මම කියවපු හොඳම පොත් දහය .......... Ten of most favorite books I read ........

කියවපු පොත් වලින් දහයක් තෝරන එක හරිම දුෂ්කර කාර්යයක්. මම අද ඒ දහය ලැයිස්තුගත කළා. එතකොට තමයි මට තේරුණේ මම කැමති මොන වගේ පොත් වලටද කියලා. පොදු ලක්ෂණ තමයි පරිවර්තන, සැඟවුණු ජීවිත වටා ගෙතුණු ඒවා වීම. මේකෙන් කියන්නේ නෑ මම ලංකාවේ රචකයන් ලියපු පොත් වලට අකමැතියි කියලා. නමුත් ජීවිතයට බලපෑමක් එල්ල කල, කියවීමෙන් පසු යලි යලිත් සිහිපත් වන, පොත් දහයක් තමයි මම තෝරා ගත්තේ.අවසාන වශයෙන් කියවපු පොතේ නම මතකයට එන්නේ නෑ. පොත ගැන පොඩි සටහනකුත් තබන්නම්.ඒකට පදනම් වෙලා තියෙන්නේ ඉන්දුනීසියාව. ජපනුන් එම ප්‍රදේශය යටත් කරගෙන සිටි කාලයේ හිඟන්නෙක් ලෙස සැඟවුණු ජීවිතයක් ගත කල හාමු කෙනෙකුගේ කතාවක්. මා අමතක නොවන ස්ථානයක නමක් එහි සඳහන් වෙනවා. ඒ තමයි කරන්ජතී දිස්ත්‍රික්කය. මේ දවස් වල තවත් රසවත් පොතක්(ජීවිත කතාවක්) කියවාගෙන යනවා. එය මෙහි සඳහන් කරන්න බෑ. මම කියවලා ඉවර නැති නිසා.

මනුතාපය

වික්ටර් හියුගෝ විසින් රචිත ද ලේ මිසරාබ්ල කියන ප්‍රංශ කෘතිය ලෝකයේ භාෂාවන් බොහෝ ගණනකට පරිවර්තනය වෙලා තියෙනවා. සිංහලට මෙය පරිවර්තනය කලේ අයි.ඇම්.ආර්.ඒ. ඊරියගොල්ල මැතිතුමා. ඒ පොත සාමන්‍යපෙළ නිර්දිෂ්ඨ ග්‍රන්ථයක් වශයෙන් තිබුණා. නමුත් හත්වෙනි පන්තියේ ඉන්නකොට මට මේ පොත අරන් දුන්නේ පාලිත අයියා. පාලිත අයියා ගැන බ්ලොග් පොස්ට් එකක් ලියන්නම්. ජනවර්ජන කියන චරිතය ගැන පුදුම අනුකම්පාවක්මේ පොත කියවත්දී ඇති  වෙනවා.

 

හඬනු මැන නිදහස

http://books.lk

 Cry Freedom නමින් දකුණු අප්‍රිකානු පුවත් පත් කතෘ වරයෙකු වන ඩොනල්ඩ් වුඩ්ස් මෙහි මුල් කෘතිය රචනා කළා. මේ පොත සිංහලට පරිවර්තනය කල සුනිල් මාධව ප්‍රේමතිලක මහතාට ඔහුගේ අත්දැකීම් උපකාරී වෙන්න ඇති එය එතරම් තාත්විකව පරිවර්තනය කරන්න. ස්ටීව් බිකෝ කියන දකුණු අප්‍රිකානු නියම නිදහස් අරගලය මෙහෙයවපු පුද්ගලයාගේ ජීවිත කතාව මෙය බව කිව්වොත් නිවැරදියි.මෙහි චිත්‍රපට මා සතුව තිබුණා. චිත්‍රපටය අපේ හිතේ ඇඳුන චිත්‍රය තරම් සාර්ථක නෑ. මට මේ පොත බලන්න දුන්නේ මගේ නංගි.

http://books.lk

වෘක්කයන් අතර නග්නව

මෙහි චිත්‍රපටයත් මා මෑතකදී නැරඹුවා. එය සාර්ථක එකක්. බෲනොස් ආපිට්ස් විසින් රචිත මේ පොත සිංහලට පරිවර්තනය කලේ සිරිල් සී. පෙරේරා මහතා. මේකේ බොහෝ චරිත අතර පිපිග් කියන නම මට අදටත් මතකයි. නාසි වදකාගාරයක්, සහ ඉන් පැන ගොස් දිවි ගලවාගන්නා හිරකරුවන් පිරිසකගේ අනුවේදනීය කතාපුවතක් මේකට පසුබිම් වෙනවා.

 Around the World in Eighty Days

ප්‍රංශ රචකයෙකු වූ ජූල්ස් වරන් විසින් රචනා කල මෙම පොතේ ඉංග්‍රීසි පිටපතම කියවන්න අවස්ථාවක් ලැබුණා. මෑතකදී මෙය නරම්බන්නද අවස්ථාවක් ලැබුණා. මෙහි කථානායක චරිතය ෆිලියාස් ෆොග් සහ ඔහුගේ ඉතාලි කෝකියා පසපැටු අමතක වන්නේ නෑ. විශේෂයෙන්ම පසපැටුගේ චරිතයට පණ පොවන්නේ මා ප්‍රිය කරන නළුවෙකු වන ජැකී චෑන්.
මේ කතාවේ එක සිත් ගත තැනක් තමයි, ෆිලියාස් ෆොග් මහතා දිනපතා එක්තරා නිශ්චිත පියවර ගණනක් මතයේ තබා ගනිමින්


ඇටමැස්සා

  

 සොඳුරු දඩයක්කරුවාආඥාදායකයා (බොහොම ස්තුතියි ප්‍රියංක/කා කුලතිලක නිවැරදි කිරීමට) නමින් හඳුන්වන සුගතපාල ද සිල්වා මහතා පරිවර්තනය කල අපූරු කෘතියක්. මෙය එතැන් ලිලියන් වොයිච් විසින් රචනා කොට තිබෙනවා. මෙයට පසුබිම් වන්නේ ඉතාලිය. පාද්රේ කියන චරිතය අදටත් මට අමතක වන්නේ නෑ. තමන්ට විරුද්ධව තමාම ලියන අමුතුම කලාවක් මම දැක්කේ මෙතනින්. පසුව ඉන්දියාවේ අගමැති වූ නේරු තුමාද, ඔහු පිලිබඳ විවේචන පත්තරයට ලියා තිබෙනවා.

ගෝරා

 මම කවුද කියා මම මගෙන්ම විමසා ගත්තා ගෝරා පොත බැලීමෙන් පසු. කෙනෙක් ජාතිවාදයනේ අන්ද වන්නට පෙර කියවිය යුතු පොතක්. මෙය රබීන්ද්‍රනාත් ටාකූර් විසින් රචිතයි. මෙය සිංහලට නගන්නේ චින්තා ලක්ෂ්මි සිංහආරච්ච්චි මහත්මිය විසින්. සමස්තයක් විදියට ඇය පරිවර්තන සියල්ලටම මා කැමතියි. අපූගේ ලෝකය, අපරාජිත ජීවතයක්, ශ්‍රීකාන්ත සහ රාජලක්ෂ්මි, ගෝදානය.

අර්ජුන්

 මෙය මා කියවූ කතා අතුරින් හාස්‍යය මුසු වූ ඉතා සැහැල්ලුවෙන් කියවිය හැකි පොතක්. මෙහි කථානායකයා වන අර්ජුන්ගේ හිසට පොලු පහරක් වදිනවා. ඉන් පස්සේ සිහිය ආ විට ඔහු මෙහෙම කියනවා "මගේ නම අර්ජුන් රායි චෞද්රි. හයිඩ්‍රජන් අණු දෙකකට ඔක්සිජන් අනුවක් එකතු වුණාම හැදෙන්නේ ජලය. කාබන් අනුවකට ඔක්සිජන් අණු දෙකක් එකතු වුණාම හැදෙන්නේ කාබන් ඩයොක්සයිඩ්......". මෙය රචනා කරන්නේ සුනිල් ගංගෝපාධ්‍යාය නැමැති ඉන්දියානු ලේඛකයායි. සිංහලට නැගෙන්නේ ගාමිණි විජේතුංග මහතායි. ඒ ගැන හොඳ විචාරයක් තියෙනවා සිළුමිණ පත්තරේ. 

මළගිය ඇත්තෝ සහ මළවුන්ගේ අවුරුදු දා

yasanathsithuwili.blogspot.com

 මෙම පොත්දෙක රචනා කරන්නේ මහාචාර්ය සරච්චන්ද්‍රයන්. ජපානයට ගිය ශ්‍රීලාංකික චිත්‍ර ශිල්පියෙකුගේ කතාව එයින් විස්තර වනවා. නොරිකෝ දෙවෙන්දරා සං ප්‍රේම වෘතාන්තය හරිම අපූරු එකක්. මෙහි විස්තර වන නොරිකෝ ගේ පුරුද්දක් වන සවස දෙවෙන්දරා සමග කෝපි බොන්නට ගිය අවන්හල් වලින් එකතු කරන ගිණි පෙට්ටි මතකයට එන්නේ මා අවන්හල් වලින් දෙන සර්වියෙට් බොහෝ දුරන් රැගෙන යන පුරුද්දයි.

_____________________

 පොතේ නම හිස්තැනක් වශයෙන් තබන්න සිදු වන්නේ මට එය මතක නැති නිසා. මා කලින් විස්තර කල ඉන්දුනීසියාව ජපනුන් යටත් කොට ගත් අවධියේ සන්නාසි ජීවිතයක් ගත කරන වංශවත් පවුලක තරුණයෙකු ගැන විස්තර වන ත්‍රාසය පිරි කතාවක්. ඔහු අල්ලන්ට එන දේශීය සොල්දාදුවන් අපේ රටේ යම් යුගයක් සිහිපත් කරවනවා. මේ පොතේ නම, රචකයා හෝ පරිවර්තකයා මා දන්නේ නෑ. මගේ නිවසේ තිබූ මේ පොත මා දන්නා මහතෙකුට මමම ගෙන ගොස් දුන්නා. අද දුරකථන ඇමතුමක් දී ඔහුගෙන් ඒ ගැන විමසුවා සමහරවිට විස්තරයක් ලැබෙයි.

ගනඳුර

 මේ පොතෙත් රචකයා සහ පරිවර්තකයා දන්නේ නෑ. නමුත් මා කියවූ අපූරුම පොත් වලින් එකක්. ඉන්දියාවට සහ පකිස්තානයක්ට නිදහස ලැබෙන්න ආසන්න මොහොතක ශීක් සහ මුස්ලිම් අසල්වැසි ගම් දෙකක් පදනම් කරගෙන ලියවෙන පොතක්. කවුරුන් හෝ දන්නවා නම් මේ ගැනත් විස්තරයක් හොයා දෙන්න.

මෙතනට පස්සේ එන ලැයිස්තුවත් ඒ වගේමයි. 

රාජකාරී දිවියේ මට ලැබුණු ලොකුම අහියෝගය - II කොටස ...... The biggest challenge ever given in duties - Part II

ගුහා සමග අනුරාධපුර සහ පොලොන්නරුව ප්‍රාදේශික වලට අදාළ යාවත්කාලීන කිරීම සහ පුහුණුව ලබා දීමේ සංචාරය දවස් හතරකින් පමණ නිමා කළෙමු. මෙම සංචාරයේදී මා තේරුම් ගත එක් දෙයක් නම් ගුහ උපන්ගෙයි ලෝභයෙකු බවයි. ඒ අනුරාධපුරයේදී නවාතැන් සොයා හෙම්බත් වූ අකාරය සහ අවසානයේ අපගේ බැංකු මිතුරෙකුගේ නිවසේ ලගා ගැහීමට පෙර සැලසුමක් ඇතිව සිටි බව පසක් වීමෙන්ය. නවාතැන් සඳහා ආහාර පාන අවශ්‍යතා සඳහා රාජකාරි ස්ථානයෙන් යුගයට ගැලපෙන මුදලක් ගෙවූවත් බොහෝ දෙනෙකුගේ පරමාර්ථය වුයේ එම මුළු මුදලම ඊට වැය නොකොට යම් මුදලක් ඉතිරි කර ගැනීමය. අප කිහිප දෙනෙකුට මෙය ලැජ්ජාවට කාරණයක් විය. ගුහා සහ අපගේ තවත් සගයෙකු වෙනත් ගමනකදී වාහනයේම රාත්‍රිය ගත කල ආරංචියක් ඇති නිසා මා කලබයට පත් වී සිටියේය. මුළු අනුරාධපුර නගරයම පීරා හෝටල් 20ක් පමණ පරීක්ෂා කොට ඒවායේ කුමක් හෝ අඩුවක් කියා ඔහු පිටතට එයි. රාත්‍රී අට පසු වන විට එහි කිසිදු හෝටලයක කාමරයක් වෙන් කර ගැනීමට නොහැකි විය. අවසානයේදී පෙරකී මිතුරාගේ නිවසට හිස් අතින්ම ළඟා වීමට සැරසෙද්දී මා කඩයකින් කුමක් හෝ මිල දී ගත්තා මතකය.

පින්තූරය ගත්තේ : www.theguardian.com

මේ ක්‍රියාව නිසා මා ගුහා සමග පසුවූයේ මද අමනාපයකය. නමුත් කල් යාමේදී ගුහා සකසුරුවමින් මුදල් පරිහරණය කළේ  ඔහුගේ නැගණිය දීග දීම සඳහා දෑවැද්ද සැකසීම සඳහා බව තේරුම් ගැනීමට හැකි විය. 

ඉන්පසු අපට ඔහු ගැන ඇති වුයේ අනුකම්පාවකි. නමුත් එසේ සාධාරණ ප්‍රශ්නයක් නැති උපන්ගෙයි ලොභයන් කිහිපයක්ද අප අතර විය.

දමිළ සමාජයේ මේ දෑවැදී ක්‍රියාව තදින්ම ක්‍රියාත්මක විය. දොස්තරලාට, බැංකු සේවකයන්ට,අයියටයි ඉංජිනේරුවන්ට පෙර නියම කල මිලක් විය. ඒ අනුව ගුහාට ලැබෙන මුදල කීයදැයි අප විමසූ විට, මට හම්බ වෙන එක නංගිටයි, අක්කා බැඳපු මස්සිනාටයි දෙන්න වෙනවා යයි හේ පවසන්නේ නෝක්කාඩු මුහුණකිනි. 

"ඇයි අක්කා බැන්ද මස්සිනාට කලින ඩව්රිය දුන්නේ නැද්ද ?" යි අප විමසු විට,

"දුන්නා බං ඒත් ඒ කාලේ ලක්ෂ දොළහයි, දැන් නංගී බඳින මස්සිනාට විස්සක් දෙන නිසා, ඌට තව ලක්ෂ දෙකක් වත් ඕනේ කියනවා"

"ඌ යකාගේ මස්සිනා කෙනෙක්නෙ. මමනම් ඌට බම්බු ගහගන්න  කියනව. මට දීපං උගේ නම්බර් එක. මම කියලා දෙන්න"

"අනේ .... බං..... උඹ හදන්නේ අක්කව ආපහු ගෙදර ගෙන්නලා දෙන්නද?" යයි පවසන්නේ මද සිනහවක් මුවේ නගාගෙනය.

මිතුරාගේ නිවසේ නතර වුයේ සිකුරාදා දින රාත්‍රියේය. ඔහුගේ නිවාස පිටුපස ළිිඳ ළඟට ගොස් හොඳින් ඇඟ සෝදා ගත් මම ආපසු එන ගමනේදී අපගේ රියදුරා වූ ගඩාෆි හමු වී  

"අදවත් නා ගත්තොත් හොඳ නැද්ද ජිනේ"

"ඔයා නා ගත්තනේ, ඒ මදිද මගේ වැඩේ මම කර ගන්නම්"

"ඒ වුණාට අපි කොහොමද ඔයත් එක්ක එක කාමරේ නිදා ගන්නේ"

"ආ මහත්තයලාට තමයි බැරි. මගෙත් එක්ක ලොකු - ලොකු මහත්තුරුත් නිදා ගන්නවා"

"පේනවා - පේනවා නිදා ගත්ත බවනම්"

ජිනදාස හොඳින් ඇඟ පත සෝදා ගන්නේ එහෙමත් දවසක බව දන්නා නිසා මෙසේ පවසන්නේ ඔහු සමග කථාව ඉතා රසවත් නිසාය. ඔහු බොහෝ විට වචන පටලවා ගනී. දවසක්

"මහත්තයා අපේ ගෙවල් ළඟ ගෑනියෙක් වීසා කළා" යනුවෙන් පවසන කතාව තේරුම් ගන්නට අපට දින කිහිපයක් ගත විය. අප සිතා උන්නේ රට යන්න වීසා ගත් බවකි. නමු ඔහු අදහස් කර ඇත්තේ "සීසර්" නොහොත් සිසේරියන් සැත්කම ගැනය. ඔහුට කවුරුත් අමතන්නේ ගඩාෆි යනුවෙන් බව මා කලින් ලිපියේ සඳහන් කළා ඔබට මතක ඇතැයි සිතමි. ඒ ලාෆින් බුද්ධාගේ පෙනුමට සමාන ඔහුගේ තරබාරු ශරීරය නිසා පට බැඳුණුු නමකි. සාවාලායා, ධීවරයා, ඇනෝප්ලීස්, ආදී අලංකාර අන්වර්ථ නම් වලින් ඔවුන් ඇමතීම සෙසු රියදුරන් සහ අප පමණක් නොව, ප්‍රවාහන දෙපාර්තමේන්තුවේ නිලධාරීන්ගේ පුරුද්දයි.මේ නම් සාදා ගැනීමට පාදක වූ වෙනමම කතන්දර ඇත. ඒවා පසුදිනක හැකිපමණ ලියා තබන්නම්.

මා වඩාත්ම තැතිගැන්මකට පත්වුයේ පදවියට සහ කැබිතිගොල්ලෑවට ගමන් ගන්නා අවස්ථාවන්හීදීය. ඒ පදවියට යන ගමන බිම්බෝම්බ පිරි මාවතක් දිගේ ගමන් කරනවා වැනිය. දෙපස මීටර් 60ක් පමණ කැලය එළිි කර ඇත. මීටර් 100න් 100ට කුඩා බංකර් බැඳ ඇත. රාත්‍රී කාලයන්හිදී මේවායේ වෙඩි තබා ගැනීම් සිදු වේ. කොටින්ම සවස හයෙන් පසුව මේ පාර වසා දැමේ. බලන බලන තැන බිම්බෝම්බ පිපිරී ගිය වළවල් වසා ඇත. පැයට කිලෝ මීටර අසූවකට එහා වේගයකින් ජිනදාස වාහනය පදවයි. එය වළක වැටෙන සෑම මොහොතකම දැන් පුපුරා යනු ඇතැයි මගේ සිත කීරි ගැසෙයි. එවැනි තැනකදී මා දෑස් පියාගෙන ගමන් ගතිමි.
මේ පාරේ ලෑන්ඩ් මාස්ටර් මෝටර් සයිකල් සහ ලංගම බස් රථයක් සහ හමුදාවේ ට්‍රක් රථ ගමන් ගනී. පාර දෙපස නිවෙස් නැති තරම්ය.

අනෙක් අතින් කැබිතිගොල්ලාවට යන මාවත හුදෙකළාය. එහි කොටි නැති වුවද වෙනත් සතුරු කරදයක් වේදෝයි යන බිය අපට ඇති විය. බොහොම කලාතුරකින් මිනිස් පුළුටක් දැක ගත හැක. එහි සිට පැමිණි ගමනද කිසිදා අමතක නොවන්නකි. යන්තම් කහටගස්දිගිළියට ලඟා වු පසු මගේ බිය තුරන් විය.

මෙවැනි ගමන් යත්දී ගුහා ඉදිරි පස අසුනේ ගමන් ගත්තද, ආපසු කොළඹ බලා එන ගමනේදී ඔහු ස්වේච්ඡාවෙන්ම පිටුපස අසුනට ගමන් කරයි. ඒ චෙක්පොයින්ට් වල නවත්වන විට ඔහුගේ හැඳුනුම්පත ඉදිරිපත් කළහොත්, මුළු වාහනායම දැඩි පරීක්ෂාවකට ලක් කරන බැවැනි.

ඉන්පසු එළඹියේ සැබෑ අභියෝගයට මුහුණ දෙන කාලයයි. එම යුගයේ නිරතුරු පුවත්පත් බලමින්ද, වෙනත් මාර්ග වලින් ලැබෙන තොරතුරු වලින්ද අප සන්නද්ධ වුයේ අවාසනා රංගනයට කවදා හෝ මුහුණ දීමට සිදු වන බව දන්නා නිසාය. අනුරාධපුර ගමනින් පසුව එළැඹුණු සියලුම සති අන්ත වල කුමන හෝ ප්‍රාදෙශිකයකට අදාළ පුහුණු සැසියක් සංවිධානය කර තිබුණි. මේ බොහොමයට මටද සහභාගී වීමට අවස්ථාව ලැබුණි. කොළඹ ප්‍රදේශයේ මෙම දැනුවත් කිරීමේ වැඩමුළුව පැවැත්වුයේ මහරගම තරුණසේවා රඟහලේය.

මේ ප්‍රයාමයේ පළමු පියවර හෙවත් පසුබිම සැකසීම අවසන් වී දෙසැම්බර් මාසයේ අග අන්තිම ඉරිදා දින නුගේගොඩ අපගේ තොරතුරු තාක්ෂණ ඒකකයේ කුමාරපතිරණ මහතා විසින් සියලු දෙනාට සංග්‍රහයක්ද පැවැත්වීය. දෙසැම්බර් මාසයේ 26 වෙනි දින සිට ජනවාරි 03වෙනිදා දක්වා කාලය අප පිටත ප්‍රාදේශික වෙත පිටත් කර හරින්නට අපගේ ඒකක ප්‍රධානියා වන නීල් විතාරණ මහතා සැලසුම් කොට තිබුණි. ඒ අනුව මා අනුරාධපුර, පොලොන්නරුව, ත්‍රිකුණාමලය යන ප්‍රාදේශික භාර නිලධාරියා වශයෙන් පිටත් කර යවන්නට තීරණය කර තිබුණි. මා සමග එවකට අප සමග කොන්ත්‍රාත් පදනමට සේවය කල ලිහිණිකඩුව නමැති කතා මවන්නාද විය. ඔහුගේ වැඩ සහ කතා වෙනමම සටහන් කල හැකිය. ඒ තරමටම ඔහු නිතරම රසකතා මවන්නෙක් විය. ඔහුගේ විශ්ව විද්‍යාල ජීවිතය සහ පාසල් ජීවිතය පිළිබඳ කතා ඉතා රසවත්ය. ඔහු අද කැනඩාවේ වාසය කරයි. මෙයට අමතරව වෙනත් පද්ධතියක් පිළිබඳ ගැටලු වලට පිළිතුරු සැපයීම සඳහා බෙල්ලන්විල යනුවෙන් බොහෝ දෙනා හඳුන්වන සම්පත්ද අප හා එක් විය. මා ඔහු ඇමැතුයේ සත්කුමාර යන නමිනි. එයට ඔහු ඉතා කැමැත්තෙන් ප්‍රතිචාර දැක්වීය. මෙයට අමතරව ඔහුගේ ගමේ නමින්ද ඔහුව සමහරු අමතනු ලැබීය. ඒ මාකවිටයා නොහොත් මාකයා කියාය. ඒ නමට හේ වැඩි කැමැත්තක් නොදැක්වීය.  මෙවර අපගේ රථාචාර්ය භූමිකාවට පණ පෙව්වේ ජපන් බට්ටා යනුවෙන් මුළු බැංකුවම හඳුනන චන්ද්‍රසිරිය. මේ ගමනේදී ඔහුට කදිම අකරතැබ්බයකට මුහුණ දෙන්න සිදු විය.එය මා පසුව විස්තර කරන්නම්.

26 වෙනිදා අනුරාධපුරයට ළඟා වූ අපගේ ප්‍රධානම ඉලක්කය වුයේ සතියක පමණ කාලයට නවාතැනක් සොයා ගැනීමයි. අනුරාධපුරයේ මිතුරකුගේ මග පෙන්වීම අනුව අප මුලින්ම ළඟා වූ ස්ථානයේ උඩු මහලේ කාමර දෙකක් පෙන්වීය. නමුත් දිවා කාලයේ ඇඳුම අකුලා බෑග් වලට දමා ඒවා වෙනත් ස්ථානයකින් තැබිය යුතු බව. එය ඇසූ මොහොතේ සිට සම්පත් "වෙන තැනක් බලමු මචං" යන්න මන්තරයක් සේ මතුරන්න්නට විය. අසිත නමැති අනුරාධපුර බැංකු මිතුරාගේ මග පෙන්වීමත් සමග සර්වෝදය සර්කිට් බංගලාව තෝරා ගතිමු. එහි විශේෂත්වය වන්නේ "කපල්" වලට දිවා කාලයේ කාමර ලබා නොදීමයි. පිරිසිදුකමත්, අබේරත්න නමැති එහි සිටි හිතෛෂී භාරකරුත් නිසා අප එම ස්ථානය තෝරා ගන්නට හේතු වුණා. ජනවාරි පළවෙනිදට එළිි වුණ දවසේ වෙච්ච කදිම සිදු වීමක් ලොල්ද මන්දා I - කළු ෂර්ට් කාරයාගේ රහස...... විදියට මීට කලින් සටහන් කරා ඔබට මතක ඇති.

අනුරාධපුර ප්‍රාදේශීය කළමනාකාර තුමා අපව ඉතා සාදරයෙන් පිලි ගනු ලැබුවා. ඒ කිව්වේ උත්සවාකාරයෙන් නෙවෙයි. ආගිය තොරතුරැ සහ, අපගේ නවාතැන, මේ ප්‍රශ්නය පිළිබඳ කෙටි පිළිසඳරක් වශයෙන්. මොකද ජනවාරි පළවෙනිදට එතුමාට ඉන්න වැදගත්ම පුද්ගලයන් වෙන්නේ අප  තිදෙනා නිසා. තුන්වෙනි මහලේ අපට පරිගණක කාමරයක් සුදානම් කර තිබුණා. එහි වින්ඩෝස් පද්ධතිය ස්ථාපනය කල පරිගණක පහක් පමණ තිබුණා. අප හැරෙන්නට එහි ප්‍රාදේශිකයේ පරිගණක කටයුතු වල යෙදී සිටි හසිත සහ එහි මූල්‍ය නිලධාරියාත් ඒ වනවිට සේවයේ යෙදී සිටියා. දින කිහිපයක් යත්දී ඒ දෙදෙනා සමග ඉතාම සුහද වන්නට අපට හැකි වුණා. අපගේ පද්ධතිය පදනම් වෙලා තිබුණේ යුනික්ස් මෙහෙයුම් පද්ධතිය මත නිසා අප ගෙන ආ සර්වර් යන්ත්‍රය සහ වයිස් වර්ගයේ ටර්මිනල් යන්ත්‍රයත් සවි කර ගත්තේ පද්ධතිය පිලිබඳ ගැටළු විමසන විට පිළිතුරු දීමේ පහසුව සඳහාය. අප වෙත ලබා දුන් දුරකථන පිළිිබඳ එහි සේවය කල අනෙක් අය එතරම් ප්‍රාසාදයක් නොදැක්වූ බව පසුව අපට තේරුම් ගියා. ඒ ඔවුන් ඉන්ටකොම් පහසුකම භාවිතා කරත්දී අපට කෙළින්ම ඇමතුම් ලබා ගැනීමේ පහසුව තිබීම. මේ අතරේ නිතරම අප අසල දැවටෙමින් අපත් සමග හාද වූ කෙනෙක් වුවා. අද මට ඔහුගේ නම අමතක වුවත්, ඔහු නිතරම මුමුණන ගීතය අමතක වන්නේ නෑ. ඒ "මළ පොතේ අකුරු බෑ කී මිනිහා" ගීතය. මුලින් අපද ඔහු කරන මේ ගී ගැයීමට සවන් යොමු කළද, පසුව ඔහු එම ගීය ගයන්නේ අසනීප තත්වයක පසුවන, කලින් ශාඛාවක හොඳින් සේවය කල, දැන් කිසිදු කටයුත්තක් කල නොහැකි තත්වයේ සිටින, එහෙත් කාර්යාලයට වාර්තා කරන සේවකයෙකුට අවලාද ස්වරූපයෙන් බව දැනගත් පසු නොදුටු ස්වරූපයෙන් සිටින්නට වග බලා ගත්තා. "නිකං පඩි ගන්නවා - අපි වැඩ කරනවා" යන්න නිරතුරු ඔහු කරන චෝදනාව විය. නමුත් මෙසේ අනෙක් අය සේවය නොකරන බව පවසන බොහෝ දෙනාද වැඩ කරන්නට අකමැති අය බවත්, එහෙත් ලෝකයාට පෙනෙන්නට කුමක් හෝ කරන අය බවත් මා රාජකාරි ජීවිතයේ තේරුම් ගත් සත්‍යයක්.

ඔහු අපට නිතරම "හවසට සෙට් වෙමු. මගේ ෆ්‍රිජ් එකේ කකුළුවෝ කිලෝ එකක් තියෙනවා. හදාගෙන එන්නම්" යන යෝජනාව ගෙන ආවත්, ඔහු කෛරාටිකයෙකු බව තේරුම් ගන්නට වැඩි වෙලා ගත වුයේ නෑ. මේ අතර වාහනයට වී සිටින්නට කම්මැලි වූ චන්දරේ නොහොත් ජපන් බට්ටා, අප සිටින පරිගණක කාමරයේ අමතර පරිගණකය ඉදිරියේ හිඳ එය අත පත ගාන්නට පටන් ගත්තා. මේ මොහොතේ අප ඉදිරියේ ඇති භාරදූර කාර්‍යය නිසා ඔහුට විරුද්ධ වන්නට කිසිවෙක් ඉදිරිපත් වුයේ නෑ. දින කිහිපයකින් කුමක් හෝ කර එම පරිගණකය වැඩ නොකරන තත්වයට ගෙන එන්නට ඔහු සමත් වුණා. ඉන් පසු ඔහු වාහනයෙන් බැස ඉහළට ආවේ නෑ. මේ අතර නුගේගොඩ අපගේ කාර්යාලය සමග නිරතුරු සබඳතාව පවත්වාගෙන එහි සිදුවන්නේ කුමක්දැයි අප විමසිල්ලෙන් පසු වුවා. විශේෂයෙන් අනෙකුත් ප්‍රදේශික බලා ගිය අයගෙන් යම් විශේෂ තොරතුරක් තිබේදැයි අප සොයා බැලුුවා. නුගේගොඩ කාර්යාලයේ සිට අප සමග තොරතුරු හුවමාරු කර ගන්නට වෙනම කණ්ඩායමක් යොදවා තිබුණා. මුල් දින කිහිපයේ සැහැල්ලුවෙන් පසු වුවත්, අවසන් දින කිහිපය ළංවත්ම අප තරමක් නොසන්සුන් ගතියක් දැක්වූවා. මෙම ප්‍රදේශය භාර නිලධාරියා (පරිගණක ගැටලු සම්බන්ධයෙන්) මගේ හිසේ යම් බරක් තිබුණා. නිර්මාණශීලී පුද්ගලයෙකු වූ ලිහිණිකඩුව නුගේගොඩට තොරතුරු වාර්තා කරන්නට වෙනම පෝරමයක් නිර්මාණය කළා. පේන්ට් ආධාරයෙන් චෛත්‍යයක්, ගල් කණු දෙකක් සහිත පින්තූරයක් නිර්මාණය කල හෙතෙම එය කලින් කී පෝර්මයේ ලාංඡනය ලෙස යොදා තිබුණා. සම්පත් පසු වූයේ ඉතා සැහල්ලුවකිනි. ඒ ඔහුගේ පෙම්වතිය මේ ප්‍රදේශයේ වූ නිසාය. ඔහුට මේ ගමන පනින රිලවුන්ට ඉනිමං සේ විය. ඔහු නිතරම ඇය හා දුරකථන සබඳතාව තබා ගන්නට වග බලා ගත්තේය. අප වෙත ලබා දුන් කෙළිින්ම ඇමතිය හැකි දුරකථනද ඔහුට ඉනිමං සැපයීය. මේ දුරකථන ගැන උනන්දුවෙන් පසු වූයේ එම ස්ථානයේ සිටි සහකාර ප්‍රාදේශීය කළමනාකරුවන්ය. ඒ අප ගිය පසු මේවා ඔවුන්ගේ මේස මත තබා ගැනීමටය. මෙවැනි විශේෂ අවස්ථා නිසා කාර්යාලයක, රටක යටිතල පහසුකම් සංවර්ධනය නිසා පසුව ඒ කාර්යාලයේ නැතිනම් රටේ ජනයාට අත්වන පහසුවක් සිදු වේ. ඒ ගැන උදාහරණ ගැනීම මේ සටහනේ අරමුණ නොවේ. එහෙත් මේ Y2K ගැටලූුව නිසා අපේ කාර්යාල වල පරිගණක පද්දති වලට නව ජීවයක් ලැබුණි. 

ඒ කාලයේ නිවසින් පිටදී ලබාගන්නා හැම කෑම වේලකටම ෆ්‍රයිඩ් රයිස් කෑ යුතුය යන මතයේ සිටි අප, ආලන්කුලමට ගමන් ගත්තේ රාත්‍රී ආහාරයට යමක් රසට ගන්නට හැකි තැනක් නිසාම පමණක් නොවේ. ඒ එම ස්ථානයේ සේවය කල සුරූපී තරුණියක් මට ක්‍රෂ් වීම නිසාය. එකල මගේ ජනප්‍රියම ආහාරය වුයේ "නාසි ගෝරං" ය. මා එයට පුරුදු වූයේ කොහුවල ගිහාන්ස් රෙස්ටෝරන්ට් එක නිසාය. ජපන් බට්ටා එය හඳුන්වන්නේ "නාසි චෝරා" යනුවෙනි. පසුව ඔහු අර යුවතියටද "නාසි චෝරා" යන යෙදුම යොදා කථා කරන්නට පුරුදු විය. අදද ඔහු මුණගැසුණු මොහොතක, කොහොමද නාසි චෝරා යනුවෙන් අසන්නේ, අපගත් ආහාරය ගැන නොව, ආලන්කුලමේ සිටි පියකරු යුවතිය ගැනය. 

දෙදාහ උදා වන මොහොතට මුළු ලෝකයම සුදානම්ය. දෙදාහේ පළමු හිරුරැස් පතිත වන කිරිබැටි රාජ්‍යයට සංචාරකයන්ගේ දෑස යොමු විය. එය නරඹන්නට ලොව නන් දෙසින් සෙනග ගිණිිකොණ ආසියාතික  හෙවත් ආසියානු පැසිපික් කලාපයේ රටවල් වලට ඇදෙන්නට විය. මේ දින කිහිපය මුළු ලෝකයම ත්‍රාසය, භීතිය, කුතුහලයෙන් වෙලී ගියා යයි කීම අතිශෝක්තියක් නොවේ.  ශ්‍රී ලංකාවේ මේ පිළිබඳ වැඩි උනන්දුවක් දැක්වූ සිරස ආයතනය සහස්‍රය යන වචනය වෙළඳ පොළට ගෙන ආවේය. නුමත් නිවැරදි වචනය සහස්‍රකයේකය බව දැන ගන්නා විට නිර්මාණය ඔවුන් ප්‍රමාද වැඩිය. ලෝකයේ එක්-එක් රටවල් වලට වසර දෙදහාට හිරු උදාවනවාත් සමග ප්‍රචාරය කරන්නට ගීතයක් කර තිබුණි. ලංකාව වෙනුවෙන් ඒ කාර්යය කළේ සිරස ආයතනයයි. එදින ප්‍රචාරය වූ ගීත අතුරින වඩාත් සිත්ගන්නා නිර්මාණය කර තිබුණේ ලංකාවෙන් බව මමත් ලිහිණිකඩුවත් කථා කළා මතකය. සැබවින්ම එය අපූරු ගීතයකි. මෙය නෑසු කෙනෙක් සිටීදැයි සැකසහිත නමුත් මේ ගීය ප්‍රිය කල ඔබ අප කවුරුත් එය යළිිත් වරක් රස විඳින්නට කැමති වනවා ඇත. එය සාමය හීනයක්ව පැවති සම්මයක සාමය ගැන කියවුණු ගීතයකි.

අප Y2K ගැටලුුව වෙත සිත් යොමාගෙන සිටි නවිට ප්‍රාදේශිකය තුළ  ශාඛා අතර ලාභයේ උපරිමය ලබා ගැනීමේ තරගයක් විය. මුල්‍ය සහයකයා සහ අසිත මේ ඉලක්කම් ෆැක්ස් මගින් ගෙන්වාගෙන එක්සෙල් පිටුවක ඇතුලත් කරමින් පසුවිය. මේ අතරවාරයේ කුමක් හෝ කාරණයකට අපට පොලොන්නරුවට යන්න සිදු විය. එදින තදින් වැසි ඇති වූ දිනයක් වූ අතර වියලි කළාපයේ එතරම් සුන්දර දසුනක් මා කිසිසේත් බලාපොරොත්තු නොවුනකි. හබරණ සහ පොලොන්නරුව් අතර ප්‍රදේශයේදී අලි කිහිප දෙනෙකුද දකින්නට ලැබිණි. කාලයකින් රසවත් කොළ මිටක් බුදින්නට ඔවුන් එලියට එන්නට ඇත. අප ආපසු එත්දී මින්නේරිය ධීවර වෙළඳ සංස්ථාවට අනුබද්ධ සැලෙන් තිලාපියා මාළුවා කියුබ් කර විකුණන  කිලෝ කිහිපයක්ම ලබා ගත්තේ අහාරයට ගැනීමටත් ආපසු නිවසට එනවිට රැගෙන එමටත්ය. ඒ පිලිබඳ ඔත්තුව අපට ලබා දුන්නේ සර්වෝදය නිවස්නයේ අබේරත්නයි. නිතරම අප හා දොඩමළු වන අබේරත්න යම් අධ්‍යාපනයක් ලද පුදගලයෙක් බව ඔහුගේ කථාබහෙන් පැහැදිලි විය.

දෙසැම්බර් තිස් එක් වෙනිදා මේ ලෝකවාසී සියළු දෙනාට මෙන්ම අප තිදෙනාටද විශේෂ විය. අප නිවසින් පිට අලුත් අවුරුද්දක් ලබන පළමු වතාව මෙන්ම, එය තවත් සියවසක ආරම්භය වන්නේය. මේ දිනය උදාවත්ම තවත් ගැටළුවක් අප හමුවේ විය. එනම් අවුරුදු හතරකට වරක් අධික අවුරුද්දක් ලබන්නා සේම අවුරුදු 400කට වරක්ද අධික අවුරුද්දක් ලබන අබ්වයි. එනිසා එම අවුරුද්දේ පෙබරවාරි මසට දින තිහක් තිබේදැයි කිහිප දෙනෙකු තර්කයක් ඉදිරිපත් කර තිබුණි. ඒ අනුව එම වසරට දින 367 තිබිය යුතුය. වෙනත් යට මෙය තවත් දිනයක් පමණක් වුවත් බැංකු වල අපට එය බැරෑරුම් ප්‍රශනයක ආරම්භයක් විය හැකි නිසා නිරතුරුව එදිනෙදා පුවත් කෙරෙහි සැලකිල්ල යොමු කළෙමු. නමුත් අධික අවුරුදු සමපාත වනවිට එක් අමතර දිනයක් පමණක් තිබිය යුතුබව කවුරුන් හෝ ප්‍රකාශ කර තිබුණි. එසේ නොවුවානම් ප්‍රශ්න වෙනත් අතකට හැරෙන්නට ඉඩ තිබුණි. මේ වනවිට මේ ගැටළුව වෙනුවෙන් අප ඇති තරම් නිදි මරා ඇත. තවත් වෙහෙස වීමේ තේරුමක් නැත. නිවසින් පිට සමරන එකම 31 වෙනිදාවට අපද සැරසුනෙමු. වේලාසනම ආලන්කුලමෙන් අපට අවශ්‍ය ආහාර වෙන් කර ගතිමු. අපගේ බීම අවශ්‍යතාද වේලාසනම සපයාගෙන, සවස හත පමණ වනවිට සර්වෝදයට ලඟා වීමු.

අප ගෙනගියේ ඊයම් කොලයක ඔතාදුන් ග්‍රිල් කරන ලද ගරුපා මාලුවෙක් සහ එය වටේ තබා තිබු අනෙකුත් සැලඩ් වර්ග පමණක් නොව, එදින රාත්‍රියට අවශ්‍ය ආහාර පැකට් වලට අමතරව නිදිවරමින් රූපවාහිනී නැරඹීමට අවශ්‍ය බයිට් වර්ග රැසක්, කොකා කෝලා සහ ස්ප්‍රයිට්ද ඇති පමණ රැගෙන ගියෙමු. රාත්‍රී එකොළහ වනවිට සම්පත් නානකාමරයට වැඩ පිරිසිදු වී, අලුත් ඇඳුමක් අඳ සූදානම් විය. ඒකත් එකටම ඔහු ප්‍රියම්බිකාව මුණ ගැසීමට යනවා ඇත. නමුත් මේ රාත්‍රියේ කෙසේ යනු ඇතිද ? ජපන් බට්ටාද මද පමණට සළු වී සිටියි. කිතුනු බැතිමතෙකු වූ සම්පත් අවුරුදු සැමරීමට අනුරාධපුර තිබෙන ක්‍රිස්තියානි පල්ලියට යාමට සුදානම්ය. වාහනයද රැගෙන යාමට ජපානා සමග කතාබස් කොටගෙන ඇත. නමුත් අප ඒ ගමනට ඉඩ නොදී, ජපනාට වාහනය පදවන්නට දී ඔහුත් සමග ගමනට එකුතු වීමු. අප වාහනයේ අඩ නින්දේ පසු වෙත්දී පල්ලියේ සේවාවට සම්පත් සහභාගී විය. පැයක් පමණ අවෑමෙන් නැවතත් අපේ නවාතැනට පැමිණ උදෑසන තුන පමණ වනතෙක් රුපාවාහ්නිය ඉදිරියේ ගත කොට උදෑසන හයට අවධි වුයේ මහා ප්‍රයාමය්ට මුහුණ දෙන්නටය. අප හනික ප්‍රාදේශීය කාර්යාලයට ලඟා වීමු.

උදෑසනම මගේ නමට ත්‍රිකුණාමලය ශාඛාවෙන් දුරකථන ඇමතුමක් ඇති බව ලිහිකඩුව පැවසීය. මා විගස ඒ වෙත දිව්වෙමි.

"ෂර්. ගූඩ් මෝර්නින්, හැපී නිව් යර්, හැපී මිලේනියම්. අපිලට ප්රෝබලම් එකක්"

මා පෙර සුදානම් කරගත් කඩදාසි මිටිය සහ පාන ගෙන

"මොකක්ද බ්‍රාන්ච් එක ?"

"අපි ට්‍රින්කෝ ඉඳන් තම කතා කරනවා.. අපිලා කම්පියුටර් ඔන් කරනකොට ඩෙට් වැරදි කියනවා"

"හරි. ටිකක් ඉන්න. මම අපේ කුමරපතිරණ මහත්තයාට කථා කරලා ඔයාට කෝල් එකක් දෙන්නම්"

මම කුමරපතිරණ මහතා(නියෝජ්‍ය සාමාන්‍යාධිකාරී වරයා) අමතන්නට සුදානම් වනවාත් සමග ලිහිනිකඩුව දුවවිත් මගේ දුරකථනය විසන්ධි කර.

"මචන් ඒ කෝල් එක දීලා තියෙන්නේ අසිතයා"

"ඌ හරි මිනිහෙක්නේ. මේ වගේ වෙලාවට විහිලු කරනවද ?"

"හරි දැන් ඉතිං  යමන් උදේට කිරිබත් කන්න. ආර්. එම්. අපට එන්න කියලා"

"උඹ පලයන් මම ඉන්නම්. ඇයි බං මේ වගේ දවස් වලටවත් විහිළු නොකර ඉන්න බැරි"

"වරෙන් මචං යන්න"

ලිහිණියා මාවත් ඇදගෙන පහල මාලයට බැස යන්නට පටන් ගත්තේය. මමත් ඔවුන් සමග ගොස් ආහාර ගන්නට සුදානම් වනවාත් සමග මගේ ජංගමයට දුරකථන ඇමතුමක් ලැබිණි. 

"හලෝ. අන්කල් කරන්න දෙයක් නෑ. ඔබ ඇමතු අංකය වැරදියි"

"මොකක්. කවුද කථා නරන්නේ"

"ඔබ ඇමතු අංකය වැරදියි. අංකය පරීක්ෂා කර නැවත අමතන්න"

"පුතා ගෙදර ලොකු කෙනෙක් නැද්ද ? "

"නෑ අපි තමයි ඉන්නේ"

"^*((^*()(%**(((%"

මාරුවෙන් මාරුවට කථා කල පොඩි එවුන් දෙදෙනෙකුට, කාර්යාලයෙන් පිටතට පැමිණ එසේ ඇමතීමට සිදු වීම ගැන මා අදටත් කනගාටු වෙනවා. නමුත් මා ඒ මොහොතේ සිටි ව්‍යාකූල තත්වය දන්නේ මා පමණයි.කුමක් හෝ කරුණක් නිසා ත්‍රිකුණාමලයට යන්නට සිදු වුණා නම්, එය අද තරම් පහසු කාරණයක් නොවේ. ඒ හබරණ ත්‍රිකුණාමලය මාර්ගය එතරම් ආරක්ෂාකාරී නොවන නිසා. දහවල් දොළහ පමණ වනවිට කිසිදු බිඳ වැටීමක් වාර්තා වුයේ නෑ. නමුත් ප්‍රාදේශිකයේ පරිගණක ක්‍රියාකරු නැතිව කපිල නමැති මුල්‍ය නිලධාරියාට එම ප්‍රදේශයට අදාළ ලාභයේ එකතුව එක්සෙල් පිටුවක හදා ගන්න බැරිව දඟලන විට, මා වෙත ප්‍රාදේශීය කළමනාකරුවා පැමිණ බැගෑපත්ව ඒ සඳහා උදව් වන ලෙස ඉල්ලා සිටියා. කලයුතු කිසිදු රාජකාරියක් නොවූ නිසා මා ඉතා කැමැත්තෙන් එම කාර්යය ඉටු කර දුන්නා. මෑතකදී පත්වීම් ලැබූ අර තරුණයා  දියෙන් ගොඩදැමූ මාළුවෙකුගේ සිරි ගෙන සිටියා. නුගේගොඩින් අප දැනුවත් කලේ තුන් වැනිදා ආපසු කොළඹ පැමිණෙන ලෙසය. ලෝකයේ කිසිදු තැනකවත් කිසිදු නස්පැත්තිය වාර්තා වී තිබුණේ නෑ. නමුත් එය එසේ වුයේ පෙර සුදානම නිසා බව මගේ විශ්වාසයයි. 

මෙම ක්‍රියාවලියේදී අප දැක්වූ කැපවීම අගය කරමින් ආයතින කළමනාකාරීත්වය ලිපියක් ලබා දුන්නා. එහි පිටපතක අපගේ පුද්ගලික ලිපිගොනු වලටද යවා තිබුණා. 

රාජකාරි ජීවිතේ මට ලැබුණු ලොකුම අභියෝගය ...... The biggest challenge ever given in duties

මේක ගැන ලියන්න හිතලා බොහෝ කල් වුණත්, ලැබෙන විවේකය අවම නිසාත්, වෙනත් මාතෘකා වලට හිත ගිය නිසාත් මේක අතපහු වුණා. නමුත් මහජන බැංකුවේ පරිගණක දෙපාර්තමේන්තුවේ රැකියාවට ඇවිත් අවුරුදු හතරක් ගත වෙත්දී මේ වගේ වගකීමක් දෙන්න තරම් විශ්වාසවන්තභාවයක් ඇති වුණ එක ගැන මම ඉතාම සතුටු වුණා. පුද්ගලික ආයතනයක නම් රැකියාවට ඇවිත් මාස කිහිපයකින් ඕනෑම වගකීමක් පවරන්න පැකිලෙන්නේ නෑ. ඒත් රාජ්‍ය(ඇත්තටම අර්ධ රාජ්‍ය) ආයතනයක මේ වගේ වගකීමක් දෙන්න කලින් ජෙෂ්ඨත්වය, අධ්‍යාපන සුදුසුකම් බලපානවා. සමහරු කරන්න බැරි වුණත් මේ වගේ තැනක කැපී පෙනෙන්න පුළුවන් නිසා ඒවා බලාපොරොත්තු වෙනවා. නැතිනම් ඉල්ලා සිටිනවා. එහෙම නොදුන්නොත් ඒකට වෙනත් බලපෑමක් හරි කරලා ලබා ගන්නවා. නමුත් මගේ වාසනාවකට හෝ අවාසනාවට  එතැන හිටපු අඩුම අත්දැකීම තිබුණ කෙනෙක් වුනත්, මගේ අධ්‍යාපනය සහ දැනුම ගැන සලකලා මගේ කාර්යාලයේ එවකට ප්‍රධානියා වුණ විතාරණ මහත්මයා තීරණය කළා මට මේ වගකීම දෙන්න. ඔහු ගැන මෙතන වචනයක් සඳහන් නොකලොත් අඩුපාඩුවක්. එතුමා සලකා බලන්නේ වැඩක් කරගෙන යාමේ හැකියාව සහ දැනුම මිස සේවා කාලය, තනතුර වගේ දේවල් නෙවෙයි. අන්න ඒ ගුණය නිසා තමයි මං වගේ කෙනෙකුට එවැනි වගකීමක් දෙන්න තීරණය කරන්න ඇත්තේ. 

පින්තූරය ගත්තේ : commons.wikimedia.org

1999 කියන්නේ පරිගණක ක්ෂේත්‍රයේ රැකියා කරපු හැමෝටම ලොකු කඩයිමක්. අර මාරක අපල කියන්නේ. අන්න ඒ වගේ පන්න ගන්න අමාරු දිනයක් බවට 1999.12.31 ගෙවිලා 2000.01.01 ලබන මධ්‍යම රාත්‍රිය පත් වුණා. දැන් ඔබට තේරෙනවා ඇති මම මේ කියන්න හදන්නේ මොකක්ද කියලා. අපේ අවාසනාවකට ඒ කාලයේ අපිට මේ වගේ නිදහසේ අදහස් ඉදිරිපත් කරන්න අන්තර්ජාලය කියන තෝතැන්න තිබුණේ නෑ. ඒ වනවිට අන්තර්ජාල පහසුකම බොහොම දුර්ලභ විදියට අපේ කාර්යාලයේත් තිබුණා. නමුත් එය විශේෂ ආවරණයකින් වසා තිබුණු තවත් එක සුවිශේෂී පරිගනකයක ස්ථාපිත කර තිබුණා. අපිට යම්කිසි විදියකින් එය භාවිතා කරන්න ඕනේ නම්, විතාරණ මහත්මයා ලවා එම පරිගනයකට ඇතුලත් වීමට CMOS රහස් අංකය ඇතුලත් කරව ගන්න වෙනවා. අන්තර්ජාලයට ප්‍රවේශ වීමත් ඒ වගේ. ඒ කාලේ තිබුණේ භාවිතා කල කාලයට ගෙවන ක්‍රමය(Pay Per Seconds). ඉතිං එතැන භාවිතා කරන්න මම යන්තමට එක වතාවක් අවස්තාව ඉල්ලා ගත බව මතකයක් තියෙනවා. ඒ මම ටෙස්ටින් කරපු ක්ලිපර් මත සංවර්ධනය කල පද්දතිය පිලිබඳ ඇති අවදානම පිලිබඳ තොරතුරක් සොයා ගන්න.  

අපි 1999 මුල කාලේ ඉඳලම මොකක්ද මේ Y2K කියන්නේ කියලා හොයන්න පටන් ගත්තා. මේ කාලේ මම BCS වලට පන්ති ගිය නිසා ඒ තුලින් යම් අවුබෝධයක් ලැබිලා තිබුණා. අද මේක විහිලුවක් වගේ පෙනුනට ඒ කාලේ මේක බොහොම භයානක උවදුරක් විදියට තමයි සැලකුවේ. මේකේ මූලිකම ප්‍රශ්නය වුණේ ඉලක්කම් දෙකක් භාවිතා කරලා දිනය සඳහන් කරන විදිය 2000 ලබනවත් එක්කම ඉලක්කම් හතරකින් ලියන්න, පරිගණක පද්දතියට ඇතුලත් කරන්න නැතිනම් මුද්‍රණය කරන්න සිදු වීම. ඇයි බැරි  ? "අද 2014 ලියන්නේ 14 කියලනේ" ඔබට එහෙම හිතෙන්න ඇති. නමුත් මම මෙහෙම කිව්වොත් ඔබ කොහොමද මේ දිනය කියවන්නේ 01/07/04 දෙදාස් එකේ ජුලි 04 ද නැතිනම් දෙදාස් හතරේ ජුලි 01 ද ? මේ වගේ ගැටලුකාරී තැන එනවා. මේක නෙවෙයි  බැංකු වල වැඩ කරපු අපිට තිබුණ ලොකුම ගැටලුව. ගණනය කිරීම් නිකමට හිතන්න බිංදු දෙක දිනය දාලා දින ගණනක් ගණනය කරන්නේ කොහොමද කියලා. 99/12/05 ඉඳලා 00/01/09 වෙනිදා දක්වා දින ගණන පරිගණක වැඩසටහනකින් ගණනය කරන්න නම් දෙවෙනි එකෙන් පලවෙනි එක අඩු කරන්න වෙනවා. නමුත් ඒ කාලේ නිෂ්පාදනය කරපු පරිගණක හෝ පරිගණක පද්දති සංවර්ධනය කරන භාෂා වල මේවාට සුදානමක් තිබුණේ නෑ. ඇරත් බැංකු පද්දතියකදී අපි වෙනමම කැලැන්ඩරයක් පවත්වාගෙන යනවා. පද්දතියේ තිබෙන දිනයත් එක්ක යන්න බැරි ප්‍රායෝගික ගැටළු බොහොමයක් තිබුණා. ඒවා සඳහන් කලොත් කතාවේ රසවත් බව නැති වෙන නිසා මම ඒ කොටස මග ඇරලා ඉදිරියට යන්නම්. 

ඒ කාලේ හැම කෙනෙකුගේම කටේ තිබුනේ මේ වයි2කේ කියන එක තමයි. කඩයට ගියත්, බස් එකේ ගියත්, පාරක ගියත් ජනයාගේ තුඩ-තුඩ රැව් දෙන වදන වුණේ මේක. මේ නිසා බැංකු ඇතුළු බොහෝ ආයතන වලට තමන් භාවිතා කරන පරිගණක පැත්තකින් තියලා අලුත් පරිගණක (අපිට ශාඛාවකට එක බැගින් සර්වර් පවා ) අලුත් කරන්න සිදු වුණා. මගේ මතකයේ හැටියට අපි එකවර සර්වර් 100ක් අලුත් කරන්න සිදු වුණා. අපේ බැංකවේ ඒ වනවිට පරිගණක පද්දති වර්ග තුනක් තිබුනා. මේ තුනම අද නැති නිසා ඒ ගැනත් සටහන් කරන්න. එකක් ඉන්ෆොමැටික්ස් ආයතන විසින් සපයා පවත්වාගෙන ගිය BNC නමැති පද්දතිය. එය ස්ථාපනය කර තිබුණේ නගර ආශ්‍රිත තරමක් විශාල ශාඛා වල. PABS නමැති අපේම සේවකයන් විසින් සංවර්ධනය කල පද්දතිය. මගේ රාජකාරිය තිබුණේ මේ පද්දතිය තිබුනු ශාඛා වලට අදාලව. මෙය බහු පරිශීලක පද්දතියක් වුණා. උපරිම 12ක් වගේ ටර්මිනල් සංඛ්‍යාවකට යන්න පුළුවන් වුණා. අපි පාවිචි කලේ ස්කෝ යුනික්ස් කියන මෙහෙයුම් පද්දතිය. ෆොක්ස්බේස් කියන භාෂාව භාවිතා කරලා තමයි පද්දති නිර්මාණය කරලා තිබුණේ. ඉතිං 

මේ පද්දතිය වලට අදාළ දිනය සඳහන් හැම තැනක්ම යලිත් පරීක්ෂාවට ලක් කරන එක අපේ රාජකාරිය වුනා. 

මුල් කාල වල කලේ මේ පද්දති මේ ඉලක්කම් හතරේ දිනයට හරි යන්න සංවර්ධනය කරන්න. ඒ කරලා ඉවර කරපු පද්දති පරීක්ෂා(Test) කරන්න අපි වගේ නවකයන් මෙන්ම පැරණි සේවකයන් එකසේ දිවා රෑ නොබලා වෙහෙස වුණා. මේවා ලියන්න වෙනම පෝරමයක් (Test Script) පුරවන්න අපිට සිදු වුණා. අපේ කෙනෙකුගේ අතින් මෙවැනි පිටපත් සිය ගණනක් පුරවන්න ඒ කාලේ අපිට සිදු වුණා. වට කිහිපයක සංවර්ධන/පරීක්ෂා සිදු කිරීමෙන් පසු මේ පද්දති හොඳින් වැඩ කරන තත්වයට පත් කරන්න අපට හැකි වුනා.  සියල්ල හරි ගිය පසු අපට පැවරුන රාජකාරිය ලංකාව පුරා විසුරුණ ශාඛා ජාලයට මේවා ගෙනගොස් කොපි කරන්න. ඒ කාලයේ අපගේ පද්දති වැඩ කලේ මධ්‍යගත පද්දතියක් විදියට නොවේ. විසිරුණු පද්දති (Distributed System) ආකාරයට තමයි මේවා තිබුණේ. ඒ කියන්නේ දවසේ දෛනික ක්‍රියා අවසන් කල පසු පද්දතිය වසා(Shutdown) දමන්න පුළුවන්. නමුත් ඒ කාලයේත් ශාඛාවට අදාළ ගනුදෙනුකරුවන්ට එම ශාඛාවෙන් පමණක් මුදල් ලබාගතහැකි ආකාරයට ස්වයංක්‍රීය ටේලර් යන්ත්‍ර(ATM) සම්බන්ධ කර තිබුණා. අද ඔබට මෙය සහමුලින්ම නුහුරු ආකාරයක් වුවත්, අප මෙවැනි ශාඛා පහලවකට වැඩි ප්‍රමාණයක් පවත්වාගෙන ගියා. ඒ නිසා එම පද්දති වසා නොදමා පැය විසිහතරම ක්‍රියාකාරී තත්වයේ පවත්වා තබන්නට සිදු වුණා. 

Y2K කිව්වම ඒ කාලයේ අපිට අමතක කරන්න බැරි නමක් අද අපත් සමග සයිබරයේ කරක් ගහනවා. ඒ කායාලේ අපිට ඔහුව දැනුණේ යෝධයෙක් වගේ, නමුත් ඔහු අද අපත් සමග බ්ලොග් වල සහ මුහුණු පොතේ අදහස් හුවමාරු කර ගන්නවා. වසර දෙදාහට සුදානම් වෙත්දී ශ්‍රී ලංකා මහා බැංකුවේ මේ ව්‍යාපෘතියට ප්‍රධාන නිලධාරියෙක් පත් කළා. ඒ චානුක වත්තේගම මහතා. ඒ කාලයේ ඔහු දැක නැති වුවත් පසුව හෝ ඔහු සමග අදහස් හුවමාරු කරගන්න ලැබීම භාග්‍යයක් විදියටයි මා සලකන්නේ. මේ පිලිබඳ විවිධ සම්මන්ත්‍රණ, වැඩමුළු ආදිය විවිධ බැංකු වල පැවැත්වුණා. මට ඒ යුගයේ තවත් දුර්ලභ අවස්ථාවක් ලැබුණා. ඒ අපේ දෙපාර්තමේන්තු ප්‍රධානියා වුණු අද ජීවතුන් අතර නැති කේ.බී. කුමාරපතිරණ මහතා වෙනුවෙන් පවර් පොයින්ට් ප්‍රසන්ටේෂන් එකක් නිර්මාණය කරන්න. නිමල් රාජපක්ෂ මහතාගේ කම්පැක් වර්ගයේ ලැප්ටොප් යන්ත්‍රය භාවිතා කරන්න මට එමගින් අවස්තාව ලැබුණා. එහි තිබුණු මෙහෙයුම් පද්දතිය වින්ඩෝස් 98. 

මේ කාලයේ පොත්-පත්, සඟරා, ජර්නල් ආදියෙන් මේ පිලිබඳ මගේ දැනුම වර්ධනය කර ගන්න මා නිරතුරු උත්සාහ වන්ත වුණා. නිරතුරු තොරතරු පිපාසයෙන් පෙලෙන පුද්ගලයෙකු වශයෙන් මා දැඩි උනන්දුවකින් මේ සොයා බැලීම් කළා. එනිසාම අනෙක් අය වෙත කදිම තොරතුරු රැසක් ගෙන යන්න මා සමත් වුණා. ඒ එක්දහස් නවසිය හැට ගණන් වල නිපැයුණු පරිගණකයක් මිලදී ගන්නා මුදලින් බටහිර ඉන්දීය රටවල් වල ඇති කුඩා දූපතක් මිලදී ගන්නට හැකි බව. තවත් කෙනෙකු මේ ඉලක්කම් දෙක වැඩි වීම නිසා එක ආයතනයක ට මුහුණ දීමට  සිදුවන මුද්‍රණ පිරිවැය ගණන් බලා තිබුණා. ඒ දිනය සටහන් වන සාම තැනකටම අමතර ඉලක්කම් දෙකක් මුද්‍රණය කරන්නට සිදු වීම නිසා.  

මේ පද්දති ශාඛාවන්ට ලබා දෙන්නට අපිට යන්න සිදු වුණේ සති අන්ත වල. ඇත්තටම එම කාලය ඉතාම ප්‍රීති ප්‍රමෝදයෙන් ගත කල කාලයක්. රැකියාවේ කෙතරම් වගකීම් තිබුනත් ගමනේදී සහ පිට පලාතක රැඳී සිටින කාලයේදේ අප ඉතා සතුටින් කාලය ගත කළා. අපි දෙදෙනෙක් එකතුව මෙම සර්වර් හතරක් හෝ පහක් පුරවාගෙන එක් පළාතකට ගියා. මෙවැනි රථ කිහිපයක්ම එකට ගමන් කර එක් කාලාපයක් එක සති අන්තයකදී ආවරණ කළා. මුල් වටයේදී අපි අලුත් සර්වර් වලට තිබෙන පරිගණක පද්දතියයම ස්ථාපනය කළා. ඒ "එකවර වෙනස්කම් කිහිපයක් නොකරන්න" යන රන් නීතිය අනුගමනය කරමින්. අප එසේ වෙනස්කම් දෙකක් කළානම් එළඹෙන සඳුදා දින අපගේ දුරකථන අංක දෙකට ඉතා කාර්ය බහුල දිනයක් වනවා නොඅනුමානය. ඊළඟ වටයේදී අප මේ සියලුම ශාඛා වලට ගොස් නව පද්දතිය ස්ථාපනය කළා. එසේ කලේ එම පද්දතිය 100%ක්ම වසර 2000ට සූදානම් බව තහවුරු කරගැනීමෙන් අණතුරුව. ඉන්පසු රවුමේදී අප මේ වෙනස්කම් පිලිබඳ ශාඛා සියල්ලටම ගොස් දැනුවත් කළා.

මමත් දමිළ සහෝදරයෙකු වූ ගුහානන්ද නොහොත් ගුහාට යන්නට ලැබුණේ උතුරුමැද කලාපයට. අප දෙදෙනා අනුරාධපුර, පොලොන්නරුව සහ වව්නියාව වැනි පළාත් වල ගමන් ගනිමින් ශාඛා වල සේවකයන් දැනුවත් කළා. සිංහල භාෂාව කතා කරන ප්‍රදේශ වල මමත්, දමිළ සේවකයන් බහුතරයක් සිටින ශාඛා වල ගුහාත් කුඩා දේශන පැවැත්වුවා. අප වවුනියාවට ලඟා වුණේ ඕමන්ත ඉරට්ටපෙරියකුලම්(ඉන්දික උපශාන්ත මහතාගේ දැනුවත් කිරීම අනුව නිවැරදි කරන ලදී)හමුදා කඳවුර පසු කරමින්. එම ස්ථානය දෙපස චෙක්පොයින්ට් දෙකක් ස්ථාපනය කර තිබුණා. එම ස්ථානය පසුකර වවුනියාව දෙසට ගමන් කරන සියළු දෙනාට බස් ටිකට්ටුවක් තරම් කුඩා ටිකට්ටුවක් හමුදාව නිකුත් කරනවා. එම තුණ්ඩුව නැතිව ආපසු රජයේ පාලන ප්‍රදේශ වලට එන්න බෑ. එනිසා මටත් වඩා ගුහා තමන්ගේ ජාතික හැඳුනුම්පත සහ මේ තුණ්ඩුව පරිසම් කරන ආකාරය මට පැහැදිලි කළා. එවැනි දෙයක් නැතිව ඒ කාලේ රටතුල ගමන් කිරීම ඔහු වැනි දමිල තරුණයෙකුට සිහිනයක් පමණයි. මොනවා වුණත් ගුහාගේ ජාති ආලය නම් අඩු වුනේ නෑ. ඔහු වවුනියාව ශාඛාවට උදේ නවයට ඇතුලත් වී, දේශනය නිමා කලේ සවස තුනත් පහු වී. මෙය මා තුල කලකිරීමක් මෙන්ම භීතිය සහ කෝපය ඇති කරවන්න හේතු වුණා. බැරිම තැන මම වායුසමනය නොකළ ජිනදාස නොහොත් ගඩාෆි නමැති තවත් කථා කළහැකි පුද්ගලයෙකු පැදවූ රථයේ පිටුපස ආසනයට වී හාත්පස නැරඹුවා. 

දැඩි අවු රශ්මියක් ඇති මේ කලාපයේ එළිමහනේ පැයක් දෙකක් රැඳී සිටීම ඉතා වෙහෙසකර කටයුත්තක්. නමුත් නොදන්නා දෙමළෙට ගොස් වරිගේ නසා ගන්නවාට වඩා, එළිමහනේ සිදු වන්දේ නැරඹීම හොඳ බව සිතමින් මා වාහනයට වී මාර්ගය දෙස බලා සිටියා. එය පිරෙන්න්ටම තිබුණේ කාන්තාවන් මෙන්ම පුරුෂ පාර්ශවය පැදගෙන ගිය පාපැදි පමණයි. වෙනත් පළාතකදී නම් මා පාරට බැස ටිකක් ඇවිදින්නට පසුබට වන්නේ නෑ. නමුත් කාලය, දේශය ගැන මේ වෙලාවේ සැලකිලිමත් වන්නට මට සිදු වුණා. සවස් වෙත්දී තේකක් පමණක් පානය කර දිවා ආහාරය ගන්නේ කොයි මොහොතේදැයි සිතමින් උන්නා. 

"ඩෝං" 

යන මහා සද්දයෙන් මා කලබලයට පත් වුණා. ෂුවර් එකටම බෝම්බයක් පිපිරී ඇත. මෙවැනි නගරයක එවැනි දෙයක් අතිසාමාන්‍ය දෙයක්. මා වටපිට බැලුවත් එහි සිටින කිසිවෙකු කලබලයට පත් වී නැති බව වටහා ගන්නට මට මිනිත්තු දෙක තුනක්ම ගත වුණා. මා අතපය හිරි ඇර වාහනයෙන් බැස යලිත් ශාඛාවට ගමන් කිරීමේ අරමුණින් දොර අරගෙන එලියට බැස්සා. ශාඛාවේ එළිපත්තේදී මම ආපසු හැරී වාහනය දෙස බැළුවා. එහි වහල උඩ වඳුරෙක් අමු අඹයක් අතැතිව සිටියා. මට ඇහුණු බෝම්බ හඬට වගකිවයුත්තා ඔහුය. අඹ ගැසී සිට වහලට පණින සද්දයට මා රැවටී තිබුණා. බඩගින්න, තැතිගැන්ම මෙන්ම කෝපයෙන් සිටි මාගේ හිත නිවාලන්නට මේ වඳුරු පෝතකයා සමත් වුණා. මම උඩුතොල මතට වැටී ඇති දහදිය බින්දු කිහිපය පිසදමන ගමන් ශාඛාවට අතු වුණා. 

මෙය එක් කොටසකින් හමාර කරන්නට බලාපොරොත්තු වුවත්, තවත් කොටසක් දක්වා යන්නට සිදු වනවා. එම කොටසින් මා දැරූ වගකීම කුමක්දැයි ඔබට දැන ගන්නට පුළුවන්. 

ලොල්ද මන්දා අංක 16 : සුද්දාගේ අමුතු යෝජනවා ...... Indecent proposal from a Guest

මේ කතාව මට අහන්න ලැබුණේ මම රිවරිනා හොටෙල් එකේ වැඩ කරපු කාලේ. මම වැඩ කරේ එකවුන්ට්ස් සෙක්ෂන් එකේ. අපේ ඔෆිස් එකත් එක්කම යාබදව තමයි රිසෙප්ෂන් එක එහෙම නැත්නම් පිළිගැනීමේ අංශය තිබුණේ. ඉතිං අපි දෙගොල්ලෝ එකට තමයි තේ විවේකයේදී කෝප්ප උස්සගෙන අපේ ඔෆිස් එකයි, රිසෙප්ෂන් එකයි අතර තිබ්බ මුල්ලට සෙට් වෙන්නේ. ඔය වෙලාවේදී තමයි අපේ රැකියාවල නිරත වෙත්දී වෙච්ච දුක්මුසු, හාස්‍යජනක, ත්‍රාසජනක, භියජනක, කෙල්ලන්ට නම් අයුතු යෝජනා, අඩම්තේට්ටම් වෙච්ච වගේම පිට ඉඳලා එන අය ඒ අතරතුරදී මුහුණදීපු අත්දැකීම් බෙදා ගත්තේ. 

මෙයට අමතරව අපේ ඔෆිස් එකෙන් රිසෙප්ෂන් එක පැත්තට ඔලුව දාපු ගමන් තියෙනවා ගෙස්ට්ලා තමන් ළඟ තියෙන පොත් පත් සඟරා හුවමාරු කර ගන්න ඩෙස්ක් එකක්. තමන් කියවපු/බලපු පොත් පත් සඟරා එතන දාලා, නොබලපු ඒවා අරගෙන යනවා. සුද්දෝ ඉතිං සුද්දෝම තමයි. කිසි දාක වංචා කරන්නේ නෑ. එතනින් එකක් ගන්නවා නම්, එතනට දෙකක් දානව. අපිත් පාන්දර ආපු දවසට ඔතන තියෙන මැගසින් උස්සනවා. ප්‍රංශ, ජර්මන් ඉතාලි තියා ග්‍රීක් වලින් තිබුණත් අපි බලන්නේ පින්තූර විතරයි. පොත් නම් ගන්නේ අපිත් එක්ක හිටිය ෂොක්මන් විතරයි. ඒත් ඉංග්‍රීසි ඒවා. අපෙත් එක්ක හිටපු බැසිල් තමයි ඒවායේ තියෙන පින්තූර විශ්ලේෂණය කරන්නේ. අපෙත් එක්ක වැඩ කරපු ෂොක්මන් මම දැකපු හොඳම කියවන පුද්ගලයෙක්. දවසේ වැඩ කරන්න ගන්න මිනිත්තු කිහිපය ඇරුනහම මිනිහගේ වැඩේ කියවන එක. ඩේලි නිව්ස් එක අකුරක් නෑර කියවනවා. අපේ ජී.එම්.ට වුණත් මොනවා හරි පත්තරේ තිබ්බ දෙයක් ගැන දැන ගන්න ඕන වුණොත් මිනිහාගෙන් තමයි අහන්නේ.

උදේට කාලා අපේ ආසන වල වාඩි වුණාට පස්සේ, ආයේ නැගිටිනවා බොරු. එහෙම යනවා නම් මොකක් හරි රාජකාරි වැඩකට තමයි. මම කරපු රාජකාරියේ හැටියට මට ටිකක් නිදහස තිබුණා ස්ටෝර්ස් එකට යන්න. මතක් වුණ වෙලාවේ මේ එක්කම අතුරු කතාවක් තියෙනවා ලියලා දාන්න. ඔය ස්ටෝර්ස් එකට යන්න අවසර ඇතුව හෝ නැතුව අපිට සාධාරණ හේතු තිබුණා. අපි උදේ අටට වැඩට වාඩි වෙන්න කලින් පහළ කුස්සිය, ස්ටෝරුව තියෙන පැත්තේ තියෙන අපට අදාළ කැන්ටින් වලින් ආහාරය ගන්න ඕනේ. මේවා නිකංම දෙන්නෙත් නෑ. මීල් චිට් කියලා, එක්-එක් ශ්‍රේණියට අදාලා වර්ණයන්ගෙන් යුත් කෝච්චි ටිකට් එකක් තරම්, හරියට මුද්දර වගේ මැදින් කඩන්න පුළුවන් ටිකට් වර්ගයක් අපට නිකුත් කරනවා. ඒ ගැන ගණනය කිරීමක් කලින් දවසේ සිදු වෙනවා. අදාළ අංශයට එදා කලින් දවසේ හවස මේ මීල් ටිකට් හම්බ වෙනවා. ලොක්කෝ කොච්චර අපිව බෙදලා තියෙන්න හැදුවත්, මේ කෑම කන තැන් වලදී අපි පන්ති භේදය අත ඇරලා සහෝදරයෝ වගේ උන්නා. මේ බොහෝ දෙනෙක් අපි එක්ක කථාවට කැමතියි. ඒ ඊළඟ මාසේ දහවෙනිදට ලැබෙන සර්විස් චාජ් එක කීයක් විතර වෙයිද කියලා දැන ගන්න. 

මේ සර්විස් චාජ් එක, තම තමන්ගේ දෙපාර්තමේන්තුවට දැනෙන විදියට ගණනය කර ගන්න, ඒ ඒ දෙපාර්තමේන්තු වල පැරණි සේවකයින් සමත් වෙලා තිබුණා. නයිට් ඔඩිටර්වරු දෙදෙනා විදියට කටයුතු කරපු මයිකල්-ශාන්ත දෙපල තමයි වඩාත් කිට්ටුවට නිවැරදි අගය කිව්වේ. ඒ නමුත් සර්වි චාර්ජ් එක ගණනය කරන එකේ සමීකරණය අනෙක් දෙපාර්තමේන්තු වලට අයට පමණක් නෙවෙයි සමහර ගිණුම් අංශයේ සේවකයන්ටත් ටිකක් විතර බරපතල වෙලා තිබුණා. මේ වගේ ආයතන වල සේවය කරන අය තමන්ගේ රැකියාවේ සුරක්ෂිත භාවය ආරක්ෂා කර ගත්තේ, මේ වගේ බැරෑරුම් දේවල් පිලිබඳ රහස් සඟවගෙන ඉඳීමෙන්. මේක තවත් කෙනෙකුට උගන්වන්නේ බොහොම අමාරුවෙන් තමයි. එහෙම ඉගැන්නුවත් කොටසක් අඩුවෙන්. ඒ නිසා වැඩේ දැනගත්තත් කවුරුවත් චන්ඩි වගේ මේවා හදන්න ඉදිරිපත් වුනේ නෑ. පසුකාලීනව මේ ගණනය කිරීම් කරන විදිය තිතටම ඉගෙන ගන්න මට පුළුවන් වුණා. උසස්පෙලට ගණිතය කරලා, එන්.අයි.බී.එම් එකේ පරිගණය පාටමාලාවට උසස් ගණිතය සහ උසස් මට්ටමක සංඛ්‍යානය ඉගෙන ගත නිසා මට ඒවා අල්ල ගන්න එතරම අපහසු වුනේ නෑ.

අතුරු කතාව අස්සේ තවත් අතුරු කතාවක් කියවුනා. සර්විස් චාර්ජ් ගණනය ඒ තරම් රසවත්. අතුරු කතාව තමයි, අර කියපු මීල් චිට් වලට කෑම නිකුත් කරන එක උදෑසන හතයි පනහට හරියටම අවසන් කළා. එතන ලබා දීපු කෑම ගැන අපේ ඒ තරම ප්‍රසාදයක් තිබුණේ නෑ. ඩප්පරා කියලා ජීවිතේට කාපු නැති, බ්ලේඩ් එකෙන් කැපුවා වගේ හරි හතරැස්, මෙලෝ රහක් නැති මාළු ජාතියක් තමයි අපිට කෑමට දුන්නේ. ඒ මදිවට කිරිබත් කන්න - කිරි හොදි ! බොහෝවිට කිරට උයපු මේ මාළු. අපේ ඇඟේ මාළු නටපු වාර අනන්තයි. ඇයි ඉතිං, පාන් එක්ක කිරි මාළු සහ මිරිස් මාළු නැත්නම් කිරිබත්. බොහෝවිට ඔය දෙකම එහා මෙහා කර කර දුන්නා. වතුර පුදුම ජරාවක්. ඒ හෝටලේ තියෙන මුහුදුබඩ පළාතේ ලුණු මිශ්‍ර හිරිගල් පොලවෙන් එන්නෙම කිවුල් වතුර. ඒ මදිවට කුඩා පනුවෝ ජාතියක් ඉන්නවා. ඒ වගේ ජරා වතුරක් මම දැක්කේ පහුකාලීනව බැංකුවේ සේවයට ගිය වෙලාවක අරලගංවිලදී. එහෙට හොඳට වහින කාලෙක වතුරේ කුඩා කූනිස්සෝ වර්ගයක් ඉන්න බව දැකලා, එහෙදීත් බිව්වේ උණු-උණු ගින්දර වගේ වතුර. මේ හෝටලේ නම් ලෝබ කමටමයි එහෙම කලේ. ඒවා හොයා බලන්න කවුරුවත් ඒ කාලේ හිටියේ නෑ. හරිනම් තරු ලබා දෙත්දී සේවක සුබසාධනයත් බලන්න ඕනේ. අනේ මන්දා ඒවා කොහොම සිද්ද වුණාද කියලා. 

ආයෙත් පිට පැන්නා. හතයි පනහට ආහාර ගන්න බැරි වුනොත්, ආයේ උදේ දහයට දෙන කිරි තේ එක ඇරෙන්න දවල් වෙනකං මොනවත් නීතියානුකූලව ලැබෙන්නේ නෑ. ඒ කියමනෙම රැඳිලා තියෙනවා "හොරෙන් කන්න පුළුවන්" කියන එක. එකවුන්ට්ස් එකේ හිටපු අපිට ඔෆිස් එකට යාබදව තිබුන කොෆී ෂොප් එකෙන් හරි පහළ ලොකු කුස්සියෙන් හරි කෑම ටිකක් ලබා ගන්න බැරි වෙන්නේ නෑ. ඒත් අපි ඉන්නා තැනට ගෙන්වා ගන්න පුළුවන් කොෆී ෂොප් එකෙන් විතරයි. ඒකෙ වැඩ කරපු ච්බ්බා නොහොත් චන්ද්‍රසිරි ප්‍රනාන්දු (ජීවතුන් අතර නැති බව මෑතකදී දැන ගන්නට ලැබුණා. අපෙත් එක්ක ක්‍රිකට් තරග වලට යත්දී රස ගුලාවක් මවපු සැබෑ චීනෙකුගේ පෙනුම සහිත තඩි මහතා පුද්ගලයෙක්) නොහොත් චබ්බා අපිට එහෙම ඉල්ලපු දවසකට ඊයම් කොලවල ඔතපු තම්බපු බිත්තර, බ්‍රෙඩ් රෝල්, ක්‍රොසේන්ස්, ඇම්බුම් කෙසෙල් ගෙනත් දෙනවා. නමුත් මතක ඇතිව කෙසෙල් ගෙඩියේ ලෙල්ල ගෙනියන්න ඔහු වග බලා ගත්තා. ඒ ඔහුගේ දිනය අවසන තුලනයන් කරන්න. ඒ තරම් පාළනයකින් තමයි ඒ ආයතන දිව්වේ. නමුත් වර්ෂ අවසාන බෝනස් එක හැමෝටම රුපියල් පන්දාහයි. ඒවා ගැන කථා කරලා වැඩක් නෑ. ඒවායේ තිබුන නාම මාත්‍ර යුනියන් වලට ඒවාට සටන් කරන්න බෑ. 

පහළ ලොකු කිචන් එකෙන් කෑම ටිකක් දෛනිකව ඉල්ලා ගන්න ඒ කාලේ අපි වග බලා ගත්තා. ඒ උදේට පරක්කු වෙන අයට සහ ඒ යුගයේ බද්‍ර යෞවනයේ උන් අපට. එහෙම කිව්වට වයසක අයත් අත ඇරියේ නෑ. සමහර දවස් වලට ඉම්පොට්ඩ් ටෙන්ඩර් ලොයින් කියලා රටින් ගෙන්වපු හරක් මස් කන්න ලැබුණා. අපිට මේවා ලැබෙන්නේ ගාබේජ් බෑග් එකක් පුරවලා. ස්ටෝස් එකේ ඉන්න ආනන්ද හෝ ෂර්ලි කරන්නේ මේ ටික අරගෙන නිතර අරින්නේ නැති ලිපිද්‍රව්‍ය ගබඩාවේ රාක්කයක් සඟවනවා. ඊට පස්සේ ඉන්ට කොම් එකෙන් අපිට පණිවුඩය දෙනවා. අපි කට්ටිය හිමිහිට ස්ටෝරුවට පල්ලම් බහින්නේ එකම දොරෙන් නෙවෙයි. කෙනෙක් අර ඉහලින් පේන කහ පාට තැනින් ගිහින්, ටී.වී. කාමරයෙන් හෝ කොෆී ෂොප් එකෙන් පිටුපස කොරිඩෝවට පිවිසෙනවා. අපි දෙදෙනෙක් විතර අපේ පිටුපස දොරින් ස්ටෝරුව බලා යනවා. තවත් කෙනෙක් ජී.එම් ඉන්න පැත්තෙන් ගිහින් ඩිස්කෝ එකෙන් පිටුපස කොරිඩෝවට එනවා. බැරිම කෙනෙක් තව රවුමක් ගහලා බිම් මහලේ තියෙන ස්ටෝරුවට එනවා. ආනන්ද හරි ෂර්ලි හරි කරන්නේ අපිව මේ කාමරයට දාලා දොර වහලා යතුර සාක්කුවේ දාගෙන තමන් වැඩ කරන ආහාර ගබඩාවේ වැඩ කරන එක. අපි කාලා ඉවර ඇති කියලා හිතෙන වෙලාවක ඇවිත් දොර අරිනවා. ෆෑන් එකක් නැති නිසාත්, වටෙන්ම බිත්ති තිබෙන නිසාත් මේක පෝරණුවක් වෙන්න වැඩි වෙලාවක් ගත වෙන්නේ නෑ. කාලා ඉවර වෙනකොට අපි ඉන්නේ දාඩිය පෙරාගෙන. මොනවා වුණත් සංචාරකයන් වෙනුවෙන් නිමවෙන ආහාර වල තියෙන නැවුම් රසය නිසා මේ වගේ පරිසර තත්ත්ව ඉවසගෙන ඉන්නවා. 

දවසක් අපි කාලා බලාගෙන ඉන්නවා දැන් දොර අරියි, දැන් දොර අරියි කියලා. ඒ වුණත් පැය එකහාමාරක් විතර ගත වෙනකම් දොර ඇරුණේ නෑ. අන්තිමට අපි නිකං බැදපු කන්කුන් වගේ මැල වෙලා ඉන්නකොට තමයි ෂර්ලි ඇවිත් දොර ඇරියේ. ඒ වෙලාවේ අපි මොනවා කිව්වද කියලා අපිට මතක නෑ. කෙනෙක් අමු තිත්ත කුණු හර්පෙන් බනිද්දී අපි ඉක්මනට දුවලා ගියේ අපේ ආසන වලට.  මේ වෙනකොට අපිව හොයනවා ඇති කියන බයයි. ඔෆිස් එකේ ඒ.සී. තියෙන නිසා සිසිල් වෙන්නයි බලාගෙන. නමුත් වාසනාවකට කාවවත් හොයලා නෑ. එදා වෙලා තියෙන්නේ ජී.එම්. මොනවා හරි හදිසි කටයුත්තකට ශර්ලිව ගෙන්නලා. කථාව පැය ගණනක් ඇදිලා ගිහින්. එදායින් පස්සේ ඒ ගමන යනවා නම්, දෙතුන් වරක් ෂර්ලිට හරි ආනන්දට හරි කොහේ හරි යනවා නම් අපිව එලියට දාන පොරොන්දුවට තමයි ඇතුලට යන්නේ. දවසක් ලීටරේ ඇපල් ජූස් එකක් කියලා, අපි බිව්වේ තක්කාලි ජූස් එකක්. දවස් දෙකක් යනකං මුළු ඇඟම ගිනි තියලා වගේ. මම වතුර කොච්චර බිව්වද කියලා මතක නෑ. සුද්දන්ට ටුමාටෝ ජූස් හරි ගියාට අපිට හරි යන්නේ නෑ. 

අතුරු කතාවල් ඉවර නිසා දැන් බහිමු අපේ ප්‍රධාන කතාවට. අපේ රිසෙප්ෂන් එකට ආවේ ඉතිං ලස්සන කෙල්ලෝ නේ. මට දැන් හරියට මතක නැතත් දිනේෂා, රොමේන්, අංජලිකා අරකා-මේකා ඕනෑම නමක් තියෙන අය එනවා. සමහරු එන ඉක්මනින්ම යනවා. සමහරු කාලයක් ඉන්නවා. සුදු, ලස්සන, මහත, උස එක එක විදියේ අය එනවා. මේ ය දැක්කම සංචාරකයන්ට විවිධ අදහස් පහල වෙන එක පුදුමයක් නෑ. අපෙත් එක්ක හිටි සමහර ලොක්කොත් මේ අයගේ පස්සේ වැටිලා හිටියේ. එක ලස්සන, සුදු මහතා කෙල්ලෙක් හිටියා, කෙල්ල කිව්වත් මෙයා අවුරුදු තිහක විතර කෙනෙක්. නමුත් රුසියානු පෙනුමක් තිබුණේ. දවසක් මගෙන් ඉල්ලා ගත්ත මාකර් පෙන් එකක් ආපහු නොදී මගෙනුත් බැනුම් අහ ගත්තා වගේ මතකයි. පස්සේ "මෙයා පුංචියට හිටියට හරියට කේන්ති යනවා" කියලා මට තේ වෙලාවේදී විහිළු කළා. මෙහෙම ඉන්නකොට දවසක් හවස හයට විතර මේ කෙල්ල මූණත් රතු කරගෙන අපේ ඔෆිස් එක පැත්තට දුවගෙන ආවා. පපුවට අත තියාගෙන, වේගයෙන් හුස්ම ගන්නවා. මේ වෙලාවේ ඔෆිස් එකේ හිටියේ මම, ෆාහිම් සහ සේනාරත්න ඇතළු කිහිප දෙනෙක්. අපි බැළුවා මොකක්ද මෙයාට වෙලා තියෙන්නේ. කිසි සබකෝලයක් නැති කෙනා, එකපාරට ලජ්ජාවෙන් මුහුණ රතු කරගෙන. මට අදත් මැවිලා පේනවා, ඒ මූණේ තිබුන තැති ගැන්ම, ඒ වගේම අපේක්ෂා භංගත්වය. අන්තිමට මේසයක් උඩ තිබ්බ වතුර බෝතලය කටේ තියාගෙන බීලා කථා කරන්න පටන් ගත්තා.

"මමනම් හෙටම අස් වෙලා ගෙදර යනවා. අපි උඩරට බොහොම ලැජ්ජාවට බයට හැදුන අය"

එයා වේගයෙන් කියාගෙන ගියා. වෙනදා එයාගේ වචන වල තිබ්බ ලාලිත්‍යය මොහොතකට ගිලිහිලා.  මේ වගේ විවිධ චරිත රඟපාන දේවල් දැකලා අපිටත් මේවා කිසිම ගානක් නැති තත්වයේ හිටියේ. මුස්ලිම් වුනත් ෆාහිම් උඩරට පැත්තේ, ඒකට හරියන්න සේනාරත්න කෑගල්ලේ. මේ වෙලාවේ මේගොල්ලන්ගේ උඩරට ගතිය එලියට ආවා.

"කියන්න - කියන්න මොකද වුණේ. කවුරු හරි ඔයාට කරදර කරන්න ආවද ?"

කෙල්ල ඔලුවෙන් සන් කරමින් ඒ අදහස අනුමත කළා. දැන් අපිට කාරණය පැහැදිලියි. මේ හෝටල් වල එහා මෙහා යත්දී අහුමුළු වලදී කෙල්ලන්ගේ අතනින් මෙතැනින් මිරිකන පුරුද්දක් ලොක්කන්ට වගේම අනිත් අයටත් තිබුණා. හැබැයි මෙයාලාගේ ඇඟට අත තියන්න පහල සේවකයන් බයයි. එහෙම කලානම් එක්කෝ එයාලත් එක්ක ඉන්න කෙනෙක් වෙන්න ඕනේ, නැතිනම් ලොක්කෙක් වෙන්න ඕනේ.

"සුද්දෙක් ඇවිත් මට කි...ව්....වා... මට කිව්වා.. "

"ඔය ගොත ගැහිල්ලා තියලා ඉක්මනට කියාපන් නංගියේ, ඌ මොනවද උඹට කලේ ?"

ජාති ආලය ඉහ-වහා ගිහින් සේනා අත්දිග ෂර්ට් එකේ මදක් නවාපු අත්, වැලමිටෙන් උඩටම ඇද ගත්තේ "ගනු කඩුවට - එනු සටනට " සටන් පාඨය සිහි ගන්වමින්.

"සුද්දා මට කිව්වා අයි වොන් ටු ෆක් කියලා. ඇයි අයියේ මෙහෙම ප්‍රසිද්ධියේ ඔහොම අහයි කියලා කවුද හිතන්නේ. අපි මෙතන ඇවිත් ඉන්නේ වැඩ ඉගෙන ගන්ට. උන්ට ඕන - ඕන දේවල් කරන්ට නෙවෙයිනේ. ඌ බීලද කොහෙද"

මේ වෙලාවේ රස්සාව පැත්තක තියන්න අපි කාටත් හිතට ආවා. වීර පුරන් අප්පුගේ පරපුරේ අය වගේ සුද්දා හොයාගෙන යන්න හදනකොටම, රිසෙප්ෂන් එකේ ඉන්න අනිත් කෙනා උස මහත සුදු රොමේන් දුවගෙන එනවා කට පුරා හිනා වේගෙන.

"මෙයාට තියෙන්නේ පුදුම කලබලයක් අනේ. බලන්න අර සුද්දා ලියුමත් තියාගෙන බලාගෙන ඉන්නවා. යමු යමු"

කියලා දම් පාට බතික් සාරියකින් සැරසිලා කඳුළු පෙරන්න ඔන්න මෙන්න මුහුණින් ඉන්න අරයට කියනව. 

"මේ රොමේන් උඹ පැත්තකට වෙයං, අපි දෙන්නං සුද්දට උත්තර. උන්ට ඕනේ ඕනේ දේවල් කරන්න දෙන්න පුලුවන්ද ?"

"හරි දැන් අයියලා කියන්නේ මොකක්ද වෙලා තියෙන්නේ කියලා"

"අනේ උඹට නොතේරෙන්න උඹ පොඩි එකානේ. වරෙන් කිරි ටිකක් පොවලා හරහට නලවන්න. ඇයි බං සුද්දා මේකිට අඬගහලා තියෙන්නේ මොකටද කියලා එතනම හිටිය උඹට ඇහුනේ නෑනේ. උඹ ඉතිං කොහොමත් ලංසි බඩුවනේ"

මේ මොනවා කිව්වත් රොමේන් හිනාව පුරවාගෙන ඉන්නවා. අතින් කට වහගෙන හොඳටම හිනා වෙලා මෙහෙම කිව්වා

"ඒ සුද්දට ඕනේ වෙලා තියෙන්නේ ෆැක්ස් එකක් යවන්න. දන්නේ නැද්ද ජර්මන් කාරයන්ගේ ඉංග්ලිෂ් ප්‍රනවුන්සියේෂන්. මෙයාට ඇහිලා තියෙන්නේ වෙන එකක්"

 ඊට පස්සේ මේක මුළු හෝටලේම ඉන්න සේවකයනේ කණින් කනට යන්න ගත වුණේ පැය දොළහකට අඩු කාලයක්. ඒ 1991 වගේ කාලෙයේ ජංගම දුරකථන බොහොම දුර්ලභ යුගයක් නිසා. අද වගේ දවසක නම් විනාඩි දෙකයි. ඊට පස්සේ අරයව දකින ඕනෙම කෙනෙක් අතට අහු වෙන කොළ කෑල්ලක් පෙන්නලා කිසිම කැතක් නැතිව 

"අයි වෝන්ට් ටු ෆක්"

කියන්න අමතක කලේ නෑ. ටික කාලෙකින් මේ සුන්දරිය වෙනත් රැකියාවක් හොයාගෙන ගියා. 

ඇයි මීට කලින් අමු මිරිස් කනවා දැකලම නැද්ද ...... ? Never seen eating "Amu Miris" Before ...... ?

අපේ කට්ටිය අමු මිරිස් චැලේන්ජ් එක පටන් අරගෙන දැන් සතියකට ආසන්න කාලයක් වෙනවා. දැන් කට්ටිය කාගෙන කාගෙන යනවා, කාටවත් තවම සැර දැනුණේ නෑ. යාන්තමටවත් දැනුණේ අර වෙනිවැල් උන්නැහේට. මේ වැඩේ අපේ කට්ටිය ආරම්භ කලේ, අර ලෝකේ වටා යන අයිස් බකට් චැලේන්ජ් එක දැකලා. "කොපි කිරිල්ල අපේ රටේ පුරුද්ද නේ ඉතිං" කියලා කෙනෙකුට හිතෙන්න පුළුවන්. "කොපි කිරිල්ල වෙන්නේ අයිස් බකට් එක ඒ විදියට කලානම් නේ" කියලා තව කෙනෙක් තර්ක කරන්න පුළුවන්. බොරු කියන්න ඕනේ නෑ මටත් ඔහොමම හිතුණා. පෘතග්ජන මිනිස්සුනේ. මෙහෙම හිතිලා මම නිකං හිටියේ නෑ. දුකට සැපට දෙකට ඉන්න ගූගල් දෙවියන්ගේ පිහිට පැතුවා.  එහෙම කරලා සොයා ගත්තු දැනුම තමයි ඔයාලත් එක්ක බෙදා ගන්න යන්නේ.

මම ඔය සර්ච් එක කරේ ඊයේ හවස. මට අපූරු ලිපි කිහිපයක් හමු වුණා. ඒවා කියවලා පස්සේ මේ සටහන තියනවා කියලා හිතාගෙන ටී.වී. බලන්න පටන් ගත්තා. මගේ ප්‍රියතම නාලිකාවක් වන ඩිස්කවරි එක බලමින් ඉන්නකොට, හරි අපූරු වැඩසටහනක් ගියා. මම වෙනදා බලලා නැති වුණත්, ඊයේ බලන්න හිතුණේ මම චැනල් එක මාරු කරපු ගමන් දැකපු විශ්මිත රුප රාමුව නිසා. වැඩසටහන තමයි you have been warned. මේ වැඩසටහන කලිනුත් කිහිප වතාවක නරඹලා තිබුණා. ඒකෙ යන තරමක් යන්නේ මිනිස්සු කරපු ගොන්කං කිව්වොත් වඩා නිවැරදියි. ඔන්න එහෙනං ඔයාලත් බලන්නකෝ මේ හාදයා කරන වැඩේ.

   

දැන් පේනවා නේද රඟේ. රට කජු, රට ළූණු, රට පුවක්, රට අඹ, රට හරක්, රට හාවා ආදී වශයෙන් හොඳම එක රටට පූජා කරන්න පසුබට නොවෙන අපේ සමාජය, සැරම මිරිස් වලට රට මිරිස් කියලා නොදැම්මේ ඇයි කියන ගැටළුව මෙතනදී මතු වෙනවා. එහෙම කරේ අපේ දීන කමට කියලා තමයි බොහෝ දෙනෙක් කියන්නේ. ඒ මාතෘකාව වෙනමම කථා කරන්න අවශ්‍ය එකක්. 

මේ මිරිස් සැර ලෝකෙම ජනතාවට ප්‍රශ්ණයක් වුණා. ඒ නිසා විල්බර් ස්කෝවල් කියන ඇමරිකානු රසයනඥයා සොයා ගත්තා මිරිස් වල තිබෙන කටුකත්වය මනින ක්‍රමයක්. එය හඳුන්වන්නේ ස්කෝවල් පරිමාණය (Scoville scale) හෝ ස්කෝවල් ඒකක(Scoville Units) ලෙස. කැප්සායිසින් කියන රසායනික සංයෝගය තමයි මිරිස් වල සැරට හේතු වෙන්නේ. ඉතිං මේ සංයෝගය තිබෙන ප්‍රමාණයට මිනිස් සමේ තිබෙන ප්‍රතිග්‍රාහක ස්නායු ක්‍රියා කරන ආකාරය අනුව තමයි මේ ඒකක කොපමණක් මෙහි අඩංගු වනවාද යන්න තීරණය කරන්නේ. එම සංයෝගය මිනිස් සම මත උෂ්ණත්වය ඉහල දමන්න හේතු වනවා. නමුත් එය සිදු කරන්නේ සීනි ද්‍රාවණයක් සහ විවිධ වර්ග වලට අදාළ මිරිස් පල්පයක් මිශ්‍ර කිරීමෙන් පසුව. මෙය 100% සාර්ථක නොවන බව ඔවුන්ම පවසනවා. හේතුව එක්-එක් මිනිසාගේ සමට සාපේක්ෂව මෙය සිදු කිරීම. මෙහිදී මෙම ඒකක ප්‍රමාණය 0 වීමට සීනි ද්‍රාවනයෙන් කොපමණ ප්‍රමාණයක් යෙදවිය යුතුයි පරීක්ෂා කෙරෙනවා. සමහර වර්ග වලට මිලියන ගණන් වල අගයක් දෙනවා. 

පින්තූරය ගත්තේ : http://www.eatmorechiles.com

මේ පින්තූරයෙන් පෙවන්නේ විවිධ වර්ග වල මිරිස්(ඔවුන් මේවා Pepper වශයෙන් හඳුන්වන්නේ) කලින් සඳහන් කරපු ස්කෝවල් දර්ශකයට අනුව දක්වන සැර ප්‍රමාණය. 

මේ ගැන කරපු සෙවීම් වලදී අගනා ලිපි කිහිපයක්ම හමු වුණා. ඉන් සරල සහ සිත්ගන්නා සටහනකැ මෙන්න මේ වගේ විස්තරයක් තිබුණා. 

බෙල් පෙපර්

දැක්ක ගමන් ලංකාවේ බොහෝ දෙනෙක් දන්නා කිසිම කරදරයකින් තොරව ආහාරයට ගන්න පුළුවන් මිරිස් පවුලේ සැර අතින් බාලයා ලෙස හඳුන්වන්න පුළුවන් මේ වර්ගය. රතු, කහ සහ කොළ වර්ණයන්ගෙන් මේවා වෙළඳපොලේ දක්නට ලැබෙනවා.

පොබ්ලානෝ

බැලූ බැල්මට අපේ අමු මිරිස් වගේ පෙනුනත්, මෙය ඉතා තද කොළ පැහැති අපේ අමුමිරිස් වලට වඩා ප්‍රමාණයෙන් විශාල මිරිස් වර්ගයක්. දිගින් අඟල් හතරක් සහ පළල අඟල් දෙකක් පමණ වන මෙම මිරිස් වර්ගය වියලි මිරිස් ලෙසද වෙළඳපොලේ තිබෙනවා.

මෙය ඉතා ඝන පොත්තක් ඇති මිරිස් වර්ගයක් නිසා, අහාර පිළියෙළ කිරීමේදී ඇතුලත පුරවා සාදා ගන්නා අහාර සඳහා වැඩිපුර යොදා ගන්නවා. මෙය ප්‍රසිද්ධ මෙක්සිකන් ආහාරයක් වන "චිලී රේලෙනොස්" සෑදීමේදී යොදා ගන්නවා. ඒ ගැන වචනයෙන් විස්තර කරනවාට වඩා මේ පින්තූරය වැඩි විස්තරයක් සපයයි කියා මා විශ්වාස කරනවා.

මේවයේ ස්කෝවල් ඒකක 2000 ක අගයක් ඇති බව සඳහන්.

ෆ්‍රෙස්නෝ

මේවා ලංකාවේ දකින්නට ලැබෙනවදැයි කියා ස්ථිරවම කියන්න බෑ. නමුත් අපේ සමහර කොච්චි මිරිස් වර්ග මේ අකාරයේ බව මතකයක් තියෙනවා. ඉදුණු විට තද රතු සහ තැඹිලි පැහැයකින් යුත් මේ කොච්චි වර්ගය ජලපේනෝ වලට යම් සමානත්වයක් දක්වනවා.

මේවායේ ආහාරයට භාවිතාව වැඩි වශයෙන් සැලඩ් වර්ග වෙනවා. සමහරු මේවා තලා පල්පයද ආහාරයට ගන්නා බව පැවසෙනවා.  මේවායින් සාදා ගන්නා තවත් ආහාරයක් තමයි "පිකෝ ඩි ගැල්ලෝ".

මෙහි ස්කොවිල් අගය 5000ක්.

අන්හයිම් මිරිස් 

මෙන්න ඉනන්වා අපේ හිතවතා. අමුතුවෙන් විස්තර කරන්න අවශ්‍ය නෑ නේද ? නමුත් ඔවුන් භාවිතා කරන්නේ වෙනත් නමක්. හදන විදිය ගැන පිටරටියන්ගෙන් ඉගෙන ගන්නත් අවශ්‍ය නෑ නේ. දැනට අමුවෙන් එක පාරට තුනක් කන්න පුළුවන් කියලා. මේවායේ ස්කෝවල් දර්ශකය 2500 වශයෙන් ගණන් බලා තිබෙනවා. 

මෙය ලොව වැඩියෙන්ම ජනප්‍රිය මිරිස් වර්ගයයි. පසුගිය කාලයේ ශ්‍රී ලංකාවේද මේ හති මිරිස් වර්ගයක් දක්නාට ලැබුණා. නමුත් භාහිර පෙනුමෙන් එය මෙහි තිබූ වර්ගයම බව නිගමනය කරන්න බෑ. අත්හදා බලන්නවත් මේවා කට අහලකට ගන්න එක සියතින් ගෙල සිඳ ගැනීමක් වැනියි. මෙය සාපේක්ෂව කුඩායි. හරියටම කිව්වොත් මහපටඟිල්ල තරම්. මෙහි ශක්තිකමත් පිට පොත්තක් ඇත. ඇටත් සමගින් ආහාර සෑදීමේදී යොදා ගත හැකියි. එයා සාදා ගැනීමට හැකි ක්‍රම ගණන අසීමිතයි. විවිද සැලඩ් වර්ග වලට උඩින් දමන්න හීනියට කපාගත් ජලපීනෝස් අනර්ඝයි.මෙහි ස්කෝවල් දර්ශකය 5000ක් නිසා තවමත් අපට ලඟා විය හැකි සීමාවේ පවතිනවා. 

හබානෙරෝ

මෙය බෙල් පෙපර් වර්ගයක් යයි වරදවා වටහාගෙන අහාරයට ගත්තොත් එය ඔබේ තාවකාලික අවසානය බව මා භිය නැතිවම පවසනවා. මන්ද බෙල් පෙපර් වලත් කහ පැහැ කරලක් තිබෙන නිසා, පැටලීමට ඇති හැකියාව වැඩියි. මෙහි අධික ලෙස කප්සායිසින් අඩංගු නිසා ඉතා සැර මිරිස් වර්ගයක් ලෙස සඳහන් කරන්න පුළුවන්. ඔබට තද සැර මිරිස් වර්ග අනුභව කල නොහැකි නම් මෙය උත්සාහ කිරීමෙන් වලකින්න. විවිධ සැර අධික සෝස් වර්ග සහ සල්සා නමැති මධ්‍යම ඇමෙරිකානු ආහාර සඳහා මේවා යොදා ගන්නවා. මෙහි ස්කොවල අගය හිතා ගන්න පුලුවන්ද ? 100,000 සිට 350,000 අතර අගයක්.

සෙරානෝ

,මේවා බැලූ-බැල්මට අපේ අමු මිරිස් කියා හිතා ගන්න පුළුවන්. නමුත් මෙය වෙනස් වර්ගයක්. එය වෙනස් වන්නේ ස්කොවල දර්ශක අගය නිසා මෙය ඉහත සඳහන් ජලපීනෝ වර්ගයට ආදේශකය වශයෙන් යොදා ගත්තත්, එකතු කර ගන්නා අහාරයේ සැර ඉතා ඉහල මට්ටමකට යනවා. මෙම වර්ගයේ ස්කෝවල් දර්ශකය පෙන්වන්නේ 25,000 ක අගයක්. 

සියේන

සිහින්, අඟල් හයක් පමණ දිගැති, රැලි සහිත මෙම මිරිස් වර්ගයත් අපේ මිරිස් සංචිතයේ එකක් කියා වෙලාවකට ශිතෙනවා. නමුත් ඔබ මේ වන විට ඉගෙන ගෙන තිබෙන පාඩම් අනුව මිරිස් වර්ග අත්හදා බලන්න යෑම ඥානවන්ත ක්‍රියාවක් නොවෙයි. මෙයට ඩෙවල් ෆින්ගර්ස් යන අන්වර්ථ නාමයෙන්ද අමතනවා. මේවා  කැජන් නමැති මුහුදු ආහාර සෑදීමේදී බහුලව යොදා ගන්නවා. මේවායින් බොහෝවිට සෝස් වර්ග නිපදවනවා නමුත් විවිධ සැලඩ් සාදීමෙදීත් යොදා ගන්නවා. ස්කොවිල් අගය 60,000 ක තිබෙන නිසා මෙයට හිමි වන්නේ සැර අතින් මඩ ස්ථානයක්. 

ගෝස්ට් චිලී නොහොත් හොල්මන් මිරිස්

මෙය නාගා ජෝලෝකියා ලෙසත් හැඳින්වෙනවා. මෙය ලෝකයේ ධරුනුම නයි මිරිස් වර්ගය ලෙස හඳුන්වන්නේ එහි ඇති අනුකම්පා විරහිත කප්සෙයිසින් ප්‍රමාණය නිසා ඇතිවන සැර නිසා. මෙය ඉන්දියාවේ බොහෝ සෙයින් වගා කෙරෙනවා අඟල් 2 ½ ත් 3 ½ ත් අතර ප්‍රමාණයේ තැඹිලි හෝ තද රතු වර්ණයෙන් සමන්විත තුනී සමක් සහිත රැලි ගැසුණු මිරිස් බෝල ලෙස හැඳින්විය හැකියි. මේවා ආශ්‍රිත අහාර නිර්මාණයේදී අරක්කැමියන් අත් ආවරණ පළඳින්නේ ඒවා හා දෙඅත් ගැටීම වලකා ගන්න. ඒවා තුල මෘදු තෙල් සහිත ඉස්මක් තිබේ. මේවායේ භාවිතය අහාර පිසීමේ අභියෝග වන්නේ යුරෝපයේ. නමුත් ඉන්දියාවේ අලි වැටවල් වල මෙය ආලේප කරන්නේ අලි-ඇතුන් පලවා හරින විඅල්පයක් ලෙස. මේ අතරවාරයේ හොල්මන් මිරිස් නො-දරුණු සෙනග පාලක මෘදු අවියක් ලෙස සංවර්ධන උත්සාහයක් පවතිනවා. නිකමට් හිතුනාද මෙහි ස්කෝවල් අගය මොන තරම්ද කියලා. වැඩිය නෑ 850,000 සිට 1,000,000 දක්වා ඉහල අගයක් මෙයට ලැබී තිබෙනවා.

නාගා වයිපර්ස්

තද රතු පැහැ, කුඩා සහ රැලි සහිත මිරිස් වර්ගයකි. ප්‍රමාණයෙන් හබනීරෝ මිරිස් වර්ගයට සමාන නමුත් අධික සැරකින් යුක්තය. බ්‍රිතාන්‍ය මිරිස් වගා කරන්නෙකු සහ මත්පැන්ශාලා හිමියෙකු විසින් කරන ලද නිර්මාණයක් වන නාගා වයිපර්ස් නාගා ජෝලෝකියා සහ තවත් වේදනාකාරී නයි මිරිස් වර්ග මුහුන් කර සාදා ගන්නා ලද්දකි. එය 2010 දී ලොව සැරම මිරිස් වර්ගයට හිමි ගිනස් වාර්තාවටද හිමිකම් කීවේය. මේ මත්පැන් ශාලා හිමිකරු නාගා වයිපර්ස් ව්‍යංජනයක් ලෙසින් පිළිගන්වයි. නමුත් ගනුදෙනු කර තම කැමැත්ත පිළිබද ගිවිසුමක් ආහාරයට ගැනීමට පෙර අත්සන් කල යුතුය. එයට අමතරව එහි රස බ්‍රිතාන්‍ය ආරක්ෂක අමාත්‍යංශය එහි රස බලා ඇත. මෙහි ස්කෝවල් දර්ශක අගය 1.359,000 !

තොරතුරු මූලාශ්‍රය : http://www.artofmanliness.com/2011/01/04/mastering-man-food-knowing-your-peppers/