙ උබෙන් නෙ අයියන්ඩි..
ReplyDeleteබෙන්ගාල බොක්කේ අජීරණය ටිකක් පරණයි
ReplyDeletehttp://www.dailymail.co.uk/indiahome/indianews/article-3146440/Bangladesh-not-handling-recent-cricket-success-dignity.html
Sudeeka,
ReplyDeleteYour blog is unable to read. no "elapili", "ispili", "paapili". can you check? this happened after i done the new windows 10 update. any solution ?
වැදගත් ලිපියක් එත් ඔවුන් හතුරුසිංහ ට පාඩමක් කිය දෙන්න උත්සහා කිරීමක් දකිනවා..ඒක පිත්තෙන් පන්දුවෙන්ම පමණක් කරා නම් අගය කල යුතුයි..එත් ඊට ඒහා ගිහිං පිටය තුල හැසිරිමද අප්රසන්නයි..
ReplyDelete